ΔΕΗ: “έξυπνοι” μετρητές ηλεκτρικής ενέργειας από το 2014 – Τα πλεονεκτήματα

Την εγκατάσταση “έξυπνων”, ψηφιακών μετρητών ηλεκτρικού ρεύματος στους οικιακούς καταναλωτές της ΔΕΗ προωθεί το ΥΠΕΚΑ με σχετική απόφαση του αρμόδιου υφυπουργό Ασημάκη Παπαγεωργίου.

Όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα που έδωσε το υπουργείο, η αντικατάσταση των αναλογικών μετρητών με ψηφιακούς, θα αρχίσει το αργότερο μέχρι την 1η Ιουλίου 2014. Μέχρι την 30 Ιουνίου 2017 θα έχει αντικατασταθεί το 40% του συνόλου των υφιστάμενων μετρητών και μέχρι την 31 Δεκεμβρίου του 2020 του 80%.

Σύμφωνα με το euro2day, το έργο εγκατάστασης έξυπνων μετρητών θα αναλάβει ο  Διαχειριστής του Δικτύου –ΔΕΔΔΗΕ (θυγατρική της ΔΕΗ) με τον αριθμό τους να ανέρχεται σε 5,6 εκατομμύρια περίπου.

Πιλοτικά θα εγκατασταθούν 100.000 μετρητές ως τον Αύγουστο του 2015, έργο ενταγμένο στο ΕΣΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, είναι υπό εξέταση η ένταξη του συνολικού έργου στο ΕΣΠΑ θα κριθεί ανάλογα με τα συμπεράσματα που θα προκύψουν από το πιλοτικό πρόγραμμα.

Όπως αναφέρει το υπουργείο “η αντικατάσταση των σημερινών μετρητών με “έξυπνους”, αποτελεί προϋπόθεση για τη λειτουργία της απελευθερωμένης αγοράς και για τηνεξοικονόμηση ενέργειας”.

Οι έξυπνοι μετρητές θα δώσουν μια σειρά δυνατότητες στον καταναλωτή και στον διαχειριστή του δικτύου όπως:

-η πρόσβαση στα δεδομένα του μετρητή ακόμα και εξ αποστάσεως

-πληροφορίες στον λειτουργό της αγοράς για βλάβες και άλλα προβλήματα στο δίκτυο

-σύνδεση ή διακοπή της ηλεκτροδότησης και περιορισμό της ισχύος ανάλογα με το συμβόλαιο εξ αποστάσεως χωρίς την ανάγκη των γνωστών συνεργείων.

-πρόβλεψη διαφορετικών ζωνών κατανάλωσης ανάλογα με την ώρα

-αποτροπή κλοπών ηλεκτρικής ενέργειας

Μέχρι στιγμής δεν έχουν ανακοινωθεί ονόματα εταιρειών που θα δηλώσουν “παρών” στο διαγωνισμό για τους έξυπνους μετρητές, αλλά αναμένεται έντονο το ενδιαφέρον.

Η υπογραφή της απόφασης για τους “έξυπνους” μετρητές, αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και χαρακτηρίζεται ως στρατηγική επένδυση, για την υλοποίηση της οποίας μπορούν να αξιοποιηθούν πιστώσεις από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Πηγή: www.econews.gr

Ο διδακτικός ρόλος των οικονομικών κρίσεων (Μέρος Α)

 Η οικονομία έχει πολλούς τρόπους να φανερώνει το πρόσωπό της.Την περίοδο αυτή,σίγουρα μας κοιτάζει αυστηρά.

 Πολλές φορές,στα απόνερα μας οικονομικής κρίσης συμπαρασύρονται άκρως διδακτικές σταγόνες .Κάτι σαν ένα βαθύτατο μα-άκρη ως άκρη-δικαιολογημένο μάθημα ιστορίας.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα,τα δύο άρθρα του Γιάννη Βαρουφάκη που ακολουθούν

 O Θάνατος της Σοσιαλδημοκρατίας

Το ότι το ΠΑΣΟΚ τετέλεσται, και απλώς είμαστε μάρτυρες του αργού, αναξιοπρεπή θανάτου του, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Πρόκειται για ένα κόμμα του οποίου η ηγεσία, με προεξάρχοντα τον Γιώργο Παπανδρέου, βρέθηκε να κρατά το τιμόνι της χώρας πάνω στην μεγαλύτερη φουρτούνα των τελευταίων ογδόντα ετών. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ο ηγέτης και η περί αυτόν ομάδα, απέτυχε να διαγνώσει την Φύση της Κρίσης και έτσι εγκλώβισε την κυβέρνησή του στην επιλογή πορείας που έθετε την ελληνική κοινωνία σε διαδικασία μαρασμού-χωρίς-τέλος.

