Οι εργάτες λειτουργούν ξανά το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ στη Θεσσαλονίκη (Greek Building Materials Firm Vio.Me Relaunched as an Employee-Run Company)

 Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής(ΒΙΟ.ΜΕ.) στη Θεσσαλονίκη, που αποτελούσε θυγατρική της ΦΙΛΚΕΡΑΜ, παράγοντας χημικά προϊόντα και οικοδομικά υλικά για τον κατασκευαστικό κλάδο και είχε εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του από τον Μάιο του 2011 μετά από πτώχευση της μητρικής εταιρείας, άνοιξε και πάλι με πρωτοβουλία των εργαζομένων και υπό τον πλήρη έλεγχό τους.

Από τους 120 εργαζόμενους στο παρελθόν στη ΒΙΟ.ΜΕ συμμετέχουν στο νέο εγχείρημα οι 38. Οι ιδιοκτήτες οδήγησαν σε πτώχευση την μητρική εταιρεία απολύοντας τους εργαζόμενους, ενώ στην θυγατρική εταιρεία ΒΙΟ.ΜΕ. κήρυξαν σταδιακά στάση πληρωμών, αφήνοντάς το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους στην τύχη τους. Περίπου 70 εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. με πρωτοβουλία τους από τον Οκτώβριο του 2011 δημιούργησαν έναν εργατικό συνεταιρισμό και σήμερα με τη συναίνεση και του συνδίκου(τις πιστώτριες τράπεζες), οι 38 απ΄ αυτούς ανέλαβαν οι ίδιοι τη διαχείριση και λειτουργία του εργοστασίου. Οι εργαζόμενοι μάλιστα υπέγραψαν και ιδιωτικό συμφωνητικό για την αυτοδιεύθυνση και τον έλεγχο του εργοστασίου.
«'Μόνο τα δεδουλευμένα καθώς και από τους μήνες που βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας, πρέπει να προσεγγίζουν τα 2 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι αποζημιώσεις μας. Από τον Μάϊο του 2011 βρισκόμασταν σ' αυτή την κατάσταση άπραγοι», λέει ο πρόεδρος του σωματείου εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ. Μάκης Αναγνώστου και προσθέτει: «Έχουμε φτάσει σε απόγνωση και βλέπουμε πως δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο περισσότερο από αυτό που έχουμε ήδη χάσει . Ενημερώσαμε πως εμείς ξεκινάμε την λειτουργία του εργοστασίου και δεν μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες όποιες και αν είναι γιατί θεωρούμε ότι είμαστε στα χειρότερα».

  Από την πλευρά του ο εργοδότης ξεκαθάρισε ότι δεν ενδιαφέρεται να ξανασχοληθεί με το εργοστάσιο το οποίο όσο καιρό είναι εγκαταλελειμμένο συσσώρευε ακόμα περισσότερα χρέη. Στις πρώτες προτεραιότητες των εργαζομένων είναι να πουλήσουν μέσω πλειστηριασμού το κατεσχεμένο στοκ της επιχείρησης στα δύο τρίτα της τιμής των προϊόντων προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την αγορά πρώτων υλών. Σύμφωνα με τον Μ. Αναγνώστου η πώληση των προϊόντων αναμένεται να φέρει στα ταμεία περίπου 200.000 ευρώ. Τα χρήματα που χρειάζονται για την πλήρη επανεκκίνηση της παραγωγής είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτά όπως και οι προμηθευτές αναμένεται να βρεθούν. Το εγχείρημά πρόκειται να στηρίξουν έμπρακτα και οργανώσεις από την Ολλανδία, τη Δανία την Αυστρία και την Ιταλία.

 

 «Ούτε που είχα ξανακούσει τη λέξη “αυτοδιαχείριση” στη ζωή μου. Τα έφερε όμως έτσι η τύχη που όχι μόνο την έμαθα, αλλά μπήκα μέσα από τους πρώτους». Ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος στα 55 του χρόνια –πριν 22 μήνες ακριβώς- είδε τη ζωή του να τινάζεται στον αέρα: το αφεντικό της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, της εταιρείας στην οποία ο Γιάννης εργαζόταν επί μία 7ετία, εγκατέλειψε την εταιρεία του, αφού τη βούλιαξε στα χρέη.

Είναι χιλιάδες οι εταιρείες που ακολούθησαν τον δρόμο της ΒΙΟ.ΜΕ.: μια ωραία πρωία –κι ενώ τις περισσότερες φορές τα κέρδη έχουν εξαχθεί στο εξωτερικό- οι εργαζόμενοι βρίσκονται να διεκδικούν δεδουλευμένα από επιχειρηματικά κουφάρια. Είναι ελάχιστοι οι εργαζόμενοι όμως που ακολούθησαν τον δρόμο των εργατών από τη Θεσσαλονίκη: αφού εξάντλησαν κάθε προσπάθεια διαλόγου με την εργοδοσία κι αφού δεν εισακούσθηκε καμία από τις προτάσεις τους, αποφάσισαν να αναλάβουν οι ίδιοι τη λειτουργία του εργοστασίου.

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς το σύνθημα «αφού δεν θέλετε εσείς, μπορούμε εμείς» άρχισε να ακούγεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Οι εργάτες αγκαλιάστηκαν από ένα κίνημα αλληλεγγύης που έφτασε μέχρι το εξωτερικό και κατέθεσαν τη δική τους πρόταση για την επαναλειτουργία της ΒΙΟ.ΜΕ. «Κάναμε υπομονή ένα χρόνο και μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις άρχισε να ζυμώνεται αυτή η ιδέα. Οι αλληλέγγυοι μας έφεραν σε επαφή με τους εργάτες της Αργεντινής που αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση και πήραν τα εργοστάσια στα χέρια τους μαζικά», μας λέει ο 43χρονος Δημήτρης Κουματσούλης. «Μας άνοιξαν ορίζοντες, μάθαμε πράγματα που αγνοούσαμε. Μετά ήρθε εδώ ο Ερνέστο Λάλο, μια εμβληματική μορφή των αργεντίνικων καταλήψεων. Μας είπε τα εύκολα, μας προετοίμασε για τα δύσκολα. Αυτό που καταλάβαμε στα σίγουρα είναι πως ο μόνος δρόμος για να μη γυρνάμε άνεργοι και με σκυμμένο το κεφάλι στις οικογένειές μας είναι να πάρουμε την παραγωγή στα χέρια μας».

 

«Δούλευα εδώ 22 χρόνια, είμαι ο παλιότερος. Μου άρεσε πάντα να διαβάζω και ήξερα πολλά για τα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, αλλά ούτε που το φανταζόμουν πως μια μέρα θα ζούσα το ίδιο πράγμα. Δεν φαντάζεσαι πόσα πράγματα μάθαμε όλοι και πόσο άλλαξε η ζωή μας μέσα από αυτή τη διαδικασία», λέει ο 46χρονος Δημήτρης Μόκας. «Από απλοί εργάτες, μάθαμε πτωχευτικό δίκαιο, μάθαμε να διαβάζουμε ισολογισμούς, μάθαμε να μιλάμε σε συνελεύσεις, μάθαμε να φτιάχνουμε επιχειρησιακά σχέδια».

Η συνέλευση των εργατών είναι καθημερινή κι εκεί συζητιούνται όλα τα θέματα. Εχουν αποφασίσει πως θα παίρνουν όλοι τους ίδιους μισθούς, ανεξαρτήτως θέσης εργασίας, και στον συνεταιρισμό που σκοπεύουν να φτιάξουν θα έχει ο καθένας τους από μία μετοχή. Είναι πανέτοιμοι να ξεκινήσουν την παραγωγική διαδικασία, αρκεί το κράτος να τους ικανοποιήσει ένα αυτονόητο, αλλά εξαιρετικά δύσκολο αίτημα: ζητούν τα χρέη που δημιούργησαν τα αφεντικά τους να βαραίνουν τους μετόχους της εταιρείας και η ΒΙΟ.ΜΕ. να λειτουργήσει ελεύθερη βαρών. Εχουν πραγματοποιήσει δύο συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, όπου εισέπραξαν αμέριστη κατανόηση και συμπάθεια, αλλά καμία δέσμευση για ικανοποίηση του αιτήματός τους.

Αν το αίτημά τους δεν ικανοποιηθεί, η εταιρεία δεν θα μπορέσει να επανεκκινήσει, αφού θα είναι υπερχρεωμένη. Οσον αφορά το κεφάλαιο έναρξης, οι εργαζόμενοι θα εκπλειστηριάσουν την υπάρχουσα παραγωγή που βρίσκεται στις αποθήκες (έχουν κερδίσει ασφαλιστικά μέτρα) και θα διεκδικήσουν το 1,6 εκατ. ευρώ που χρωστάει η μητρική Filkeram Jonhson στη ΒΙΟ.ΜΕ. Τέλος, ζητούν να ενταχθούν σε επιδοτούμενα προγράμματα.

Πόσο εφικτό είναι η τρόικα εσωτερικού να νομοθετήσει υπέρ των εργαζομένων; Στην Αργεντινή για να αλλάξει η νομοθεσία χρειάστηκε να διώξει ο λαός τους μνημονιακούς πολιτικούς νύχτα, με τα ελικόπτερα. Οι εργάτες είναι αισιόδοξοι: «Δεν έχουν άλλη λύση, θα το κάνουν», λέει ο 49χρονος Φίλιππος Χαρίδης. «Από εργοστάσια κουφάρια δεν θα εισπράττουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές από πουθενά. Εμείς κάνουμε έναν αγώνα όχι μόνο για τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας, αλλά για την τάξη μας. Θα αγωνιζόμαστε μέχρι να κερδίσουμε ή να πέσουμε όλοι μαζί».

Greek Building Materials Firm Vio.Me Relaunched as an Employee-Run Company


Vio.Me is a brand new experiment to see whether a formerly bankrupt company can be re-opened and operated by its workers. The workers of Vio.Me haven't been paid since mid 2011. The company used to be a building materials factory in Thessaloniki, Greece.
Recently, the company's general assembly of workers voted to take over factory operations and perform work under democratic principles. Production was to begin February 12, 2013. Greece and the rest of the world anxiously wait to see whether the worker takeover of operations can succeed without the previous bureaucratic levels of management.
The workers have crafted a serious business plan reflecting research on non-toxic cleaning products for home use. The factory is slated to make building materials like plaster, tile adhesive, grouting, and mortar. The workers are seeking donations from the public and from interested parties outside Greece to help jump-start operations, which have been halted for two long years.
If they are wise, the workers will also seek help from retired professionals throughout Greece to help reformulate the business, e.g. doctors, lawyers, accountants, etc.
Due to the high cost of transportation, the company must stay local by selling within Greece and its surrounding trading partners. Neighboring countries that are potential trading partners include Albania, Macedonia, Bulgaria, and Turkey. Nearby islands within Greece that can also do business with the company include Crete, Rhodes, Milos, Samos, Delos, Mykonos and over 100 others.
Over the next months, the workers must develop viable distribution networks so that its products can be sold on the open market. This task might require partnering with affiliates to get the job done quickly and efficiently.
Vio.Me could supply larger conglomerates in Europe with building products made by its workers. The advantage of seeking conglomerate partners would be to develop a predictable source of demand for Vio.Me's products.

Πηγή: blogcritics.org
           imerisia.gr

Κοροϊδία

 Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.''Βγαίνει'' λοιπόν όποιος να'ναι,δηλώνει ό,τι να'ναι και αυτό ''περνάει''.Άσχετα με το τι πιστεύει η μάζα.

Μετάφραση: Γίνεται το επεισόδιο με τον βουλευτή Στρατούλη την προηγούμενη εβδομάδα στο γήπεδο ΟΑΚΑ. Κατά τα λεγόμενα του, η επίθεση έγινε από τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Αυτό δεν το έβγαλε από το μυαλό του αλλά του το διαφήμισαν εκείνοι.

Στη συνέχεια βγήκε ανακοίνωση από τη Χ.Α. που μιλούσε για συκοφαντίες της Αριστεράς κλπ κλπ.

Και το θέμα έληξε έτσι...

Η αλήθεια όμως είναι ψυχρή και αποστομωτική.. 

Ηχητικό ντοκουμέντο από συνάντηση μελών της Χρυσής Αυγής την περασμένη εβδομάδα μετέδωσε το ραδιόφωνο του BBC κατά το οποίο φέρεται να γίνεται αναφορά σε επίθεση κατά του Δημήτρη Στρατούλη από νέα μέλη του κόμματος.

 Ο ομιλητής, που δεν κατονομάζεται στην εκπομπή του BBC, ακούγεται να λέει: «Συναγωνιστές και συναγωνίστριες καλησπέρα. Θα ήθελα να πω μερικά πράγματα γι’ αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στις ειδήσεις. Πρώτα απ’ όλα θέλω να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου για κάποια από τα νέα μέλη της Χρυσής Αυγής που είναι μόνο για φωνές, για μαγκιές και για τέτοια. Τρεις απ’ αυτούς τον χτυπούσαν για μισή ώρα και δεν κατάφεραν ούτε να κάνουν ένα καρούμπαλο στο κεφάλι του. Ντροπή! Τρία μέλη της Χρυσής Αυγής εξαγριωμένα και δεν κατάφεραν ούτε καν να του σπάσουν τα γυαλιά. Πού χτύπαγαν»;

  Η εκπομπή του BBC Radio 5 live εξέτασε ποιες είναι οι επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης και λιτότητας στην κοινωνία, με επίκεντρο την άνοδο της ξενοφοβίας και τις επιθέσεις κατά μεταναστών. Στην εκπομπή μίλησε ο Όλα, ένας Νιγηριανός που βρίσκεται στην Ελλάδα παρανόμως τα τελευταία δύο χρόνια. Κατήγγειλε βαρύ ξυλοδαρμό του από ομάδα 25-30 νεαρών στις 22 Απριλίου, με μπουκάλια, ξύλα και μαχαίρια. Σημείωσε επίσης ότι αυτά τα δύο χρόνια έχει ελεγχθεί από την αστυνομία μόλις μία φορά, ένδειξη κατά το δημοσιογράφο του BBC ότι οι ελληνικές αρχές δεν αντιμετώπιζαν επαρκώς το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Στο ραδιόφωνο του BBC μίλησε επίσης ο Πέτρος Καπετανόπουλος καταγγέλλοντας τη σύλληψή του από αστυνομικούς όταν αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του, αφού είχε γίνει μάρτυρας ξυλοδαρμού συλληφθέντος μετανάστη στον οποίο είχαν ήδη περαστεί χειροπέδες.