   Έχοντας χάσει την μια ευκαιρία μετά την άλλη να αλλάξει ρότα, να πει την αλήθεια στον πολίτη, να σταματήσει να παραπλανά βουλευτές, μέλη, φίλους και την κοινή γνώμη γενικότερα, η ηγεσία του κόμματος δρομολόγησε, άθελά της, τον αργό θάνατο του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν απλά και μόνο η απογοήτευση, κι ο θυμός, της κοινωνίας απέναντι στο ΠΑΣΟΚ που το πλήγωσε θανάσιμα. Όχι, ο θάνατος εξασφαλίστηκε όταν ακόμα και σημαντικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (π.χ. ο κ. Πάγκαλος) αμφισβήτησαν την συνολική συνεισφορά του κόμματος, από το 1981 έως το 2009, ουσιαστικά υιοθετώντας την εκ δεξιών κριτική ότι το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να κάνει κοινωνική πολιτική με δανεικά και στηριζόμενο σε συντεχνίες που έθεταν το δικαίωμα στην μη παραγωγή πάνω από το κοινωνικό συμφέρον. Δεδομένου ότι τα εν λόγω στελέχη, μετά από αυτή την σημαδιακή παραδοχή, δεν έχουν να προσφέρουν ένα όραμα εναλλακτικό εκείνου της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς (π.χ. περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση των αγορών), το ΠΑΣΟΚ απλά δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης και, έτσι, ο θάνατός του είναι προδιαγεγραμμένος (με πιθανή μετεξέλιξή του σε υπο-πτέρυγα ενός νέου κεντροδεξιού πολιτικού σχήματος).

  Αυτή η εξήγηση του θανάτου του κόμματος που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου, αν και περιέχει πολλές αλήθειες, είναι ελλιπέστατη και ανίκανη να φωτίσει τα πραγματικά αίτια της συνολικής απαξίωσης της σοσιαλδημοκρατίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της Οικουμένης. Στις γραμμές που ακολουθούν θα επιχειρηματολογήσω ότι, όπως η κρίση που χτύπησε την χώρα μας ήταν η αιχμή του δόρατος μιας παγκόσμιας Κρίσης, έτσι και το τέλος του ΠΑΣΟΚ αποτελεί την χειρότερη και πιο πρώιμη αντανάκλαση του θανάτου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

   Πριν εξηγήσω τι εννοώ, καλώ τον αναγνώστη να αναρωτηθεί γιατί άλλα, πιο «σοβαρά», σοσιαλδημοκρατικά κόμματα βρίσκονται σήμερα, αν όχι στην τραγική θέση του ΠΑΣΟΚ, σε μια κατάσταση αποσύνθεσης και ηθικής απαξίωσης. Πάρτε για παράδειγμα το γερμανικό SPD. Αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ, όλοι παραδέχονται ότι η «απόδραση» της Γερμανίας από το τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει η οικονομία της την δεκαετία του 90 (μετά από πολυετή κυβέρνηση της κεντροδεξιάς) οφείλεται σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμιστικές κινήσεις εκ μέρους του Καγκελάριου Schroeder επί των ημερών της συμμαχικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης SPD-Πρασίνων. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση κρίνεται από την παγκόσμια κοινή γνώμη, και την γερμανική, ως απολύτως επιτυχημένη στους τομείς (Α) της μείωσης του (λεγόμενου μοναδιαίου) κόστους εργασίας, σε αγαστή συνεργασία με τα συνδικάτα, και (Β) της εξωστρεφούς «κατάκτησης» των αγορών της Ασίας όσο αφορά τα κεφαλαιουχικά αγαθά (π.χ. μηχανήματα) και της Ανατολικής Ευρώπης την οποία μετέτρεψε σε ζωτικό χώρο της βιομηχανίας της. Με αυτές τις κινήσεις, η κυβέρνηση Schroeder βοήθησε να επεκταθούν τα πλεονάσματα της χώρας τόσο εντός όσο και εκτός της Ευρωζώνης τα χρόνια που προηγήθηκαν του Κραχ του 2008. Έτσι, όταν ξέσπασε το Κραχ του 2008, και η Κρίση της Ευρωζώνης που ακολούθησε, η Γερμανία ήταν σε ισχυρή θέση τόσο στην παγκόσμια όσο και στην Ευρωπαϊκή σκακιέρα. Εν ολίγοις, αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ, το σοσιαλδημοκρατικό SPD εισπράττει εύσημα όσον αφορά την προετοιμασία της χώρας για την Κρίση από όλους – ακόμα και από τους αντιπάλους του.