  Ο εκπρόσωπος της ΕΛ.ΑΣ. Χρήστος Μανούρας δήλωσε ότι οι Έλληνες αστυνομικοί αντιμετωπίζουν με απόλυτο σεβασμό τα ανθρώπινα δικαιώματα, προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να αποκλείσει μεμονωμένα περιστατικά. Άλλο ρεπορτάζ του ραδιοφώνου της Παγκόσμιας Υπηρεσίας του BBC μέσα στην εβδομάδα αναφερόταν ξανά στις καταγγελίες οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά της ελληνικής αστυνομίας για χρήση βίας κατά μεταναστών. Εξάλλου, Ελληνίδα δικηγόρος υπό καθεστώς ανωνυμίας μίλησε στην εκπομπή εξηγώντας ότι ψήφισε Χρυσή Αυγή για να τιμωρήσει τους εκπροσώπους του κοινοβουλευτικού συστήματος. Σημείωσε ότι η ίδια δεν είναι φασίστρια ή οπαδός του ναζισμού, προσθέτοντας ότι συμφωνεί με την πολιτική κατά των παράνομων αλλά όχι όλων των μεταναστών. Σημείωσε πάντως ότι δε θεωρεί κακή ιδέα την τοποθέτηση ναρκών στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Χαρακτήρισε οπαδούς της Χρυσής Αυγής «απλούς» και κάποιους «αφελείς» ανθρώπους και αξιωματούχους και ηγέτες του κόμματος «διαταραγμένους».

  Παρόλα αυτά είπε ότι τους θεωρεί ως τη μόνη λύση κατά του διεφθαρμένου συστήματος. Σε ερώτηση αν θα κυκλοφορούσε με μπλουζάκι που θα ανέγραφε «Ψήφισα Χρυσή Αυγή» απάντησε όχι. Όπως εξήγησε, δε θα το φορούσε όχι επειδή θα ντρεπόταν, μα φοβούμενη διακρίσεις σε βάρος της στην εργασία της. Το ρεπορτάζ του BBC περιείχε και παλαιότερη συνέντευξη στελέχους της νεολαίας της Χρυσής Αυγής ο οποίος δήλωνε ότι το κόμμα είναι κατά των μεταναστών, της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης. Δήλωνε «εντελώς» κατά των μεταναστών. «Μπορεί να είναι καλοί άνθρωποι αλλά δεν τους θέλω εδώ. Δε θέλω να τους σκοτώσω, αλλά θέλω να πάνε στη χώρα τους», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Υποστήριζε δε ότι ήθελε την καθαρότητα της φυλής του. Στο πρόγραμμα του BBC μίλησαν επίσης εκπρόσωποι φιλανθρωπικών οργανώσεων και επισημάνθηκε η ανάγκη βοήθειας από την ΕΕ για την αντιμετώπιση του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης.

Υ.Γ. Στην Ελλάδα βέβαια,μια τέτοια ανακοίνωση θα έφερνε ''απειλές'', ''Βαξεβανικές δίκες'' και ένα λίγο μεγαλύτερης διάρκειας πανηγύρι από αυτό που ζούμε σε κάθε βαρυσήμαντο πολιτικό σκάνδαλο.

Η καταστροφή της Χαλκιδικής

  Για τα ελληνικά μεταλλεία χρυσού,και ιδιαίτερα εκείνα της Χαλκιδικής έχουν ακουστεί πολλά τα τελευταία (πολλά) χρόνια. Οι απόψεις ποικίλλουν-από την κρυφή ελπίδα για μια γενναία επένδυση με τεράστια έσοδα για την ελληνική κυβέρνηση έως την πλήρη υποβάθμιση και καταστροφή της περιοχής.

  Αντιγράφοντας ενημερωτικό φυλλάδιο της επιτροπής αγώνα Χαλκιδικής ενάντια στη Μεταλλουργία Χρυσού:

  Από τα μέσα Ιουνίου 2012, η Καναδική ELDORADO GOLD μαζί με την ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα και τις ευλογίες του κράτους,ξυρίζουν το αρχέγονο δάσος των Σκουριών για να το μετατρέψουν σε τεράστιο επιφανειακό μεταλλείο.Η φαραωνική επένδυση που προγραμματίζεται θα μετατρέψει τη Χαλκιδική σε κρανίου τόπο και θα στραγγίξει  κάθε σταγόνα νερού.

Πληγές από το παρελθόν, ολοκληρωτική καταστροφή για το μέλλον

  Η ''επένδυση'' της Ελληνικός Χρυσός (95% η Καναδική Eldorado Gold και 5% η ΑΚΤΩΡ-Μπόμπολας ) δεν είναι μια απλή συνέχιση της μακράς μεταλλευτικής ιστορίας της Χαλκιδικής,όπως επιχειρείται να παρουσιαστεί,αλλά μια βάρβαρη επέμβαση σε έναν τόπο μικρό και πυκνοκατοικημένο,με πλούσιο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.

  Κολοσσιαίας κλίμακας εξόρυξη η μελλοντική σε σχέση με την ιστορική και την σημερινή.33 εκατ. τόνοι σε 2500 χρόνια,ενώ η μελλοντική,380 εκατ. τόνοι σε 25 χρόνια,μέχρι και την αφαίρεση του τελευταίου γραμμαρίου μετάλλου!  

  Όλες οι δραστηριότητες και οι εγκαταστάσεις μεταλλείων βρίσκονται πάνω στο ενεργό σεισμικό ρήγμα που έχει ήδη δώσει δύο σεισμούς πάνω από 7R.

  Η καταστροφή που έρχεται θα είναι βιβλική!Στην υπάρχουσα μικρής κλίμακας υπόγεια εκμετάλλευση προστίθεται μια σειρά νέων,επιφανειακών μεταλλείων,μαζί με τη βαριά βιομηχανία της μεταλλουργίας.Η μεταλλουργία (επεξεργασία των μεταλλευμάτων για την παραγωγή καθαρών μετάλλων) είναι η πλέον ρυπογόνα βιομηχανική δραστηριότητα στον κόσμο.

  Από τη μέχρι σήμερα μεταλλευτική δραστηριότητα,το περιβάλλον της περιοχής έχει ήδη υποστεί σημαντικές και μη αναστρέψιμες βλάβες.Οι υπεύθυνες εταιρείες και τα στελέχη Χρήστου Πάχτα.Η δε ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ απαλλάσσεται προκαταβολικά από κάθε ευθύνη,ακόμα και για μελλοντικές ζημιές.

Μηδενικά τα αναμενόμενα έσοδα του Δημοσίου

  Ούτε ένα ευρώ δε θα πάρει το κράτος από το ξεκοίλιασμα της Χαλκιδικής,γιατί η σύμβαση μεταβίβασης και ο κυρωτικός της νόμος δεν προβλέπουν ούτε μίσθωμα ούτε δικαίωμα (royalities) για το Δημόσιο.

  Η μεταβίβαση των μεταλλείων στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ το 2003 για 11 εκάτ. ευρώ,τα οποία ουδέποτε εισέπραξε το Δημόσιο,είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο για το οποίο υπάρχει καταδίκη της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και παραπομπή της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.Ρόλο-κλειδί στη σκοτεινή αυτή υπόθεση έχει ο πρώην Υφυπουργός Οικονομικών Χρήστος Πάχτας,που σήμερα συνεχίζει το έργο της εξυπηρέτησης των χρυσοθήρων από τη θέση του Δημάρχου Αριστοτέλη.


Τι λένε για την επένδυση οι ανεξάρτητοι επιστημονικοί φορείς

Νερά

-Αποστράγγιση των ορεινών όγκων-πτώση της στάθμης του υπόγειου υδροφορέα κατά 600μ και ερημοποίηση

-Ρύπανση επιφανειακών και υπόγειων νερών με θειικό οξύ και βαρέα μέταλλα(όξινη απορροή)

-Αύξηση της έντασης και της επικινδυνότητας των πλημμυρικών φαινομένων.

-Υφαλμύριση του παράκτιου υδροφορέα από την βαθειά εξόρυξη στην Ολυμπιάδα.

-Η περιοχή αυτή έχει τη μεγαλύτερη δασοκάλυψη (92%) και τα μεγαλύτερα αποθέματα νερού σε όλη η Χαλκιδική.

-15 εκατομμύρια κ.μ. νερού το χρόνο αντλούνται και χάνονται,μόνο από τις σημερινές μεταλλευτικές δραστηριότητες στην Β.Χαλκιδική,ποσότητα που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες 275.000 κατοίκων!


Ατμόσφαιρα

-Ρύπανση του αέρα με αιωρούμενα σωματίδια και βαρέα μέταλλα,ιδιαίτερα αρσενικό.Η σκόνη,μόνο από το μεταλλείο των Σκουριών,θα ανέρχεται σε 3.116 τόνους/ώρα,μέγεθος συγκρίσιμο με τις εκπομπές από την εξόρυξη λιγνίτη στα μεγάλα ορυχεία της ΔΕΗ! Η επικίνδυνη αυτή σκόνει θα ταξιδεύει σε μεγάλες αποστάσεις σαν την κόκκινη σκόνη της Σαχάρας.


Δάση

-Μόνιμες και μη αντιστρέψιμες ζημιές στα αρχέγονα δάση της περιοχής,στο τοπίο και στη βιοποικιλότητα.


Εδάφη

-Εκτεταμένη ρύπανση από βαρέα μέταλλα των υδάτων,του εδάφους,της χλωρίδας,της πανίδας και των καλλιεργειών,ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.


Υγεία

-Από τη ρύπανση με βαρέα μέταλλα (μόλυβδο,κάδμιο,υδράργυρο,αρσενικό,χαλκό) του περιβάλλοντος και της διατροφικής αλυσίδας,θα προκύψουν ασθένειες όπως: επιδράσεις στο νευρικό σύστημα των παιδιών,αναιμία,νεφρικές βλάβες,γαστρεντερίτιδα,νεφρίτιδα,ηπατικές βλάβες,ηπατίτιδα,ηπατική κίρρωση,ίκτερος,καρκίνος.

 

Περισσότερες πληροφορίες στο:

-Εξάντας: Χρυσός στα Χρόνια της Κρίσης

-Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος

Απλή πρόταση ανάπτυξης

Έχουν αρπάξει όλοι μια καραμέλα που τη λένε «ανάπτυξη» και την πιπιλίζουν μόλις βρεθούν μπροστά σε μικρόφωνο ή μέσα σε παρέα. Θεωρητικώς όλοι είναι «αναπτυξιακοί», μια απέραντη φιλολογία περί ανάπτυξης μας έχει καταπλακώσει, αλλά βλαστημάμε μέχρι ν’ ακούσουμε καμιά ιδέα της προκοπής. Ιδέα απλή, λογική και πραγματοποιήσιμη. Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν τέτοιες, αλλά από το κράτος υπάρχει μαύρο σκοτάδι. Ας κάνω λοιπόν εγώ μία.

Ας περάσει η κυβέρνηση έναν νόμο, με τον οποίον θα διευκολύνει όσους ξένους θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση ή για μακροχρόνιο παραθερισμό. Ο νόμος αυτός να ορίζει ότι όποιος ξένος υπήκοος βάλει στη χώρα πάνω από 300.000 ευρώ για αγορά σπιτιού, θα παίρνει αυτομάτως δεκαετή άδεια παραμονής. Αυτός και η οικογένεια του. Προσοχή, θα παίρνουν άδεια παραμονής, όχι εργασίας. Και όχι υπηκοότητα ασφαλώς.

Ξέρετε πόσοι Ρώσοι, Κινέζοι, Άραβες ή Αμερικάνοι θα έτρεχαν να αγοράσουν ένα σπίτι στην Ελλάδα; Πλούσιοι για παραθερισμό ή μεσόκοποι άνθρωποι της μεσαίας τάξης με κομπόδεμα, που θέλουν να περάσουν τα γηρατειά τους στη Μεσόγειο; Δεν γράφω καμιά εξυπνάδα. Η Κύπρος το κάνει από χρόνια και οι Κινέζοι ή οι Ρώσοι αγοράζουν σπίτια από τα σχέδια μέσω γραφείων ή του ίντερνετ, πληρώνουν προκαταβολές, διαλέγουν τύπους και τετραγωνικά και παρακολουθούν μέσω της google τις οικοδομές που χτίζονται. Το ίδιο περίπου ισχύει και στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ στη Βουλγαρία το νομοθέτησαν πριν λίγους μήνες.

Σ’ αυτές τις χώρες, κατασκευαστικές εταιρείες έχουν αναστηθεί απ’ αυτό το απλό πράγμα και χιλιάδες ντόπιοι δουλεύουν σ’ αυτές. Οι άνθρωποι που θα έρχονται για να αγοράσουν σπίτι, δεν θα είναι βέβαια ρακένδυτοι λαθρομετανάστες, δεν θα πάρουν τις δουλειές μας, δεν θα αυξήσουν την εγκληματικότητα. Τα λεφτά τους θα φέρουν, πρώτα για να αγοράσουν και μετά για να ζήσουν.

Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Προφανώς θα υπάρχουν διάφορα ζητήματα. Ας τα δει η κυβέρνηση. Θέλει τα 300.000 ευρώ να τα κάνει 500.000; Ας το κάνει. Θέλει να εξαιρέσει όλες τις παραμεθόριες περιοχές λόγω εθνικής ιδιαιτερότητας; Ας το κάνει, υπάρχουν χιλιάδες άλλα μέρη στη χώρα. Θέλει να έχει μια εξασφάλιση ότι τα χρήματα που θα έρθουν θα είναι νόμιμα; Ας το θεσπίσει μέσω τραπεζών. Θέλει να βάλει αυστηρές προδιαγραφές για παραθεριστικούς οικισμούς, ώστε να μη δημιουργηθούν ξένοι θύλακες στην ελληνική επικράτεια; Ας βρει τον τρόπο και ας νομοθετήσει αντιστοίχως.
Αλλά ας κάνουν κάτι. Να μπει λίγο χρήμα στη χώρα, να δουλέψει κανένας άνθρωπος. Ας σταματήσουν να τρώνε τον χρόνο τους ψάχνοντας ωραίες εκφράσεις περί ανάπτυξης και ας δουλέψουν λίγο πρακτικά και αποδοτικά. Επιτέλους…

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Πηγή:
www.protagon.gr

Μακρύς και δύσκολος ο δρόμος.. των μεταφορών

  Η ποιότητα παροχών ενός κράτους προς τους πολίτες του εξακριβώνεται από συγκεκριμένες αξίες. Κάποιες από αυτές είναι η ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης,του εκπαιδευτικού συστήματος και των δικτύων συγκοινωνίας.Αυτές είναι αξίες παγκόσμιες.

   Στον όρο ποιότητα παροχών συμπεριλαμβάνεται τόσο το προσφερόμενο επίπεδο όσο και η προσβασιμότητά τους από το κοινό. Συνεπώς δεν νοείται σύγχρονο σύστημα υγείας με υψηλό κόστος επιβάρυνσης για τον ασθενή, "δωρεάν" παιδεία με τον παρασιτικό ρόλο των φροντιστηρίων/ιδιαιτέρων μαθημάτων στο ρόλο του προπονητή πρωταθλητών-μαθητών.

  Στο χώρο των μεταφορών επιβαρυντικά δρουν οι κρατικοί φόροι/κρατήσεις.Σε θαλάσσιες/εναέριες μεταφορές μεταφέρονται στον καταναλωτή ως ποσοστό επί της τιμής του εισιτήριου, για τις οδικές   αυτό γίνεται με την τιμή των διοδίων.

  Φτωχά κράτη τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα κατασκευής/συντήρησης αυτοκινητοδρόμων μετακυλούν το κόστος των παραπάνω στους χρήστες της οδού. Το μοντέλο αυτό δίνει την δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας της χάραξης του οδικού τμήματος και εξυπηρέτησης των οδηγών.

  Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση της Εγνατίας οδού.Το κράτος σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες αφού κατασκεύασε την οδό προχώρησε στην τοποθέτηση διοδίων κατά μήκος της.Η αποπληρωμή θα γινόταν σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα (νομίζω 50 χρόνια) και έτσι θα φαινόταν στους χρήστες ως το ''αναγκαίο κακό''.

  Τα χρόνια πέρασαν,ο αριθμός των διοδίων αυξήθηκε-ίσως όχι και τόσο-ανάλογα με το μήκους του αυτοκινητοδρόμου. Την ίδια πορεία ακολούθησαν και τα αντίστοιχα κόμιστρα.

  Όλα καλά ως εδώ.

  Στην θύελλα των αποκρατικοποιήσεων-άμα τις δεις εσύ τις είδα και εγώ- και γενικά παραχώρησης δημόσιων αγαθών, η εκμετάλλευση της Εγνατίας ''πέρασε' εξ ολοκλήρου σε ιδιώτες.Δε γνωρίζω γιατί το κράτος προχωράει σε αυτή την κίνηση χρόνια μετά την αποπεράτωση του έργου και με πλήρη λειτουργία διοδίων. Δε πρόλαβε καλά-καλά να κλείσει η συμφωνία και οι τιμές των διοδίων αυξήθηκαν. 

  Η άρρηκτη σχέση κάθε κρατικής λειτουργίας με το δημόσιο κάποια στιγμή θα διαταρασσόταν. Έχοντας ήδη παραχωρήσει-σε μικρό χρονικό διάστημα-τη χρήση του Διεθνούς Αεροδρομίου των Σπάτων σε ιδιώτες (το μεγαλύτερο ποσοστό σε Γερμανούς), το λιμάνι του Πειραιά (σε Κινέζους) με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και την παραχώρηση μεγάλου αριθμού μαρίνων και κρατικών αερολιμένων να είναι οι επόμενες προτεραιότητες, το κράτος δείχνει να θέτει τον εαυτό του εκτός της υποχρέωσής του να εξυπηρετεί και να βελτιώνει την ποιότητα (και φυσικά το ανάλογο κόστος χρήσης) των δικτύων συγκοινωνίας.

Το κίνημα των ''Anonymous'' Μέρος Α'

 Η αρχή των Anonymous τοποθετείται στο 4chan, έναν ιστότοπο στον οποίο μπορεί κανείς να γράψει και να σχολιάσει ό,τι θέλει και όπως θέλει,ανώνυμα. Μέσα στα κανάλια του αποτυπώθηκε το 2003 η ιντερνετική κουλτούρα που ήθελε τα ανώνυμα μέλη να συνυπάρχουν ταυτόχρονα,χωρίς κανόνες και νόμους,και να λειτουργούν συνδυαστικά ως ένα..ψηφιακό μυαλό. Το αντικείμενο των ανώνυμων ιντερνετάδων δεν ήταν στοχοποιημένο ούτε είχε πολιτική χροιά. Εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε και η δημιουργία του online trickster. Του ανθρώπου που περιγελά τα πάντα,σπάει τα όρια της νομιμότητας(ορίζοντάς την εκ νέου),είναι πονηρός,παραπλανά,προκαλέι,ψεύδεται,κλέβει,παίζει είναι θρασύς,υπερβολικός,ορεξάτος,σοκαριστικός,διασκεδαστικός,έξυπνος,ικανός και διερευνητικός. Ίσως η λέξη trickster είναι εκείνη που χαρακτηρίζει καλύτερα αυτή την κουλτούρα και αντιπροσωπεύει με ακρίβεια την ιδιοσυγκρασία των μελών της.

 Σύμφωνα με τα μέλη της,και ειδικότερα του-μίας εκ των ηγετικών μορφών της οργάνωσης-Commader X βασική επιδίωξη των Anonymous είναι η ελευθερία της έκφρασης στο χώρο του διαδικτύου καθώς και προς τις άδικες αρχές επιβολής του νόμου. Κύριο γνώρισμα αλλά και βασική επιδίωξη της κολεκτίβας είναι η προσπάθεια εκπαίδευσης των ακόλουθών της. Στα καταστατικά της οργάνωσης υπάρχει αναλυτικός οδηγός σύμφωνα με τον οποίο μπορεί κανείς να γνωρίσει τις μεθόδους προσβολής ενός υπολογιστή.

 Βασικό στοιχείο στην επιτυχία του εγχειρήματος ήταν η οικειοποίηση της βασικής κατάκτησης των social media, της άμεσης και μαζικής συσπείρωσης. Αριθμώντας ήδη πάνω από 50.000 μέλη οι Anonymous,με τον τρόπο αυτό,μπορούν και αντιδρούν στην οποιαδήποτε ''απειλή''.

 Πολλοί προσπάθησαν να φαντασιωθούν τα μέλη των Anonymous ως έφηβους με σπυράκια,λευκό δέρμα (εφόσον δεν έβγαιναν στον ήλιο και κάθονται όλη μέρα πίσω από ένα PC),αλλά και ως εκδικητές των blockbuster ταινιών. Κι όμως οι trickster μπορούν να κάνουν τα πάντα για ένα καλό ή για ένα κακό σκοπό.Άρα,οποιαδήποτε προσπάθεια να εξηγήσει κανείς τη συνολική συμπεριφορά ενός hacktivist με κοινωνικά στερεότυπα πέφτει εκ προοιμίου στο κενό.

 Η αρχική δραστηριότητα αυτής της ιντερνετικής κουλτούρας αφορούσε κατά κύριο λόγο τον τομέα της διασκέδασης,καθώς εκέινη την περίοδο θέματα  όπως η ελευθερία του λόγου στο Διαδίκτυο έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Το Διαδίκτυο έμοιαζε περισσότερο με παιδική χαρά για όποιον ήθελε να πει ή να δείξει κάτι.Και ειδικά μέσα στο χώρο του 4chan κάτι τέτοιο γινόταν χωρίς κανόνες του ''πολιτικά ορθού''. Όχι ότι δεν υπήρχε ρατσισμός ή παιδική πορνογραφία. Απλά κανείς δεν επικαλείτο κάποια ''ανώτερη αρχή'' για να εκφράσει την αντίρρησή του. Οι Anonymous ''χτυπούσαν'' κόσμο για διάφορους λόγους: από την ενασχόλησή τους με την παιδική πορνογραφία μέχρι την κακοποίηση μιας γάτας (ναι οι Anonymous συμπαθούν τα σχετικά τετράποδα). 

Πότε η κατεύθυνση έγινε πολιτική?

 Την αφορμή έδωσε ο ηθοποιος Tom Cruise και ένα βίντεό του στο οποίο εμφανίζεται ως πιστός της Εκκλησίας την Σαιεντολογίας.

 Για να είμαστε ακριβείς,πέρα από τα χιλιάδες σχόλια και ''lulz'' που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει στο συγκεκριμένο βίντεο,αυτό που κινητοποίησε τους Anonymous το 2008 ήταν η μανιώδης προσπάθεια της Εκκλησίας της Σαιεντολογίας να το ''εξαφανίσει''.

 Η δικαστική και άλλες προσπάθειες της συγκεκριμένης οργάνωσης αποτέλεσαν την αφορμή για την πρώτη οργανωμένη επιχείρηση (Οperation) των Anonymous,μέσα και έξω από τον παγκόσμιο ιστό.


 Σε περισσότερες από 90 πόλεις σε όλο τον κόσμο,Anonymous συγκεντρώθηκαν μπροστά από χώρους που χρησιμοποιούσαν οι σαιεντολόγοι,φορώντας τις γνωστές πια μάσκες του Guy Fawkes,κάνοντας διαμαρτυρίες,πάρτι,κρατώντας πλακάτ και εκθέτοντας την Εκκλησία της Σαιεντολογίας,όχι μόνο για τις πρακτικές της,αλλά και για τον τρόπο που λειτουργεί και διαχειρίζεται τα μέλη της. Μαζί με το ''τρολλάρισμα'' που άρχισαν να κάνουν εναντίον των σαιεντολόγων οι Anonymous,ξεσηκώθηκαν και άλλοι άνθρωποι που είχαν τη δική τους ιστορία με τη θρησκευτική οργάνωση,η οποία ήταν γνωστή για τις ακραίες μεθόδους με τις οποίες αντιμετώπιζε τους επικριτές της.

 Οι Anonymous ανέφεραν πως οι σαιεντολόγοι λένε ψέμματα,βλάπτουν τους ανθρώπους και κλέβουν τα χρήματα τους. Και συνέχιζαν λέγοτας χιουμοριστικά ''και εμείς κάνουμε ότι τους διδάσκουμε ή τους προσέχουμε''. Τον Φεβρουάριο του 2008 λοιπόν ξεκίνησε η πρώτη κινητοποίηση που αφορούσε στο Ιντερνετ με πρωταγωνιστές τους Anonymous και την εικόνα του Guy Fawkes ή αλλιώς V.. for Vendetta. Έκτοτε,αυτή η άμορφη μάζα ανθρώπων που δραστηριοποιείτο στο Διαδίκτυο άρχισε να χρησιμοποιεί την ''τέχνη'' της εναντίον στόχων που είχαν πιο σοβαρό χαρακτήρα,εξαπολύοντας επιθέσεις (DDoS και άλλες) σε φορείς,οργανισμούς και εταιρείες που πλήττουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης. Οι διάφορες επιχειρήσεις που ανακοινώνουν οι Anonymous κατά περιόδους αφορούν σε επιθέσεις εναντίον τραπεζών,εταιρειών,κρατικών φορέων,αλλά και καθεστώτων που καταπιέζουν τους πολίτες τους.

Τα εργαλεία

 Η κλασική επίθεση των Anonymous προκαλεί δυσφορία στα site admins των στόχων τους σχετίζεται με τη μέθοδο (Destributed Denial of Service) και το διάσημο εργαλείο LOIC (Low Orbit Ion Cannon),ένα λογισμικό δοκιμής αντοχών δικτύων. Χρησιμοποιώντας το λογισμικό αυτό, κάθε χρήστης μπορεί  να επικοινωνήσει-στην ουσία απασχολήσει-κάποια ιστοσελίδα. Όταν ένας σέρβερ μιας ιστοσελίδας δεχθεί χιλιάδες τέτοιες αιτήσεις επικοινωνίας ''μπλοκάρει'' αδυνατόντας έτσι να εξυπηρετήσει οποιοδήποτε άλλο ''ανυποψίαστο'' χρήστη.

 Το LOIC δημιουργήθηκε από ένα νορβηγό ''κάτοικο'' του 4chan. Η διανομή του πραγματοποιείται ελεύθερα στο διαδίκτυο και μπορεί οποιοσδήποτε να το ''κατεβάσει'' κατά βούληση.Αυτό έκαναν και κάνουν χιλιάδες υποστηρικτές των στόχων των Anonymous.''Κατεβάζουν'' το ίδιο ή ένα παρόμοιο εργαλείο και χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους ώστε να εξαπολύει συνδυαστικά με τους υπόλοιπους επιθέσεις σε προεπιλεγμένους στόχους.Με την μόνη διαφορά πως το LOIC αποδείχθηκε πως δεν έκρυβε την ταυτότητα εκείνου που το χρησιμοποιούσε.

 Η ΙΡ του server από την οποία πραγματοποιούνταν οι επιθέσεις ήταν ορατή,με αποτέλεσμα αρκετοί αφελείς υποστηρικτές να κινδυνέψουν να βρουν τον...μπελά τους από τις τοπικές αρχές.Αυτό άλλωστε είναι και ένα ζήτημα που θα πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει,όταν αποφασίσει να ''ανέβει στο άρμα των επιθέσεων'' των Anonymous.

Πιάσαμε τον ''αρχηγό''

 Όπως είναι λογικό είναι αδύνατο μια τέτοια ομάδα να έχει αρχηγό.Ενώ έχουν υπάρξει αρκετές υπο-ομάδες,με πλέον διάσημη αυτή των LULZSEC,οι Anonymous δεν έχουν την παραδοσιακή οντότητα που θα ακολουθούσε τα στερεότυπα μιας οργάνωσης όπως τη φαντασιώνονται οι διώκτες της.Έτσι,είναι λίγο αστείο για την ιντερνετική κουλτούρα του ''hacktιβισμού'' να διαβάζει και να ακούει ανακοινώσεις και τίτλους που υποστηρίζουν ότι συνελήφθη ή ανακρίνεται ή συνεντευξιάζεται ''ο αρχηγός''.Το σύμβολο άλλωστε των Anonymous είναι ο άνθρωπος με το κουστούμι,χωρίς κεφάλι και συμβολίζει την ανωνυμία αλλά και την ανυπαρξία αρχηγίας.Τους Anonymous τούς ενώνει το Ίντερνετ και δυνητικά και αυτός που μπορεί να ενεργεί στο Ίντερνετ ανώνυμα μπορεί να είναι μέλος της κολεκτίβας.

 Οι ενέργειες τους βασίζονται στη συλλογική συμμετοχή του καθενός που ενεργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να στηρίζει τους στόχους της ομάδας.Η επικοινωνία γίνεται μέσω καναλιών όπως το IRC (Internet Relay Chat) και τα κοινωνικά δίκτυα Facebook και Twitter. Με τον τρόπο αυτό οργανώνουν και συντονίζουν τις διάφορες ''κυβερνοεπιθέσεις''. Στις διάφορες υπο-ομάδες που ενεργούν στηρίζοντας,ή προκαλώντας τους στόχους της άμορφης ομάδας,υπάρχουν κάποιες ηγετικές μορφές που λειτουργούν,όμως,ως πιόνια για τον ίδιο τον σκοπό. Άλλωστε,βασικη αρχή είναι να επιτυγχάνεται ο στόχος και όχι να αποζητούν τα μέλη αναγνώριση.

Οι Anonymous και η βιομηχανία θεάματος

 Η πολεμική των Anomymous εναντίον της βιομηχανίας του θεάματος ξεκίνησε το 2009 του δημοφιλούς torrent site The Pirate Bay καταδικάστηκαν για σωρεία παραβάσεων κατά των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ.Οι επιθέσεις κορυφώθηκαν ωστόσο,όταν αποκαλύφθηκε πως μια ινδική εταιρεία η AiPlex,επιχειρούσε επιθέσεις DDoS εναντίον του Pirate Bay αλλά και άλλων παρόμοιων sites,κατά εντολή εταιρειών προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.

 Όλα τα προηγούμενα χρόνια,εκείνοι που ασχολούνταν με την επίδραση των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων στη διαδικτυακή ελευθερία,βίωναν τη μία θεσμική ήττα μετά την άλλη.Με αφορμή την αποκάλυψη της ιστορίας της AiPlex οι Anonymous άρχισαν να ωρύονται.Πίστευαν πως η βιομηχανία θεάματος όχι μόνο προωθούσε νομοθεσία που πλήττει βάναυσα την ελευθερία της έκφρασης αλλά νομιμοποιεί τον εαυτό της για άλλους θεσμούς ώστε να χρησιμοποιεί κάθε μέσο προκειμένου να το καταφέρει,όπως η παρακολούθηση των online δραστηριότητας των χρηστών,ή εκ προοιμίου θανάτωση δια νόμου της δυνατότητας οποιουδήποτε κάνει το δικό του μουσικό ξεκίνημα.

 Σε συνδυασμό με όλα αυτά,ήρθε και το ACTA και οι μυστικές διαβουλεύσεις με διάφορες χώρες του κόσμου.Σε ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο και με τη γνωστή φωνή μέσω υπολογιστή,το μήνυμα των Αnonymous καταλήγει: ''Δε συγχωρούμε τη λογοκρισία στο Ίντερνετ και δεν ξεχνάμε την ελευθερία του λόγου''.Έτσι,στις 19 Σεπτεμβρίου 2010 ξεκίνησε μια τεράστια επίθεση DDoS,στην οποία φέρεται να πήραν μέρος περισσότεροι από 5.500 υποστηρικτές των Anonymous.Οι ιστοσελίδες της RIAA (Recording Industry Association of America),της MPAA και φυσικά της εταιρίας AiPlex ήταν ''πεσμένες'' για πολλές ώρες.Κάπως έτσι,τα media έμαθαν τους Anonymous..


Οι επιχειρήσεις των Anonymous με τον καιρό αποκτούν δημοσιότητα και μεγαλύτερο αντίκτυπο,ενώ κατευθύνονται σε υψηλού προφίλ στόχους.Η κολεκτίβα ''έβγαλε'' στη φόρα ιδιωτικά στοιχεία του προέδρου της Συρίας,Άσαντ  (δες http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_events_associated_with_Anonymous στην ενότητα  Operation Syria), εξέθεσε το καρτέλ στην Κολομβία και κάποιους συνεργάτες του στις Η.Π.Α.,έδωσε στην δημοσιότητα τους λογαριασμούς των ανθρώπων που παρακολουθούν ή παράγουν παιδική πορνογραφία,και σε διάφορες χώρες οι υποστηρικτές της ομάδας και τα μέλη της εντοπίζουν στόχους που αντιμάχονται την ελευθερία και την ασφαλή καθημερινότητα των πολιτών.Χωρίς να υποτιμήσουμε τα διάφορα operations,θα αναφερθούμε σε δύο περιπτώσεις που φαίνεται να σηματοδοτούν τις αλλαγές στο κίνημα του ''hackτιβισμού''.

 Η μια αφορά το WikiLeaks.Όταν στα τέλη του 2010 ξεκίνησαν οι διώξεις κατά του Julian Assange και του WikiLeaks,εξαιτίας των τηλεγραφημάτων που έβγαζε το site στην δημοσιότητα,οι Anonymous εξαπέλυσαν επιθέσεις προς όλους όσοι προσπαθούσαν να διακόψουν τη βιωσιμότητα του Wikileaks.Έτσι,πραγματοποιήθηκαν συντονισμένες επιθέσεις στη Visa,στη Mastercard,ακόμα και το Paypal,ενώ η κολεκτίβα υποστήριζε ανοιχτά την προσπάθεια του Julian Assange να ''βγάζει'' στο Διαδίκτυο πληροφορίες που αφορούσαν την πολιτική και στρατιωτική πραγματικότητα.

 Στο τελευταίο release τηλεγραφημάτων,όμως,από το Wikileaks είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται επισήμως η συνεργασία των Anonymous με το Wikileaks,καθώς τα τηλεγραφήματα προέρχονται από την επίθεση των Anonymous στην εταιρία πληροφοριών Stratfor και κανένας δεν αρνήθηκε αυτή τη συνεργασία (Όπως είδαμε και στο http://anakatevontas.blogspot.com/2012/02/wikileaks.html).Το άλλο ορόσημο στη δράδη των Anonymous είναι το κίνημα Occupy.Το κίνημα Occupy,που έχει τις ρίζες τους στις συγκεντρώσεις των Indignados στην Ισπανία και των Αγανακτισμένων στην Αθήνα,είναι μια κινητοποίηση ανθρώπων σε διάφορες πόλεις του κόσμου που αντιτίθενται στη συγκεντρώση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια του 1% του πληθυσμού,όταν το υπόλοιπο 99% έχει επιφορτιστεί την ευθύνη να τους το παράγει.Ξεκινώντας συμβολικά από τη Wall Street,το κίνημα Occupy έχει εξαπλωθεί σε πάρα πολλές πόλεις του Δυτικού Κόσμου με αυτή τη προοπτική να καλέσει το 1% να αναλάβει την ευθύνη του απέναντι στη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου.

  Οι Anonymous από την πρώτη στιγμή στήριξαν την κίνηση αυτή,βοηθώντας να εξαπλωθεί  σε όλο τον κόσμο,και τη στήριξαν έμπρακτα.Έτσι,σε όλες τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τις πόλεις των Η.Π.Α. μέχρι και το Λονδίνο,οι άνθρωποι που συμμετέχουν και καταλαμβάνουν τις οικονομικές περιοχές των πόλεων φορούν τη μάσκα των Anonymous.

 Το αν οι Ανώνυμοι είναι ένα mediaκο πυροτέχνημα ή μια ιδέα που μπορεί να κρατήσει στο χρόνο δεν έχει αποδειχθεί. Ο α λα Hollywood τρόπος (αυτό)παρουσίασής τους σε ωθεί να υποθέσεις το πρώτο. Οι πράξεις τους το δεύτερο. Οι λαοί βρίσκονται σε ένα καζάνι που βράζει. Είτε μιλάμε για οικονομικά/πολιτικά ''φτωχούς Νοτιο-Ευρωπαίους,Νότιο-Αμερικάνους, είτε για τους πολιτικά/πολιτισμικα/οικονομικά καταπιεσμένους  κατοικους της Βόρειας Αφρικής. Το ζητούμενο είναι  να υπάρχει κάποιος που μπορεί σε πρώτη φάση να ''τρίξει τα δόντια'' στους ελεγκτές των μαζών και να βοηθήσει/οργανώσει τους ''αδύναμους'' (βλέπε τις περιπτώσεις της  Αιγύπτου/Συρίας). Σημασία δεν έχει το ερέθισμα αλλά η απαιτούμενη αλλαγή κοσμοθεωρίας..

Περισσότερα για τους Anonymous στο σχετικό ντοκυμαντέρ της ''Εμπόλεμης Ζώνης'' 

Περισσότερα για τη δράση τους στο http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_events_involving_Anonymous

Πληροφορίες:

Ελεύθερος Τύπος

Αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών «έβλεπε» την ένταξη της Ελλάδας στο ΔΝΤ

Λίγους μήνες πριν-στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου- ''έπαιξε'' ένα βίντεο στο οποίο ο Ντομινίκ Στρος Καν επιβεβαίωσε τις υποψίες πολλών. Η έλευση του ΔΝΤ στην χώρα μας είχε αποφασιστεί πολύ καιρό πριν δημοσιοποιηθεί στον ελληνικό λαό και η συμφωνία αποσιωπήθηκε.

 Έγγραφα που ήρθαν στο ''φως'' από τον-μέγα γνώστη- Wikileaks επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Στοιχεία αλληλογραφίας μελών του αμερικάνικου think tank Stratrfor βρίσκονται αναρτημένα στο διαδίκτυο. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται η έλλειψη  ταμειακών διαθέσιμων του ελληνικού κράτους, η συμφωνία που ενδέχεται να υπάρξει μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης-ΔΝΤ καθώς και το γεγονός ότι η χαμηλή δημοτικότητα του Καραμανλή εκείνη την περίοδο θα καθιστούσε δυσκολότερη το ''πλασάρισμα'' της συμφωνίας ως το αναπόφευκτο αναγκαίο κακό.


 Ενδεικτικό της πλάνης στο οποίο είμαστε πρωταγωνιστές τα τελευταία χρόνια είναι η πρόταση  Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μια ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της Ευρωζώνης. Είναι πιστευτό τα οικονομικά στελέχη της ΕΕ να μην μπορέσαν να προβλέψουν/διαχειριστούν κάτι που προ κρίσης είχε κάνει η Stratfor?


Ερωτήματα εγείρει η «διαίσθηση» της αμερικανικής ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Stratfor να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Νομισματικό Ταμείο από τον Ιούνιο του 2009, δέκα ολόκληρους μήνες πριν από την απόφαση για την προσφυγή στον μηχανισμό βοήθειας και σχεδόν μισό χρόνο πριν από τις διερευνητικές επαφές Παπανδρέου - Στρος-Καν.

Από τον ερευνητικό συνεταιρισμό που διοργάνωσε το Wikileaks με τουλάχιστον 25 μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως  ανάμεσά τους και «ΤΑ ΝΕΑ» - αποκαλύπτεται ότι η Stratfor διαθέτει πληθώρα πληροφοριοδοτών σε νευραλγικές θέσεις στην Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες, την Τουρκία, το Ιράν, το Ισραήλ, την Κίνα και σε πολλές ακόμα χώρες. Δύο τέτοιες πηγές της «σκιώδους CIA», όπως έχει χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη εταιρεία, έχουν εντοπιστεί και στην Ελλάδα. Μάλιστα, τους έχουν δώσει και κωδικούς (GR001 και GR101) για να μην αναφέρονται ονόματα.

Το σύστημα της «σκιώδους CIA» λειτουργεί ως εξής: οι πληροφοριοδότες παρέχουν ευαίσθητες πληροφορίες στους συλλέκτες-χειριστές δεδομένων της εταιρείας, οι οποίοι με τη σειρά τους τις αξιολογούν και τις αποθηκεύουν σε έναν ψηφιακό χώρο, όπου έχουν πρόσβαση οι αναλυτές που κάνουν την περαιτέρω επεξεργασία. Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες, οι «ανώδυνες», περιλαμβάνονται στις εκθέσεις και τα δημοσιεύματα της Stratfor για τους συνδρομητές της εταιρείας. Οι πλέον ευαίσθητες όμως δεν έβλεπαν το φως της δημοσιότητας - ούτε καν έμπαιναν στον ειδικό ψηφιακό χώρο: διανέμονταν μόνο στους αποδέκτες της λίστας ασφαλείας, που απαρτιζόταν από 10-15 υψηλόβαθμα στελέχη. Μάλιστα, όταν κάποιο στέλεχος ταξίδευε στο εξωτερικό, το όνομά του έβγαινε από τη λίστα για να μην υπάρχει περίπτωση να υποκλαπεί το e-mail κατά τη διαδρομή του εκτός συνόρων των ΗΠΑ.

Οπως προκύπτει από την ηλεκτρονική αλληλογραφία που απέκτησε το Wikileaks, στις 19 Ιουνίου 2009 υπάλληλος της Stratfor υπεύθυνος για τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, της Βαλτικής και των Βαλκανίων απέστειλε σε συναδέλφους του που ασχολούνται με την ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας μήνυμα με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3». Σε αυτό υπήρχε επισυναπτόμενο αρχείο κειμένου, όπου αναφέρονταν λεπτομέρειες για τα θέματα στα οποία πρέπει να δώσουν βαρύτητα. Συγκεκριμένα για τη χώρα μας, ανάμεσα σε άλλες οδηγίες παρακολούθησης, επισημαινόταν ότι «πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους».