  Μάλιστα, θυμηθείτε ότι την ώρα που ξέσπασε το Κραχ του 2008, το SPD είχε χάσει τις εκλογές αλλά συμμετείχε σε κυβέρνηση συνασπισμού υπό την κα Merkel. Έτσι, το Κραχ βρήκε στο τιμόνι της οικονομίας τον σοσιαλδημοκράτη κ. Peer Steinbrück ο οποίος κατάφερε, με σύνεση και εμπειρία, να οδηγήσει την γερμανική οικονομία σε σχετικά ήρεμα νερά. Η ίδια η κα. Merkel έχει παραδεχθεί ότι, τότε, δεν είχε την εμπειρία να τα καταφέρει χωρίς τον σοσιαλδημοκράτη υπουργό της. Κι όμως: Αυτή την στιγμή, ο Steinbrück, ως ηγέτης πια του SPD, δεν καταφέρνει να επωφεληθεί από αυτή την καλή του φήμη, ούτε και από την γενική αποδοχή του θετικού ρόλου που είχε παίξει το κόμμα του κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, το SPD είναι μακράν του να απειλήσει την κα Merkel στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου.

   Κάτι αντίστοιχο ισχύει στην Ισπανία όπου το σοσιαλδημοκρατικό PSOE δεν μπορεί να βρει στον ήλιο μοίρα. Ό,τι ανοησία και να κάνει ο κεντροδεξιός κ. Rajoy, όση αδιέξοδη λιτότητα και να εισαγάγει η κυβέρνηση, η λαϊκή απογοήτευση δεν μεταφράζεται σε πρόθεση ψήφου υπέρ του PSOE. Γιατί; Σίγουρα όχι επειδή ο μέσος Ισπανός προσάπτει στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της χώρας την καταρράκωση της δημόσιας διοίκησης ή την διόγκωση του δημόσιου χρέους. Το 2008, όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, τόσο το δημόσιο έλλειμμα της χώρας όσο και το δημόσιο χρέος κυμαίνονταν σε επίπεδα χαμηλότερα από τα αντίστοιχα της Γερμανίας. Μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να είχε αναλάβει βουνά χρέους αλλά κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήσει για αυτό την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του κ. Zapatero. Γιατί λοιπόν σήμερα, όπως και στην περίτπωση του γερμανικού SPD, αποτυγχάνει η ισπανική σοσιαλδημοκρατία να εισπράξει οφέλη από την συνεχιζόμενη Κρίση;

   Θα μπορούσε να συνεχίσω με αντίστοιχα παραδείγματα από την Ιρλανδία, όπου το αντίστοιχο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής, την Αυστρία κ.ο.κ. Ακόμα κι η Γαλλία, όπου ο κ. Hollande διεξήγαγε νίκη σπουδαία σχετικά πρόσφατα, την νίκη αυτή δεν την οφείλει στην αύξηση της επιρροής της σοσιαλδημοκρατίας αλλά στην κούραση του εκλογικού σώματος μετά από τρεις κυβερνήσεις Γκολιστών, μετά από το θέατρο παραλόγου που εκπροσωπούσε ο κ. Sarkozy, καθώς και την ενίσχυση της Αριστεράς από την μία (που ψήφισε το Hollande) και της ακροδεξιάς από την άλλη (που δεν ψήφισε τον Sarkozy).