Σε άλλο μήνυμα στις αρχές Νοεμβρίου 2011 αποκαλύπτονται οι στενές επαφές της Stratfor με το ΔΝΤ: σε αυτό αναφέρεται ότι υπάλληλος του Ταμείου ενημέρωσε την εταιρεία πληροφοριών πως τα διαθέσιμα ταμειακά αποθέματα της Ελλάδας στερεύουν ενάμιση μήνα μετά, στα μέσα Δεκεμβρίου.
Σημειώνεται ότι τον Ιούνιο του 2009 που απεστάλησαν οι «οδηγίες παρακολούθησης» δεν ήταν γνωστή η πρόβλεψη Μπαρόζο για τα υψηλά επίπεδα του ελληνικού ελλείμματος, καθώς το σχετικό έγγραφο συντάχθηκε τον επόμενο μήνα. Ούτε ότι το ταμειακό έλλειμμα κινείται στο 10%, όπως αποκαλύφθηκε στα τέλη του καλοκαιριού.

Επιπλέον, στο μήνυμα των οδηγιών ο υπάλληλος ζήτησε για την Ελλάδα την παρακολούθηση θεμάτων που έχουν να κάνουν με ομάδες αναρχικών, ακροδεξιούς και ρατσιστική βία, διαδηλώσεις και συνδικάτα («είναι σημαντικό επειδή ο Καραμανλής δεν είναι καθόλου λαοφιλής», αναφέρεται στις οδηγίες). Ακόμα στο μικροσκόπιο της Stratfor μπήκαν οι σχέσεις με την Τουρκία και οτιδήποτε έχει να κάνει με ασφάλεια στα νερά της Μεσογείου, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι σχέσεις με τους Σέρβους. «Το καίριο ζήτημα είναι πόσο καιρό ακόμα μπορεί να επιβιώσει ο Καραμανλής. Παρακολουθήστε τις κινήσεις συσπείρωσης της αντιπολίτευσης γύρω από το ΠΑΣΟΚ», έγραφε ο υπάλληλος. Εναν μήνα μετά, οι οδηγίες αυτές περιλήφθηκαν στο σύνολο των «οδηγιών παρακολούθησης» σε παγκόσμιο επίπεδο και αποστάλθηκαν σε συνεργάτη της Stratfor στην Ουάσιγκτον.

Πηγή: tanea.gr

Το αποκαλυπτικό άρθρο του Marc Roche στη Le Monde

του Μάρκ Ρος

Ο Μάρκ Ρος αρθρογραφεί στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. Το 2010 κέρδισε το βραβείο βιβλίου οικονομίας για το ''H Τράπεζα: Πως η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο'' 

Τι κοινό έχουν ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι και ο Λουκάς Παπαδήμος ; Ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο διορισμένος Ιταλός πρόεδρος και ο νέος έλληνας πρωθυπουργός ανήκουν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας στην ευρωπαϊκή «κυβέρνηση Sachs». Η αμερικάνικη επενδυτική τράπεζα έχει πράγματι υφάνει στην Ευρώπη, εδώ και πολύ καιρό, ένα μοναδικό δίκτυο επιρροής χάρη σ’ένα πυκνό πλέγμα σχέσεων, φανερών ή υπόγειων.

Σε κάθε θεσμό χρειάζεται και μια ιεραρχία. Το πρώτο βραβείο ανήκει λοιπόν στο Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs στην Ευρώπη την περίοδο 2002-2005. Έγινε «εταίρος» της τράπεζας κι ανέλαβε τον τομέα των «επιχειρήσεων και των κυρίαρχων χωρών». Με αυτό τον τίτλο, μία από τις αποστολές του ήταν να πουλήσει το χρηματοδοτικό προϊόν «swap» που επιτρέψε να καλυφθεί μέρος του κρατικού χρέους και να «μαγειρευτούν» οι ελληνικοί λογαριασμοί. Μετά έρχεται ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της από το 2005. Την τρίτη θέση καταλαμβάνει ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος μόλις έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, και που ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 έως το 2002, και που, απ’ αυτό το πόστο πήρε μέρος στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση «καμουφλάζ» των λογαριασμών από την GS. Ο διαχειριστής του ελληνικού χρέους είναι επίσης ένας κάποιος Πέτρος Χριστοδούλου, πρώην trader του «Μαγαζιού».

Δυο άλλα μεγάλα ονόματα ηγούνται της προσπάθειας για την εκπαραθύρωση του ευρώ, ο Otmar Issing, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ο Jim O’Neill, ο εφευρέτης της έννοιας της BRICS, το ακρωνύμιο για τις αναδυόμενες αγορές με υψηλό δυναμικό ανάπτυξης (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Επίσης, ο πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs International, όπου και παραμένει σαν βασικό στέλεχος, ο Ιρλανδός Peter Sutherland διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη διάσωση της Ιρλανδίας. Τέλος, ο Paul Deighton, ο οποίος πέρασε 22 χρόνια στην Goldman Sachs, είναι γενικός διευθυντής της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012. Έτσι κρατούν τα προσχήματα αφού όλοι γνωρίζουν ότι ο αθλητισμός και η φιλία είναι εκτός συναγωνισμού.
Ωστόσο, πέρα από τα φαινόμενα, το δίκτυο επιρροής που ανέπτυξε τη δύναμή του, πριν ή κατά τη διάρκεια της πολιτικής και χρηματοοικονομικής αναταραχής του 2008 έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του. Πράγματι, οι παλιές συνεργασίες που συντηρούσαν οι πρώην ανώτεροι κεντρικοί τραπεζίτες, για να κινούν τα νήματα, φαίνονται σήμερα να είναι λιγότερο χρήσιμες απέναντι σε πολιτικούς ευαίσθητους στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τους επαγγελματίες του χρηματοπιστωτικού τομέα που θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση. Εκεί που η Goldman Sachs μπορούσε εύκολα να ασκήσει το ταλέντο της, μια σειρά από υποθέσεις – η Ελλάδα, η κερδοσκοπία έναντι του ευρώ, το σκάνδαλο Abacus όπου κι αναμείχθηκε ο γάλλος Fabrice Tourre, στέλεχος της GS – έστρεψαν εναντίον της την κρατική δύναμη.

Οι πολλές διασυνδέσεις είναι πάντα χρήσιμες αλλά δεν αρκούν πια από μόνες τους σ’ ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό κόσμο κι απέναντι σε μια νέα γενιά βιομηχάνων που ζυμώθηκαν με λιγότερο σεβασμό για την εταιρεία. Τα ευρωπαϊκά αφεντικά που ξεκίνησαν για να κατακτήσουν τον κόσμο έχουν απαλλαγεί από τους χρηματοπιστωτικούς σταυροφόρους του στυλ Goldman Sachs. Η προσπάθεια για αύξηση της μετοχικής αξίας, οι απαιτήσεις διαφάνειας των λογαριασμών και ο μονόδρομος της επέκτασης στο εξωτερικό αμβλύνουν την αξία του δικτύου. Τέλος, έχοντας γίνει πιο απαιτητικοί σε σχέση με την ποιότητα και την ανεξαρτησία των συμβούλων επιχειρήσεων, οι Ευρωπαίοι πελάτες της, και όχι μόνο, απαιτούν τη συμμόρφωση σ’ ένα μίνιμουμ ηθικής.
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την Goldman Sachs. Επειδή η τράπεζα θέλει να τοποθετεί τους άντρες της τηρώντας τα προσχήματα. Αυτός είναι ο λόγος που οι αφοσιωμένοι στην GS, κρύβουν τη σχέση αυτή όταν δίνουν μια συνέντευξη ή αναλαμβάνουν μια επίσημη αποστολή (όπως συνέβη με τον Μόντι που ανέλαβε το 2010 να συντάξει μια μελέτη σχετικά με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, José Manuel Barroso).

O Μάριο Ντράγκι διαβεβαιώνει ότι ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2002, άρα δεν είχε καμία σχέση με το μαγείρεμα των ελληνικών λογαριασμών που ενορχηστρώθηκε δύο χρόνια νωρίτερα από την τράπεζα. Και παραιτήθηκε το 2005, ένα χρόνο πριν η Goldman Sachs πωλήσει μέρος των «swap» υπό εξέταση στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδα, την πρώτη εμπορική τράπεζα της χώρας, με επικεφαλής τον πρώην άνθρωπο της Goldman, Πέτρο Χριστοδούλου, σήμερα επικεφαλής του οργανισμού διαχείρισης του ελληνικού χρέους.

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr

Τι συμβαίνει στο Ιράν όλα αυτά τα χρόνια

του Αλέξανδρο Κούτση

To ιστορικό της υπόθεσης

Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είχε αρχίσει από τη δεκαετία του ’70. Τότε ο Σάχης είχε αρχίσει να ανησυχεί για το ότι ίσως στο μέλλον η Αμερική μπορεί να εγκαταλείψει το Ιράν όπως είχε κάνει –ηττημένη- και στο Βιετνάμ. Γι αυτό άρχισε να ετοιμάζεται ώστε να αναπτύξει μία ισχυρή στρατιωτική βιομηχανία στην χώρα του, για να αντικαταστήσει το ενδεχόμενο μιας αποχώρησης της Αμερικής. Τότε ήταν πολύ ψηλά και οι τιμές του πετρελαίου…και στα πλαίσια αυτά ο Σάχη είχε αποφασίσει το πετρέλαιο που χρησιμοποιούσε για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια να το διαθέσει στη διεθνή αγορά ώστε να έχει έσοδα. Επειδή όμως υπήρχε αυξανόμενη ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια αποφάσισε να κατασκευάσει πυρηνικούς αντιδραστήρες, δηλαδή σταθμούς παραγωγής ενέργειας με πυρηνικούς αντιδραστήρες. Είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει περίπου 17-20 σταθμούς και υπέγραψε συμφωνία με την Αμερική για αυτή την κατασκευή.

Το 1979 έγινε επανάσταση στο Ιράν, φεύγει ο Σάχης έρχεται ο Kumeni και το κληρικό καθεστώς με την ομηρεία των αμερικανών διπλωματών κτλ οπότε οι Αμερικανοί τους είπαν να ξεχάσουν το συμβόλαιο για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ο Kumeni είχε εμπλακεί στον πόλεμο του Ιράκ για τουλάχιστον 10 χρόνια και μέσα σ αυτή την περίοδο άρχισε να ετοιμάζεται για την αντικατάσταση των αμερικανών ως προμηθευτές αντιδραστήρων και απευθύνθηκε στη Σοβιετική ένωση. Η Σοβιετική ένωση δέχθηκε την συμφωνία για 20 αντιδραστήρες και του προμήθευσε έναν μεγάλο ο οποίος πρόκειται να μπει σε λειτουργία στο Μπουχέρ. Οι αντιδραστήρες όμως της Σοβιετική ένωση είναι παλιού τύπου σε σύγκριση με εκείνους της Δύσης. Πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιούν τεχνολογία η οποία μετά τη καύση του ουρανίου παράγει πλουτώνιο -το πλουτώνιο είναι η πρώτη ύλη για τις πυρηνικές κεφαλές. Επομένως άρχισε να δημιουργείται το ερώτημα τι θα γίνει μ αυτή τη παραγωγή πλουτωνίου που θα έχει το Ιράν και μετά θα μπορεί να μπει στην παραγωγή πυρηνικών όπλων. Εκεί δημιουργήθηκε ένα μεγάλο θέμα. Για να εμπλουτιστεί το ουράνιο* χρειάζεται μία διαδικασία που απαιτεί φυγοκεντριτές. Το Ιράν δεν είχε κανένα εργοστάσιο με φυγοκεντριτές ώστε να εμπλουτίσει το ουράνιο κα έπρεπε να το εισάγει από το εξωτερικό ώστε να τροφοδοτήσει τον αντιδραστήρα που θα παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια. Η δύση δεν πουλούσε στο Ιράκ, η τότε Σοβιετική ένωση επειδή φοβόταν τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό δεν πουλούσε επίσης στο Ιράν, οπότε οι Ιρανοί πήραν την απόφαση να κατασκευάσουν την υποδομή για να μπορούν να παράγουν εμπλουτισμένο ουράνιο μόνοι τους. Μέχρι τώρα το πρόβλημα ήταν πως θα θέσει την υποδομή, κατάφερε και την έθεσε και σήμερα το Ιράν μπορεί να παράγει εμπλουτισμένο ουράνιο.

* Υπάρχουν 3 τύποι ουρανίου. Α. αυτό που είναι εμπλουτισμένο μέχρι 4-5% χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας β. αυτό που είναι μέχρι 20% το οποίο χρησιμοποιείται για ιατρικούς και ερευνητικούς σκοπούς και γ. από 90% και πάνω εμπλουτισμένο για να κατασκευάσεις πυρηνικά όπλα.

Το Ιράν θέλει πυρηνικά όπλα;

Τώρα το Ιράν θέλει πυρηνικά όπλα; Δεν θέλει πυρηνικά όπλα; Έχω την αίσθηση πως θα τα επιθυμούσε για λόγους ασφάλειας…από το 1979 που είχε γίνε η ομηρεία των διπλωματών τελικά το Ιράν ήρθε σε μια συμφωνία με την Αμερική το 1981, τη συμφωνία του «Αλγερίου». Στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας οι ιρανοί δέχθηκαν να απελευθερώσουν τους διπλωμάτες, με αντάλλαγμα οι αμερικανοί να άρουν το εμπάργκο που είχαν εναντίων του Ιράν και να μην ανακατεύονται στα εσωτερικά τους ζητήματα. Οι διπλωμάτες απελευθερώθηκαν αλλά το εμπάργκο δεν άρθηκε. Οι Ιρανοί κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι αμερικανοί είναι αποφασισμένοι να ανατρέψουν το κληρικό καθεστώς και μέσα σ αυτά τα πλαίσια ίσως σκέφτονται ότι η κατοχή μίας πυρηνικής ισχύος ίσως αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μία εισβολή εναντίον του Ιράν.
Δύο διεθνή γεγονότα, μάλιστα, που τους έχουν πείσει ότι θα πρέπει να προχωρήσουν προς αυτή τη κατεύθυνση είναι:

Α. η εισβολή στο Ιράκ το 2003. το επιχείρημα τους είναι πως αν ο Σαντάμ είχε πυρηνικά όπλα οι αμερικανοί δεν θα τολμούσαν να εισβάλουν Β. η φετινή εισβολή στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ. Αν ο Καντάφι είχε πυρηνικά όπλα ίσως το ΝΑΤΟ να μην τολμούσε να εισβάλει.

Θα οδηγήσει σε μία επίθεση εναντίον του Ιράν αυτή η κατάσταση;

Από την άλλη πλευρά αυτό που λένε ότι μπορεί η σκέψη του να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα μπορεί να οδηγήσει την Αμερική και το Ισλάμ να εξαπολύσουν στρατιωτικά πλήγματα είναι δύσκολο να συμβεί. Αν σκεφτούμε αυτό το σενάριο με την επίθεση θα δείτε πόσο δύσκολο είναι να μπουν σ αυτή τη γραμμή. Για παράδειγμα για να κάνουν μία επίθεση εναντίον του Ιράν θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι διασκορπισμένα σε 22 διαφορετικές πόλεις, σε αντίθεση με το Ιράκ που είχε το πυρηνικό του εργοστάσιο στη Βαγδάτη και έτσι ήταν πιο εύκολο να επιτεθούν. Επομένως όποιος και να είναι αυτός που θα κάνει την επίθεση θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονα να πλήξει 22 στόχους ταυτόχρονα. Οι αμερικανοί μπορούν να το κάνουν οι Ισραηλινοί όμως δεν έχουν τη δυνατότητα και γι αυτό πιέζουν τους Αμερικανούς. Δεύτερον ας υποθέσουμε πως όντως κάνουν την επίθεση και όντως πλήττουν και τους 22 σταθμούς περιμένετε να μην υπάρχει στρατιωτική αντίδραση από το Ιράν; δεν θα έχουν αντιαεροπορικά συστήματα ασφάλειας για να χρησιμοποιήσουν; Δεν θα χρησιμοποιήσουν τους πυραύλους τους για να πλήξουν αμερικάνικες βάσεις στο περσικό κόλπο; Επομένως δεν θα πρέπει να είναι επίθεση μόνο κατά τον στόχων των πυρηνικών εργοστασίων αλλά και των στρατιωτικών βάσεων του Ιράν. Αυτό σημαίνει πως το Ισραήλ δεν έχει τη δυνατότητα, την έχει μόνο η Αμερική αλλά ακόμα και αν και αυτό το σενάριο πάει καλά και τα καταφέρουν σίγουρα θα υπάρχουν περαιτέρω ενέργειες από το Ιράν όπως τρομοκρατικές ενέργειες στο εξωτερικό ή να αποκλείσει το πετρέλαιο και να ανέβει η τιμή του στα ύψη. Πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε να υποτάξουν το Ιράν και αυτό σημαίνει χερσαία επιχείρηση και η Αμερική δεν είναι σήμερα σε θέση για μία τέτοια επιχείρηση.

Πιθανές λύσεις που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την σημερινή κατάσταση

Υπήρχε λύση. Το 2005 αν θυμάμαι καλά η Ε.Ε. έκανε μία πρόταση, ανεγνώρισε τις ανάγκες του Ιράν για παραγωγή πυρηνικής ενέργειας και πρότεινε η Ε.Ε. και κυρίως η Γαλλία που παράγει ράβδους εμπλουτισμένου ουρανίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας να προμηθεύει το Ιράν με μοναδικό όρο ότι μετά τη καύση τους τα υπολείμματα θα επιστρέφουν στην Ευρώπη ώστε το Ιράκ να μην έχει την ύλη για παραγωγή πυρηνικών όπλων. Το Ιράν δέχθηκε αλλά έβαλε και άλλους όρους, να αρθεί το εμπάργκο εναντίον τους, να μην ανακατεύεται η Δύση στα εσωτερικά τους ζητήματα και να διευκολυνθεί η είσοδος του Ιράν στη παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου. Ο πρόεδρος Bush – ο νεότερος- αρνήθηκε γιατί δεν ήθελε να αναγνωρίσει το κληρικό καθεστώς. Γύρω στο 2007 νομίζω έγινε ακόμα μία πρόταση την οποία δέχθηκε εξ ολοκλήρου το Ιράν. Η πρόταση έλεγε πως η Ρωσία θα προμηθεύει την πρώτη ύλη και πως τα υπολείμματα θα επιστρέφουν στη Ρωσία, ενώ πρόσθεσε έναν ακόμα όρο: να επιτρέπεται στην Διεθνή κοινότητα να κάνει αιφνιδιαστικές έρευνες στο πυρηνικό τους πρόγραμμα. Το Ιράν το δέχθηκε, η Δύση όμως όχι. Μέσα σ αυτά τα πλαίσια το Ιράν προχώρησε στην επόμενη φάση, να αποκτήσει δηλαδή τεχνογνωσία παραγωγής εμπλουτισμένου ουρανίου μέχρι 20% για ερευνητικούς σκοπούς… και τα κατάφερε. Εκεί άρχισε η ανησυχία της Δύσης ότι εφόσον ξέρουν πλέον πώς να φτάσουν στο 20% θα είναι πολύ εύκολο να καταφέρουν να φτάσουν και στο 90%.

Ποιες είναι οι θέσεις των δύο πλευρών σήμερα;


Η Αμερικανική θέση είναι να μην έχουν καμία υποδομή εμπλουτισμού ουρανίου. Ότι χρειάζεστε θα το παίρνετε από τη Διεθνή αγορά και θα επιστρέφεται τα υπολείμματα της καύσιμης ύλης. Το Ιράν αντιδρά εξηγώντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να ξηλώσουν την υποδομή που έχουν κατασκευάσει γιατί δεν είναι σίγουρο πως στο μέλλον δεν θα υπάρξει και πάλι εμπάργκο, αλλά δεν έχουν πρόβλημα να γίνονται οι αιφνίδιοι έλεγχοι.

Η έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας

Η έκθεση που έβγαλε ο ΟΗΕ ισχυρίζονται ότι το Ιράν είχε κάνει διάφορες προσπάθειες παραγωγής πυρηνικών όπλων από το 2003. και ταυτόχρονα έκανε και διάφορες προσπάθειες τροποποίησης των πυραύλων της ώστε να φέρουν πυρηνικές κεφαλές και παρουσίασαν κάποιες φωτογραφίες και σχέδια. Αυτό δείχνει ότι το Ιράν προχωρά σ ένα πρόγραμμα δημιουργίας πυρηνικών κεφαλών και πως η Διεθνής κοινότητα πρέπει να κάνει κάτι. Έχω την αίσθηση ότι αυτή η έκθεση είναι πολιτικοποιημένη για δύο λόγους α. γνωρίζουμε ότι η επιτροπή αυτή πήγε στον Λευκό Οίκο και συζήτησε το περιεχόμενο της έκθεσης πριν καν την εκδώσει. Γεγονός που θα έπρεπε να μας παραξενεύει καθώς δεν υπάρχει κάποια εξήγηση στο γιατί μία ανεξάρτητη οργάνωση να συζητάει το περιεχόμενο πριν το εκδώσει. Β. όλα αυτά τα σημεία σχεδόν το 90% της έκθεσης εμπεριέχονταν και σε μία έκθεση που είχε δημοσιοποιηθεί πάλι από έκθεση της διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας. Σ’ αυτή την έκθεση το Ιράν απάντησε σ όλα τα σημεία, επομένως μπορεί ένας να ισχυριστεί ότι είχαμε την απάντηση οπότε που είναι το νέο στοιχείο. Η δικιά μου εκτίμηση…Θα βάλω όλη αυτή την υπόθεση μέσα στις εξελίξεις στο χώρο της Μέσης Ανατολής με την Αραβική Άνοιξη έχουμε μία εξέγερση στη Σίλια και η έκβαση της εξέγερσης αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί υπάρχει ένας άξονας Τεχεράνης- Δαμασκού και Χεσμπολάχ και ο μόνος τρόπος να αποδυναμωθεί αυτός ο άξονας είναι να φύγει από τη μέση η Δαμασκός επομένως η εξέγερση στη Συρία θα βοηθούσε αν η κυβέρνηση Άσαντ απομακρυνόταν. Δεδομένου ότι δεν θα απομακρυνθεί και ο άξονας αυτός δεν καταρρέει όλο αυτό το που γίνεται τώρα είναι για να απασχοληθεί το Ιράν με το δικό του πρόβλημα και να αφήσει το θέμα της Συρίας ανοιχτό μην τυχόν και εξεγερθεί εκεί και χρειαστεί να γίνει κάποια επέμβαση εξωτερική. Βεβαίως υπάρχει και η άλλη εξήγηση…καθώς οι Αμερικάνοι φεύγουν στο τέλος του χρόνου το οποίο σημαίνει πως μειώνεται η στρατιωτική τους παρουσία και αυτό έχει ως συνέπεια να αυξάνεται και η πολιτική επιρροή του Ιράν με αποτέλεσμα να θέλουν να την αποδυναμώσουν όσο μπορούν.
Η ερώτηση η δικιά μου είναι γιατί τώρα;

Κάτι που υποβόσκει από το 1980 γιατί τώρα να γίνει όλη αυτή η φασαρία;

O κ. Αλέξανδρος Κούτσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr/

Η πραγματική ατζέντα

του Τάσου Τέλλογλου

Καθώς δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης-ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- αναρωτιούνται αν θα μπορέσουν να αγγίξουν το μαγικό αριθμό των 200-220 εδρών στις εκλογές της άνοιξης, αν και όταν γίνουν, οι δημοσκοπήσεις των επομένων ημερών θα αναδείξουν μια αριστερά που μοιάζει να προσεγγίζει στις τρείς εκδοχές της τις 100 έδρες, αφήνοντας πολύ μικρά περιθώρια στα κόμματα που θα συγκυβερνήσουν αυτό το τρίμηνο.

Όλα αυτά αφορούν αυτούς. Εμάς μας αφορούν διαφορετικά πράγματα. Ότι επιχειρήσεις που εισάγουν καύσιμα πχ είναι υποχρεωμένες για την αγορά αργού να χρησιμοποιούν ήδη πιστωτικές γραμμές του εξωτερικού (κάτι που συμβαίνει και με άλλες εισαγωγές) με εταιρείες που έχουν εκεί. Ότι τον Δεκέμβριο όλο και περισσότερες επιχειρήσεις θα σταματήσουν να πληρώνουν τους εργαζόμενους που θα κληθούν να εργάζονται δωρεάν ή έναντι. Ότι τα έσοδα θα καταρρεύσουν και ότι ο μηχανισμός του κράτους θα κινητοποιείται όλο και λιγότερο σε ένα καθεστώς γενικής απαξίωσης και διάλυσης.

Το σκηνικό μοιάζει να οδηγείται αναπόφευκτα στην διαδικασία εξόδου της χώρας από το κοινό νόμισμα, κάτι που η Γαλλία αντιμετωπίζει όλο και πιο αδιάφορα, με το Βερολίνο να προειδοποιεί για τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας και κυρίως για τις συνέπειές της στις άλλες χώρες του νότου. Οι πολιτικοί που συμμετέχουν στην κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, μοιάζουν να το έχουν αποδεχθεί ήδη αυτό. Μάλλον αγνοούν τι θα σημαίνει για τη ζωή μας και για τις εκλογές που θέλουν να κάνουν.

Πηγή: www.protagon.gr

Ηρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας

Εναλλακτικός τίτλος... ''που πήγαν τα λεφτά''

του Paul Krugman

Η οικονομική και κοινωνική ανισότητα στις ΗΠΑ επέστρεψε στην ειδησεογραφία, χάρη κυρίως στο κίνημα «Καταλάβετε την Wall Street», αλλά και το ανεξάρτητο Γραφείο Προϋπολογισμού του αμερικανικού Κογκρέσου. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό: ήρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας!

Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει το θέμα ξέρει τι εννοώ. Όποτε απειλείται να έρθουν στο επίκεντρο της προσοχής οι αυξανόμενες εισοδηματικές ανισότητες, μια αξιόπιστη ομάδα υπερασπιστών προσπαθούν να επαναφέρουν την θολούρα. Δεξαμενές σκέψης παρουσιάζουν εκθέσεις σύμφωνα με τις οποίες η ανισότητα στην πραγματικότητα δεν αυξάνεται ή και να αυξάνεται δεν έχει σημασία. Ειδικοί προσπαθούν να εξωραΐσουν το φαινόμενο, υποστηρίζοντας πως το χάσμα δεν εντοπίζεται στην πραγματικότητα ανάμεσα σε λίγους πλούσιους και σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά μεταξύ των «εκπαιδευμένων» και των λιγότερο εκπαιδευμένων

Πρέπει λοιπόν να ξέρετε ότι όλες αυτές οι αιτιάσεις δεν είναι παρά προσπάθειες να καλυφθεί η ωμή πραγματικότητα: πως έχουμε μια κοινωνία στην οποία τα χρήματα όλο και περισσότερο συγκεντρώνονται στα χέρια λιγοστών ανθρώπων, και στην οποία αυτή η συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου απειλεί την ίδια την δημοκρατία.

Το Γραφείο Προϋπολογισμού παρουσίασε ορισμένες πτυχές αυτής της σκληρής πραγματικότητας σε πρόσφατη έκθεση του, που τεκμηριώνει την ύπαρξη οξύτατης μείωσης στο μερίδιο του συνολικού εισοδήματος που καταλήγει στην μεσαία και την χαμηλότερη τάξη της Αμερικής. Εξακολουθούμε να φανταζόμαστε τους εαυτούς μας ως μια χωρά της μεσαίας τάξης. Όμως αυτό είναι ένα όραμα που δεν έχει πολλή σχέση με την πραγματικότητα, από την στιγμή που το φτωχότερο 80% των νοικοκυριών λαμβάνει λιγότερο από το μισό εθνικό εισόδημα.