   Τι συνέβη λοιπόν και η σοσιαλδημοκρατία στο σύνολό της απαξιώθηκε τόσο που να ισχυρίζομαι ότι παρατηρούμε όχι μια απλή κρίση της αλλά ίσως και τον θάνατό της; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

   Η σοσιαλδημοκρατία έχει τις ρίζες της στην διάσπαση του κομμουνιστικού κινήματος (επί Β’ Διεθνούς) μεταξύ δύο μεγάλων ρευμάτων: Των μπολσεβίκων και των σοσιαλδημοκρατών, με επίκεντρο το γερμανικό SPD. Και τα δύο αυτά ρεύματα θεωρούσαν ότι ο καπιταλισμός είναι ένα προβληματικό σύστημα το οποίο ενδογενώς δημιουργεί κρίσεις, καταδικάζοντας γενιές ολόκληρες άλλοτε στην ανεργία και άλλοτε στην φτώχεια. Και οι δύο έκριναν ότι ένα οικονομικό σύστημα όπου (Α) η διάθεση του χρήματος έχει αφεθεί στις βουλές των τραπεζών, όπου (Β) η εργασία αγοράζεται και πουλιέται σαν να μην διαφέρει από τα άλλα εμπορεύματα, και (Γ) όπου η γη (και η στέγη) αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας (πάνω στο οποίο χτίζονται χρηματο-οικονομικές πυραμίδες), παράγει μεγάλες τεχνολογικές βελτιώσεις που, όμως, αντί να φέρνουν την κοινωνική ευημερία δημιουργούν όλο και μεγαλύτερη αστάθεια, όλο και μεγαλύτερες κρίσεις, όλο και βαθύτερες ανισότητες.

   Εκεί που τα δύο ρεύματα διαφώνησαν εντονότατα ήταν στο δια ταύτα. Στο τι πρέπει να γίνει. Το ένα ρεύμα (μπολσεβίκων-κομουνιστών) επέμειναν ότι η μόνη ορθολογική λύση είναι η κατάλυση του αστικού δημοκρατικού καθεστώτος πάνω στο οποίο βασίζεται το κεφάλαιο για να αναπαράγει αυτό το προβληματικό σύστημα. Το άλλο ρεύμα (οι σοσιαλδημοκράτες) διαφώνησαν προτείνοντας την χρήση των αστικο-δημοκρατικών θεσμών (π.χ. εκλογές, βουλή, κυβέρνηση) ώστε να επιβάλουν στο κεφάλαιο κανόνες που θα εκπολίτιζαν την κοινωνία και φορολογία που θα τους επέτρεπε να «εξισορροπήσουν» την κοινωνία, να σταθεροποιήσουν το οικονομικό σύστημα, και να θέσουν κανόνες στις αγορές, ιδίως σε εκείνες του χρήματος, της εργασίας και των ακινήτων.

   Στην μεταπολεμική περίοδο, όταν δόθηκε η ευκαιρία στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να κυβερνήσουν (π.χ. στην Αυστρία του Kreisky, στην Γερμανία του Brandt, στην Βρετανία των Attlee και αργότερα Wilson, στις σκανδιναβικές χώρες), κατάφεραν να αλλάξουν την Ευρώπη εφαρμόζοντας την πολιτική αναδιανομής, περιορισμού των τριών προβληματικών αγορών χρήματος-εργασίας-ακινήτων, και γενικότερα ιδρύοντας τους θεσμούς του κοινωνικού κράτους. Η μεγαλύτερη δε επιτυχία τους ήταν το ότι κατάφεραν να αλλάξουν τα κόμματα της κεντροδεξιάς, τα οποία πολύ συχνά όταν ερχόντουσαν στην εξουσία αποδέχονταν την βάση της σοσιαλδημοκρατικής ατζέντας.

   Για είκοσι τουλάχιστον χρόνια, οι σοσιαλδημοκράτες πάσχιζαν να έρθουν στην εξουσία ώστε να επιβάλουν στους βιομήχανους και εν γένει στους εκπροσώπους του κεφαλαίου, φόρους με τους οποίους να χρηματοδοτήσουν το κοινωνικό κράτος που υπόσχονταν στους πολίτες. Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να ανταμείψουν τους βιομήχανους που αποδέχονταν αυτή την πολιτική, εισήγαγαν και νομοθεσίες φιλικές προς την δημιουργία ημι-καρτέλ, ώστε να αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων από τα οποία, ένα μέρος, ήταν η πρώτη ύλη για τα δημόσια συστήματα υγείας, τα σχολειά κλπ.