Αντιδρώντας στις αποκαλύψεις, οι συνήθεις ύποπτοι επιστράτευσαν μερικά οικεία επιχειρήματα: ότι τα στοιχεία είναι λανθασμένα (που δεν είναι), ότι οι πλούσιοι είναι μια τάξη η σύνθεση της οποίας αλλάζει συνέχεια (κάτι που δεν ισχύει), και πάει λέγοντας. Το δημοφιλέστερο επιχείρημα αυτή τη στιγμή μοιάζει πάντως να είναι πως μπορεί να μην είμαστε πια μια κοινωνία της μεσαίας τάξης, αλλά παραμένουμε μια κοινωνία της ανώτερης μεσαίας τάξης, στην οποία εξακολουθεί να ευημερεί μια ευρεία τάξη άρτια εκπαιδευμένων εργαζομένων, αυτών που διαθέτουν τις δεξιότητες για να είναι ανταγωνιστικοί στον σύγχρονο κόσμο.

Είναι μια ωραία ιστορία, και σίγουρα λιγότερο ενοχλητική από την εικόνα ενός έθνους όπου κυριαρχεί όλο και περισσότερο μια μικρή ομάδα πλουσίων. Αλλά είναι ψευδής.

Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι με πτυχία κατά μέσο όρο τα πηγαίνουν καλύτερα από τους εργαζομένους χωρίς πανεπιστημιακή εκπαίδευση, και το χάσμα μεταξύ τους γενικώς μεγαλώνει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης Αμερικανοί έχουν ανοσία στο «πάγωμα» των εισοδημάτων και την αυξανόμενη εργασιακή ανασφάλεια. Οι αυξήσεις μισθών για τους περισσότερους πτυχιούχους εργαζομένους έχουν ουσιαστικά ξεχαστεί μετά το 2000, ενώ ακόμη και οι φορείς πολύ υψηλής εκπαίδευσης δεν μπορούν πλέον να θεωρούν εξασφαλισμένη την πρόσβαση σε υψηλές αμοιβές και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα οι εργαζόμενοι που έχουν ένα πτυχίο πανεπιστημίου αλλά όχι και μεταπτυχιακούς τίτλους έχουν λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν δουλειά με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, απ΄ ότι είχε ένας απόφοιτος γυμνασίου το 1979.

Ποιος λοιπόν καρπούται τα μεγαλύτερα οφέλη; Μια πολύ μικρή, πλούσια μειονότητα.

Η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού μας λέει πως το σύνολο σχεδόν των χρημάτων που έχασε στην μοιρασιά το φτωχότερο 80% των νοικοκυριών καταλήγει στο πλουσιότερο 1% των Αμερικανών. Με άλλα λόγια οι διαδηλωτές που αυτοπαρουσιάζονται σαν αντιπρόσωποι των συμφερόντων του 99% έχουν κατά βάση δίκιο, ενώ οι επαΐοντες που διαβεβαιώνουν πως η ανισότητα είναι ζήτημα εκπαίδευσης, και όχι κερδοφορίας μιας μικρής ελίτ, έχουν απόλυτο άδικο.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού πρόσφατη έκθεση του Γραφείου δεν εξετάζει τι συμβαίνει μέσα στο πλουσιότερο 1%. Παλαιότερη έκθεση, του 2005, κατέληξε πως ακόμη και μεταξύ των υπερπλούσιων υπάρχει μεγάλη ανισότητα, αφού σχεδόν τα 2/3 του μεριδίου εισοδηματικής αύξησης που αναλογεί στο πλουσιότερο 1% καταλήγει στο 0,1% των υπέρ-πλούσιων - στο πλουσιότερο εν χιλιοστό των Αμερικανών, που είδαν τα πραγματικά τους έσοδα να αυξάνονται πάνω από 400% μεταξύ 1979 και 2005.

Ποιοι είναι αυτό το 0,1%; Είναι μήπως ηρωικοί επιχειρηματίες, που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας; Όχι, κατά κύριο λόγο πρόκειται για στελέχη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι περίπου το 60% του κορυφαίου 0,1% είτε είναι executives σε διάφορες εταιρείες, είτε βγάζουν τα χρήματα τους στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, δηλαδή με την ευρεία έννοια στην Wall Street. Προσθέστε σε αυτούς τους δικηγόρους και όσους θησαυρίζουν από τις αγοραπωλησίες ακινήτων, και έχεις πάνω από το 70% αυτού τυχερού ενός χιλιοστού.

Γιατί όμως έχει σημασία αυτή η αυξανόμενη συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου στα χέρια των ολίγων; Εν μέρει η απάντηση είναι πως η αυξανόμενη ανισότητα οδηγεί σε ένα κράτος όπου ο περισσότερες οικογένειες δεν καρπώνονται το μερίδιο της οικονομικής ανάπτυξης που τους αναλογεί. Άλλο σκέλος της απάντησης είναι πως, μόλις κατανοήσει κανείς πόσο πολύ πλουσιότεροι έχουν γίνει οι πλούσιοι, το επιχείρημα υπέρ της υψηλότερης φορολόγησης των εχόντων ως μέσο για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.

Η πραγματική απάντηση, όμως, είναι πως η υπερβολική συσσώρευση πλούτου είναι ασύμβατη με την αληθινή δημοκρατία. Μπορεί κανείς να αρνηθεί σοβαρά ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει στρεβλωθεί από την επίδραση των υπέρ-πλουσίων, και ότι η στρέβλωση αυτή γίνεται όλο και χειρότερη, καθώς αυξάνεται ο πλούτος των ολίγων;

Ορισμένοι «σοφοί» προσπαθούν ακόμη να διαλύσουν τις ανησυχίες για την αυξανόμενη ανισότητα σαν κάτι ανόητο. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η φύση της κοινωνίας μας.

Πηγή: www.tovima.gr

Ξεμπλοκάρει ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης!

Ανακοίνωση του Υπουργείου Περιβάλλοντος σχετικά με τον αγωγό πετρελαίου Burgas - Αλεξανδρούπολη:

Δρομολογείται η τελική φάση αδειοδότησης του αγωγού πετρελαίου Burgas - Αλεξανδρούπολη, μετά την απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Υδάτων της Βουλγαρίας με την οποία έκανε θετική αξιολόγηση της νέας περιβαλλοντικής μελέτης του αγωγού για το λιμάνι του Burgas που είχε παραδοθεί πριν λίγες εβδομάδες. Η απόφαση γνωστοποιήθηκε στην εταιρεία Υλοποίησης του Αγωγού (T.B.P.) με χθεσινή επιστολή του Βουλγαρικού Υπουργείου και ανακοινώθηκε σήμερα στο πλαίσιο της Ελληνοβουλγαρικής συνάντησης για το ίδιο θέμα, που διεξήχθη σήμερα στη Σόφια.

Η θετική αυτή αξιολόγηση, με δεδομένο ότι έχει ήδη προηγηθεί προ πολλού (27.07.2010) η αντίστοιχη αποδοχή εκ μέρους των αρμόδιων ελληνικών περιβαλλοντικών αρχών για την πληρότητα της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του τμήματος του αγωγού στην ελληνική επικράτεια, σημαίνει ότι μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα τόσο...


...στην Ελλάδα όσο και στη Βουλγαρία οι προβλεπόμενες από το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης με το ενδιαφερόμενο κοινό, το περιφερειακό συμβούλιο και τους λοιπούς φορείς από τις περιοχές ευθύνης των οποίων θα διέλθει ο αγωγός.

Σημειώνεται ότι σήμερα έγινε στη Σόφια ελληνοβουλγαρική συνάντηση για τα περιβαλλοντικά θέματα του αγωγού με συντονισμό της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ε.Ε. και με συμμετοχή εκπροσώπων των Υπουργείων Περιβάλλοντος Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Το ΥΠΕΚΑ εκπροσωπήθηκε από αντιπροσωπεία της οποίας επικεφαλής ήταν ο Γ.Γ. Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, καθ. Κ. Μαθιουδάκης και συμμετείχαν ο Διευθυντής της Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (ΕΥΠΕ), Ν. Τολέρης και ο Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων, Χ. Πίππος.

Αναφορικά με το θέμα ο Υφυπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά θετική και δικαιώνει τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία με σταθερότητα και επιμονή προώθησε και στήριξε όλες τις διαδικασίες, προκειμένου το εθνικής σημασίας έργο του αγωγού Burgas - Αλεξανδρούπολη να αντιμετωπιστεί από την περιβαλλοντική του πλευρά με τις καλές υπηρεσίες και το συντονισμό της Ε.Ε. και στο πλαίσιο των σχέσεων καλής συνεργασίας ανάμεσα στις γειτονικές και φίλες χώρες Ελλάδα και Βουλγαρία. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που οι αρμόδιες περιβαλλοντικές υπηρεσίες της Βουλγαρίας, γνωμοδότησαν θετικά ως προς την πληρότητα της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου. Η σημαντική αυτή εξέλιξη, μετά μάλιστα την πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του Νομοσχεδίου που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο έργο ως έργο εθνικής σημασίας, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό σταθμό στην πορεία εξέλιξης του έργου. Με την ίδια προσήλωση στο στόχο θα συνεχίσουμε και στα επόμενα βήματα».

Πηγή: www.parapolitiki.gr

Οι γερμανικές αποζημιώσεις

(Επιτέλους) μια εκτενής και τεκμηριωμένη αναφορά στις γερμανικές αποζημιώσεις..


του Ζήση Δ. Παπαδημητίου


Έχουν περάσει εξήντα έξι χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκάλεσαν τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στη χώρα μας παραμένει ακόμη ανοιχτό, τουλάχιστον για τον ελληνικό λαό, αφού τόσο η Γερμανία όσο και η ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνουν την όποια διάθεση να το ανακαινίσουν. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς γερμανών επιστημόνων, το ύψος των αποζημιώσεων ανέρχεται στο ποσό των 78,958 δις Ευρώ με βάση τις τιμές του 2010, ποσό που αν το διεκδικούσε η χώρα μας δεν θα βρισκόταν στο έλεος της Τρόικα!

Ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις, για λόγους που συνεχίζουν να παραμένουν αδιευκρίνιστοι, δεν διεκδίκησαν τις πολεμικές αποζημιώσεις. Το περίεργο είναι ότι δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν δεν έχουν δεί ακόμη το φως της δημοσιότητας σχετικά έγγραφα που να επιβεβαιώνουν ή και να διαψεύδουν πιθανές μυστικές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις. Η Γερμανία τηρεί «σιγή ιχθύος», αρνούμενη ουσιαστικά να συζητήσει καν το θέμα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τολμούν ή δεν θέλουν να διεκδικήσουν σθεναρά τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και μάλιστα σήμερα που η χώρα μας βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και κινδυνεύει να μετατραπεί σε προτεκτοράτο της Γερμανίας.

Όπως μας πληροφορεί ο Γερμανός ιστορικός Χάγκεν Φλάϊσερ, τον Μάρτιο του 1948, πριν ακόμα ιδρυθεί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, το Συμβούλιο Πολιτικών Υποθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης συνεδρίασε για το ΄Γερμανικό Ζήτημα΄. Ο προεδρεύων Παναγιώτης Πιπινέλης δήλωσε τότε, πως ενόψει των νέων συσχετισμών του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία θα πρέπει να ανορθωθεί και πως στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να συμβάλουμε κι εμείς στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, γιατί είναι προς το συμφέρον μας.

Στη Συνδιάσκεψη των δυτικών νικητριών δυνάμεων που έλαβε χώρα στις 14 Ιανουαρίου 1946 στο Παρίσι και στην οποία συμμετείχε με εκπροσώπους της και η Ελλάδα συζητήθηκε και ψηφίστηκε το Σύμφωνο Αποζημιώσεων, σύμφωνα με το οποίο η ηττηθείσα Γερμανία κλήθηκε να καταβάλει αποζημιώσεις στους νικητές συνολικά ύψους 7,1 δις δολαρίων με βάση την αγοραστική δύναμη του 1938. Στη χώρα μας επιμερίστηκε το 3,5% αυτού του ποσού ως αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη στην Κατοχή, συν το δάνειο που εξαναγκάστηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος να χορηγήσει το 1942 για την κάλυψη εξόδων συντήρησης των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ, ενόψει του ψυχρού πολέμου, φρόντισαν, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους θέμα αποζημιώσεων μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Γερμανίας, με αποτέλεσμα τα θύματα της γερμανικής κατοχής, μαζί και οι Έλληνες ήταν εξαναγκασμένα να αποποιηθούν το δικαίωμά τους για αποζημίωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γερμανός Καθηγητής του London School of Economics Albrecht Ritschl σε πρόσφατη συνέντευξή του στο έγκυρο περιοδικό «Der Spiegel» (3/10/2011).

Με βάση της Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953, οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις θα έπρεπε να τεθούν ξανά υπό διαπραγμάτευση. Ο τότε Καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ αρνήθηκε ωστόσο να υλοποιήσει αυτή τη Συμφωνία, και έτσι η Γερμανία πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990. «Η Ελλάδα – αναφέρει- είναι ένα από τα κράτη που δεν πήραν δεκάρα…. Το περίφημο ‘γερμανικό θαύμα’ συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες». Κι όμως οι ελληνικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις κώφευσαν και συνεχίζουν να κωφεύουν!

Κι όμως δόθηκαν πολλές ευκαιρίες στη χώρα μας, να διεκδικήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση Μαξ Μέρτεν, διοικητή των στρατευμάτων κατοχής στη Θεσσαλονίκη την περίοδο 1941-1944, που έδινε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να θέσει επί τάπητος το θέμα των αποζημιώσεων. Τον Απρίλιο του 1957, συγκεκριμένα, και επί κυβερνήσεως της ΕΡΕ, ο Μέρτεν επισκέφθηκε την Αθήνα για ιδιωτικούς λόγους, συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές, οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη με την κατηγορία της διάπραξης εγκλημάτων πολέμου και στις 5 Μαΐου 1959 καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Ο Μέρτεν ωστόσο δεν εξέτιε την ποινή του. Ύστερα από παρέμβαση της γερμανικής κυβέρνησης αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε στην πατρίδα του. Τη στάση αυτή της ελληνικής πολιτείας αντάμειψε η γερμανική κυβέρνηση με τη χορήγηση, το Μάρτιο του 1960, 115 εκ. γερμανικών μάρκων υπό τα μορφή αποζημιώσεων για όσους Έλληνες πολίτες υπήρξαν, κατά την Κατοχή, θύματα φυλετικών, θρησκευτικών και ιδεολογικών διώξεων. Την ίδια χρονιά εισέρρευσαν στην Ελλάδα ακόμη 27,576 εκ. δολάρια που προορίζονταν για την αποζημίωση ατόμων που δεινοπάθησαν, αν και το Σύμφωνο Αποζημιώσεων του 1946 δεν προέβλεπε τέτοιου είδους αποζημιώσεις. Το 2003 ακολούθησε μια Τρίτη δόση ύψους 20 εκ. Ευρώ, αποζημίωση για εκείνους τους Έλληνες πολίτες που μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν ως Zwangsarbeiter. Με βάση την αγοραστική δύναμη του 2010, η Ελλάδα εισέπραξε συνολικά 1,781 δις δολάρια από τα 106,7 δις δολάρια (με σημερινές τιμές 78,958 δις Ευρώ) που είχαν επιμεριστεί στη χώρα μας στη συνάντηση των Παρισίων του 1946.(1)

Το ερώτημα, γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διεκδίκησαν τις πολεμικές αποζημιώσεις, συνεχίζει να απασχολεί την ελληνική κοινωνία, δεδομένης της μέχρι τώρα αρνητικής στάσης της Γερμανίας σε ό,τι αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος και την «προ των θυρών» χρεοκοπία της χώρας μας.