   Η μεγάλη κρίση της σοσιαλδημοκρατίας ήρθε τα μέσα της δεκαετίας του '70, όταν ο κόσμος άλλαξε ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, του συστήματος Bretton Woods (1947-1971). Τότε, αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ, το τραπεζικό σύστημα έσπασε τα δεσμά που δημιουργήθηκαν μετά το Κραχ του 1929 (και που στόχο είχαν να μην δοθεί ξανά η δυνατότητα στις τράπεζες να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια φούσκα, όπως εκείνη που έσκασε το 1929 με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα). Η παγκοσμιοποίηση του χρηματικού κεφαλαίου, μαζί με την κρίση πληθωρισμού και ανεργίας της εποχής, μείωσε σημαντικά την δυνατότητα των σοσιαλδημοκρατών να φορολογούν το κεφάλαιο ώστε να χρηματοδοτείται το κοινωνικό κράτος. Και τότε, έψαξαν και βρήκαν άλλους τρόπους χρηματοδότησής του.

   Στην δεκαετία του '80 κάποιες σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, π.χ. του ΠΑΣΟΚ (αλλά και της πρώτης κυβέρνησης Mitterrand), χρηματοδότησαν την αναδιανομή εισοδήματος με δανεικά, ελπίζοντας ότι, κάποια στιγμή, η παραγωγή θα δημιουργούσε τα εισοδήματα από τα οποία θα αποπληρώνονταν τα δανεικά. Σε άλλες χώρες, εκεί που οι κυβερνώντες φοβόντουσαν περισσότερο τον δανεισμό (ίσως και λόγω προτεσταντικής κράσης), βρήκαν άλλη λύση: την συμμαχία με το τραπεζικό και χρηματιστικό κεφάλαιο. Παρατηρώντας τους ποταμούς χρήματος που «δημιουργούσαν» οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα γενικότερα (μετά την σταδιακή του «απελευθέρωση» από τα «δεσμά» του κράτους), σκέφτηκαν ότι, αν υπόσχονταν στους τραπεζίτες όσους βαθμούς ελευθερίας εκείνοι ήθελαν, μπορούσαν να πάρουν ένα μικρό μερίδιο των υπερκερδών τους και από αυτό να χρηματοδοτήσουν το κράτος πρόνοιας στο οποίο ήταν πολιτικά ταγμένοι.

   Για να το πω απλά, όπως ο Faust έτσι και οι σοσιαλδημοκράτες εκχώρισαν την ψυχή τους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με σκοπό το κοινό καλό, το κοινωνικό κράτος (και βέβαια τις καλές προσωπικές σχέσεις με τους τραπεζίτες). Πολύ περισσότερο από τα αντίστοιχα κεντροδεξιά κόμματα (με εξαίρεση ίσως τους Συντηρητικούς της κας Thatcher, τους οποίους όμως αργότερα ξεπέρασαν σε ενθουσιασμό οι Εργατικοί του κ. Blair), τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ήταν εκείνα που βοήθησαν να επιτευχθεί η πλήρης και αχαλίνωτη ελευθερία των τραπεζών να τζογάρουν, άνευ παραμικρού περιορισμού, με τις καταθέσεις των πελατών και τις συντάξεις των εργαζόμενων.

   Να σας θυμίσω ότι δεν ήταν οι Ρεπουμπλικάνοι εκείνοι που κατήργησαν τον νόμο Glass-Steagall που εμπόδιζε τις τράπεζες να επιδίδονται σε στοιχήματα παραγώγων: η κυβέρνηση Clinton ήταν, με τους υπουργούς Rubin, Summers και Geithner στην «πρωτοπορεία» – μια κυβέρνηση που ήταν όσο πιο κοντά γίνεται στην κοσμοθεωρία και ιδεολογία των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών. Το ίδιο και στην Ιταλία: η κυβέρνηση της κεντροαριστεράς υπό τον κ. Prodi ήταν που αγκάλιασε την ελευθερία της αγοράς χρήματος ως μέσο χρηματοδότησης (από τα υπερκέρδη των τραπεζιτών) του όλο και διογκούμενου κρατικού προϋπολογισμού. Στην Βρετανία, μετά την νίκη του κ. Blair, η νέα κυβέρνηση το διατυμπάνιζε: Θέλουμε την υπερ-κερδοφορία των τραπεζών του City επειδή έτσι μπορούμε να τις φορολογούμε κάπως και από αυτά τα χρήματα να ξαναφτιάξουμε το κοινωνικό κράτος που καταρράκωσε η κα Thatcher. Ακριβώς το ίδιο και στην Ισπανία (όπου το PSOE έγινε το αγαπημένο κανίς των τραπεζιτών και των εργολάβων), στην Ιρλανδία (όπου το Fianna Fail, κόμμα στα αριστέρα του Fine Gael, έδωσε γην και ύδωρ στους χειρότερους τραπεζίτες που έχει δει ο πλανήτης οι οποίοι, με την σειρά τους, δανειοδότησαν τους χειρότερους εργολάβους) αλλά και στην Γερμανία όπου το SPD ήταν εκείνο το οποίο, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 90, άναψε το πράσινο φως στις τράπεζες της Φραγκφούρτης να κάνουν τέρατα και σημεία, φτάνοντας το ποσοστό δανεισμού (με το οποίο χρηματοδοτούσαν τα στοιχήματα-παράγωγα) στο 55 προς 1 (όταν η Lehman Brothers είχε «μόλις» 30 προς 1). Όσο για τα δικά μας, οι δικοί μας εκσυγχρονιστές της κυβέρνησης Σημίτη ήταν εκείνοι που αγκάλιασαν με στοργή και αγάπη την επέκταση του τραπεζικού τομέα, την ίδρυση αγοράς παραγώγων, την χρήση των παραγώγων της Goldman Sachs για την δημιουργική μακρο-λογιστική κλπ.

   Εν κατακλείδι, στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, από το 1990 και μετά, κυριάρχησαν «εκσυγχρονιστές» που κόμισαν μια απλή συνταγή: «Αφήστε τους τραπεζίτες να αλωνίζουν ανενόχλητοι, τους επιτήδειους των hedge funds να κόβουν και να ράβουν κατά το δοκούν, τα παράγωγα να κατακλύζουν την υφήλιο, την εργασία να ελαστικοποιείται (με αποτέλεσμα η μείωση των πραγματικών μισθών να ωθεί τους εργαζόμενους στις πιστωτικές κάρτες, όταν τα επιτόκια έπεφταν ραγδαία). Γιατί; Επειδή από τα υπερκέρδη αυτών των νέων «μάγων» του χρήματος και του χρέους θα παίρνουμε ένα ποσοστό (αλλά και θα δανειζόμαστε από αυτούς με χαμηλά επιτόκια) το οποίο θα μας βοηθά να χτίζουμε το κοινωνικό κράτος.» Ο και γέγονε.

   Πράγματι, όσο η φούσκα κρατούσε, τα κράτη έπαιρναν μικρά αλλά ουκ ευκαταφρόνητα μερίδια από τα ποτάμια κερδών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ακόμα και η ελληνική κυβέρνηση «ωφελήθηκε» από αυτά, με αποτέλεσμα, την δεκαετία 1995-2005, να αυξηθούν ιδιαίτερα οι κοινωνικές δαπάνες. Και οι τραπεζίτες; Οι τραπεζίτες δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Όσο οι σοσιαλδημοκράτες τους άφηναν να αλωνίζουν, δεν τους πείραζε καθόλου να παίρνουν κι αυτοί, οι πολιτικοί, τα ψίχουλα που έπεφταν από το τεράστιο τραπέζι τους, δίνοντάς τους και μια επίφαση κοινωνικής συνεισφοράς καθώς άκουγαν στους λόγους των σοσιαλδημοκρατών να αναφέρεται θετικά η συνεισφορά του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην «θωράκιση» της οικονομίας και του κράτους πρόνοιας.