Ο Γερμανός οικονομολόγος Winfried Wolf σε πρόσφατο άρθρο του με θέμα την Ελλάδα, αφήνει να εννοηθεί ότι η ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη ήταν αποτέλεσμα πολιτικού παζαρέματος και συμβιβασμών μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Επισημαίνει ότι ενώ το 1998, όταν ιδρύθηκε η Ευρωζώνη, η Γερμανία υποστήριζε την άποψη πως η Ελλάδα δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την ένταξή της στο Ευρώ, δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα την 1 Ιανουαρίου 2001 άλλαξε γνώμη και ήταν υπέρ της ένταξης της χώρας μας στον ΟΝΕ. Η Ελλάδα, δηλαδή, «πέτυχε» ξαφνικά και σε διάστημα μόλις έξι μηνών να προσαρμόσει τους οικονομικούς της δείκτες στις απαιτήσεις της ΟΝΕ, όταν οι άλλες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης χρειάστηκαν τουλάχιστον τρία χρόνια εργώδους προσαρμογής. Τί ήταν όμως αυτό που εξανάγκασε τη Γερμανία ν’ αλλάξει γνώμη και να τοποθετηθεί υπέρ της ένταξής μας στο Ευρώ; Όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας του άρθρου, η αλλαγή στάσης της γερμανικής κυβέρνησης ήταν μάλλον αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου της Λεβαδιάς το Φθινόπωρο του 1997 άνοιγε το δρόμο για την εκδίκαση αποζημιώσεων για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, απόφαση η οποία ανησύχησε τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία θεωρούσε το θέμα των αποζημιώσεων λήξαν! Στις 4 Μαίου 2002, ο Άρειος Πάγος επικύρωσε τη δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου Λεβαδιάς σύμφωνα με την οποία η Γερμανία καλούνταν να αποζημιώσει με το ποσόν των 54 εκ. Ευρώ τα θύματα της σφαγής του Διστόμου. Η κυβέρνηση της Γερμανίας δια στόματος του τότε υπουργού εξωτερικών Γίοσκα Φίσερ, ανακοίνωσε πως δεν προτίθεται να καταβάλει το ποσό, ενώ ο Άρειος Πάγος άναψε το πράσινο φως για τη δήμευση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα. Και «ώ, του θαύματος», στις 24 Μαίου 2000 το Υπουργικό Συμβούλιο της Γερμανίας ψήφισε τελικά υπέρ της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ. Τί συνέβη λοιπόν; Όταν η δικαστική κλητήρας εμφανίστηκε μπροστά στο γερμανικό Ινστιτούτο Γκαίτε των Αθηνών, προκειμένου να εκτελέσει την απόφαση του Αρείου Πάγου, δημεύοντας γερμανικό περιουσιακό στοιχείο, στην προκειμένη περίπτωση το κτίριο του Ινστιτούτου Γκαίτε, ο τότε Έλληνας Υπουργός Δικαιοσύνης άλλαξε γνώμη, δηλώνοντας ότι η εκτέλεση της απόφασης απαιτεί και τη συγκατάθεση του Υπουργού Δικαιοσύνης, την οποία όμως και δεν έδωσε, εμποδίζοντας έτσι τη δήμευση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων(2) . Η παρέμβαση αυτή, όπως τονίζει ο συγγραφέας, παρέπεμψε και πάλι το θέμα των αποζημιώσεων στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

(1)Βλ. Karl-Heinz Roth, „Kahlfraß“(Κρανίου Τόπος) καθώς και „Die offene Reparationsfrage.Profiteure des Raubzugs müssen zahlen (Το ανοικτό ζήτημα των αποζημώσεων. Οι κερδισμένοι της ληστρικής επιδρομής θα πρέπει να πληρώσουν) στο : Lunapark 21, Zeitschrift zur Kritik der globalen Ökonomie, Heft 15, Herbst 2011, σελ. 41-50 και 51-55.

(2)Βλ.Winfried Wolf, „Wie kam der Euro nach Griechenland ? Verdrängte die Angst vor Entschädigungen für NS-Opfer die Angst vor einem Euro-Debakel ? Πώςέφτασε το Ευρώ στην Ελλάδα ; Παραμέρισε ο φόβος των αποζημιώσεων για τα θύματα του Εθνικοσοσιαλισμού το φόβο μπροστά σε μια πιθανή κατάρρευση του Ευρώ ;), στο : Lunapark 21, Zeitschrift zur Kritik der glonalen Ökonomie, Heft 15, Herbst 2011, 38-41

*Ο Ζήσης Δ. Παπαδημητίου είναι Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.


Πηγή: www.protagon.gr

863 εκατ. ευρώ από την τσέπη μας στην Proton Bank

Των Αριστέας Μπουγάτσου, Μπάμπη Πολυχρονιάδη..


Ενώ διατυμπανίζουν ότι ο «φιλάνθρωπος» μεγαλοεπιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης επέστρεψε 51 εκατ. ευρώ στην Proton Bank (για να εξασφαλιστεί έναντι της ποινικής δικαιοσύνης που εντόπισε απάτη, υπεξαίρεση, ξέπλυμα, απιστία), αποκρύπτουν επίμονα την «τρύπα» που έμεινε στην τράπεζα.

Το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι Ελληνες φορολογούμενοι, θα επωμιστούν συνολικά 863 εκατ. ευρώ για να μαζευτούν τα συντρίμμια που άφησε η διοίκηση Λαυρεντιάδη και για να διασφαλιστούν οι καταθέτες. Το ποσό των 863 εκατ. ευρώ δεν προέρχεται από έναν αυθαίρετο υπολογισμό και μία δημοσιογραφική εκτίμηση, αλλά από αξιολόγηση των στοιχείων της τράπεζας που ανέλαβε και έκανε η Ernst & Young κατόπιν παραγγελίας της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) και από στοιχεία τα οποία κατετέθησαν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).*

Την περασμένη Τρίτη 4 Οκτωβρίου, σε μία συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΤΧΣ εν κρυπτώ και παραβύστω, αποκαλύφθηκε ότι το υπουργείο Οικονομικών, η ΤτΕ και το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων-Επενδύσεων (ΤΕΚΕ)** προχωρούν όλες τις διαδικασίες για τη σύσταση της Νέας Τράπεζας Proton, δηλαδή του μεταβατικού πιστωτικού ιδρύματος ή αλλιώς της «τράπεζας-γέφυρας» που θα διαδεχθεί την υπό κατάρρευση σημερινή Proton Bank.

Το Δημόσιο αναλαμβάνει να καλύψει:

Α) Τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού και τα οποία θα μεταβιβαστούν στη νέα τράπεζα. Η διαφορά αυτή είναι ύψους 613 εκατ. ευρώ και θα καλυφθεί «από το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ». Τα στοιχεία του ενεργητικού, σύμφωνα με την εκτίμηση της Ernst & Young, είναι ύψους 2,173 δισ. ευρώ, ενώ αυτή του παθητικού 2,786 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η διαφορά θα καλυφθεί από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων, δηλαδή από το ΤΕΚΕ.

Β) Τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της νέας τράπεζας που εκτιμώνται σε 250 εκατ. ευρώ και τα οποία θα προέλθουν από το ΤΧΣ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι δεν θα μεταφερθούν στη νέα τράπεζα θαλασσοδάνεια «που έχουν χορηγηθεί προς εταιρείες που έχουν εξαγοράσει κλάδους δραστηριοτήτων επιχειρήσεων του κ. Λαυρεντιάδη με πιθανή ζημιά πάνω από 50%».

Επισημαίνεται ότι τα στοιχεία του ενεργητικού της τράπεζας έχουν υποστεί μία καθίζηση ύψους 1,4 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό της Proton στις 30/6/2011 που ήταν 3,525 δισ. ευρώ έναντι 2,173 δισ. ευρώ που αποτιμώνται σήμερα.

Από την ΤτΕ αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να διευκρινίσουν πόσο είναι το συνολικό ύψος των δανείων το οποίο χορηγήθηκε προς εταιρείες συμφερόντων Λαυρεντιάδη -άμεσα ή έμμεσα- ο οποίος τελικά χρησιμοποίησε την τράπεζα ως εργαλείο για όλες τις δουλειές του. Αυτό έγινε σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός έτους (από τον Δεκέμβριο του 2009 που την εξαγόρασε) με την ανοχή της ΤτΕ, της οποίας οι ελεγκτές κατ' εξακολούθηση είχαν επισημάνει κανονιστικές παραβάσεις, δίχως όμως να υπάρχει παρέμβαση για συμμόρφωση.

Διφορούμενη στάση

Από το καλοκαίρι του 2010 που τα ευρήματα πλήθυναν ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης φρόντισε να παραιτηθεί από πρόεδρος της Proton Bank (20/8/2010), ενώ μέχρι τα «αποκαλυπτήρια» του φετινού Ιουλίου η ΤτΕ τηρούσε μία στάση διφορούμενη: ενώ από τη μία είχε ανησυχητικά ευρήματα στην Proton Bank, από την άλλη δεν απαντούσε σε αιτήματα υπηρεσιακών παραγόντων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που ρωτούσαν για την κεφαλαιακή κατάσταση της Proton.

Ο υπουργός Οικονομικών παρακάμπτοντας το νόμο «αιμοδότησε» την Proton με διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία σε συγκεκριμένη μέρα (15/7/2011) έφτασαν να ξεπερνούν τα 230 εκατ. ευρώ.

Η πολιτικάντικη διαχείριση του προβλήματος της Proton, η συγκάλυψη της κακοδιαχείρισης από τη διοίκηση Λαυρεντιάδη, οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις και η αποκάλυψη της υπεξαίρεσης υποχρέωσαν την ΤτΕ να ορίσει επίτροπο σε αυτήν τον περασμένο Αύγουστο.

«Πρεμιέρα»

Η αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από την αγορά, η έλλειψη βιώσιμου σχεδίου, η εμπλοκή του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη με ποινικά θέματα και ο κλονισμός της πίστης των καταθετών υποχρεώνουν την κυβέρνηση να κάνει με την Proton «πρεμιέρα» στο πρόσφατα νομοθετημένο μοντέλο κρατικοποίησης τραπεζών. Και αυτό βέβαια για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με μία εξέγερση καταθετών, οι οποίοι αν δεν κρατικοποιούνταν η τράπεζα θα υφίσταντο τα δεινά της ειδικής εκκαθάρισης και θα έχαναν μέρος των καταθέσεων που δεν εγγυάται το ΤΕΚΕ.

Πληροφορίες της «Ε», η οποία στο φύλλο της περασμένης Κυριακής είχε αποκαλύψει το σχέδιο λύσης και αναδοχής της Proton από «τράπεζα-γέφυρα», αναφέρουν ότι η τρόικα είναι πλήρως ενημερωμένη για το φαινόμενο Proton, ενώ για τη σύσταση της Νέας Proton εκκρεμεί έγκριση και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.

Σε ό,τι αφορά τους «μνηστήρες» που εκπροσωπεί ο πρώην διοικητής της ΑΤΕ Δημ. Μηλιάκος (επενδυτικό fund) ή τους «πόθους» της Τράπεζας Αττικής, το ενδιαφέρον τους μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου αν αναλογιστεί κανείς ότι η μετά Λαυρεντιάδη «τρύπα» ξεπερνά τα 850 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν όσα μέχρι στιγμής έχει αφαιμάξει η κυβέρνηση από τους φορολογουμένους με την είσπραξη του φόρου αλληλεγγύης.

Εάν τελικά οριστικοποιηθεί το σχέδιο κρατικοποίησης της Proton Bank κατά τον τρόπο με τον οποίο έχει δρομολογηθεί, τα 51 εκατ. ευρώ που επέστρεψε ο μεγαλοεπιχειρηματίας στην τράπεζα θα μοιάζουν με φιλοδώρημα μπροστά στα 863 εκατ. ευρώ που θα κληθεί να εισφέρει ο ανυποψίαστος φορολογούμενος.

* Το ΤΧΣ διαθέτει 20 δισ. ευρώ και από τα δύο πακέτα βοήθειας για τις τράπεζες που αδυνατούν να αντλήσουν κεφάλαια από την αγορά.

** Σύμφωνα με το νόμο 3746/2009 εγγυάται μέχρι 100 χιλιάδες ευρώ ανά καταθέτη και ανά τράπεζα. Με πρόσφατη προσθήκη στο νόμο δημιουργείται το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ στο οποίο συνεισφέρουν υποχρεωτικά όλα τα πιστωτικά ιδρύματα. Κατά την πρώτη εφαρμογή του νόμου, όμως, το κεφάλαιο που απαιτείται για το σχηματισμό του Σκέλους Εξυγίανσης δύναται να καταβληθεί υπό μορφή δανείου από το Ελληνικό Δημόσιο ή από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή από το Σκέλος Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ ή από κρατικά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, για το οποίο δύναται να εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο. Κοινώς, η διάσωση της Proton θα γίνει με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.

Πηγή: www.enet.gr