   Ξάφνου όμως το πανηγύρι τελείωσε. Οι πυραμίδες που δημιούργησε το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέρρευσαν το 2008, αρχής γενομένης με την Wall Street. Τότε οι σοσιαλδημοκράτες δεν διέθεταν πλέον τα θεωρητικά εργαλεία, αλλά ούτε και τις ηθικές αξίες, που θα τους επέτρεπαν σε προγενέστερες εποχές να θέσουν το καταρρέον σύστημα στο φως της κριτικής και να μπορέσουν να διακρίνουν ότι άλλο είναι να διασώσουμε τις τράπεζες (από το Κραχ) και άλλο το να διασώσουμε, εις βάρος της κοινωνίας, τους τραπεζίτες. Εκείνη την στιγμή, αποδείχθηκαν έτοιμοι να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των τραπεζιτών για μεταφορά των ζημιών τους από τα λογιστικά βιβλία των τραπεζών στο δημόσιο χρέος, επιβάλλοντας μάλιστα λιτότητα όχι στους τραπεζίτες (που πτώχευσαν τις τράπεζές τους) αλλά στους πιο αδύναμους των πολιτών, που πλήρωναν και πληρώνουν την λυπητερή.

   Πως ήταν δυνατόν να κάνουν αλλιώς, οι σοσιαλδημοκράτες;

 • Έχοντας απολέσει την γνώση, που κάποτε ανέδυε η σοσιαλδημοκρατία, ότι οι αγορές χρήματος-εργασίας-ακινήτων, αν αφεθούν «ελεύθερες» δημιουργούν κραχ, κρίσεις, ανθρώπινες απώλειες,
• έχοντας θυσιάσει, στον βωμό των καλών σχέσεων με τους ανθρώπους των χρηματαγορών, την γνώση ότι οι αποτυχίες αυτών των τριών αγορών (χρήματος-εργασίας-ακινήτων) οδηγούν σε μεγαλύτερη οικονομική αστάθεια και αναποτελεσματικότητα μια κοινωνία που βασίζεται στις αγορές • έχοντας ξεχάσει πως όσο πιο πολύ βασίζεται μια οικονομία στα υπερκέρδη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε αγορές εργασίας που αντιμετωπίζουν την εργασία ως ένα απλό εμπόρευμα, σε ακίνητα των οποίων οι αξίες θεωρούνται ότι θα ανεβαίνουν, και ότι πρέπει να ανεβαίνουν, τόσο πιο ασταθής, επιρρεπής στην κρίση και, εν τέλει, απολίτιστη είναι μια κοινωνία, Έχοντας λοιπόν φτάσει σε αυτό το σημείο μη συνείδησης, τους ήταν αδύνατον να σταθούν απέναντι σε εκείνους που, όπως ο Μεφιστοφελής στην περίπτωση του Faust, είχαν ήδη αποκτήσει ιδιοκτησιακά δικαιώματα στην ψυχή τους και απαιτούσαν από αυτούς να θυσιάσουν το κοινωνικό συμφέρον, και την ελπίδα αναστροφής της Κρίσης, υπέρ της Πτωχοτραπεζοκρατίας. Έτσι, όμως, η σοσιαλδημοκρατία υπέγραψε την θανατική της ποινή. Καμία κοινωνία, πλέον, δεν θα μπορέσει να την εμπιστευτεί. Θα προτιμά την κεντροδεξιά, όσο και να την αντιπαθεί, η οποία, αν μη τι άλλο, δεν υποσχέθηκε ποτέ στους αδύναμους ότι θα διεξάγει υπέρ τους τον αγώνα τον καλό εναντίον των ισχυρών.

   Συνοψίζοντας και επιστρέφοντας την συζήτηση στα ελληνικά δεδομένα, το ΠΑΣΟΚ μπορεί πράγματι να προσπάθησε, κατά την δεκαετία του 80, να κάνει αναδιανομή και κοινωνικό κράτος με δανεικά. Όμως, στην δεκαετία του 90, το ΠΑΣΟΚ «εκσυγχρονίστηκε». Νέα στελέχη του, με θαυμασμό (και μερικοί με θητεία) στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύμπαν έφεραν στην Ελλάδα την νέα πρακτική των απανταχού σοσιαλδημοκρατών: κοινωνικό κράτος με τοξικό χρήμα (δηλαδή από μερίδιο των υπερκερδών των χρηματαγορών τις οποίες οι ίδιοι οι σοσιαλδημοκράτοες βοήθησαν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα). Κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν (π.χ. ο Αλέκος Παπαδόπουλος). Όμως, τα ποτάμια χρήματος ήταν ασταμάτητα, ιδίως όταν η σοσιαλδημοκρατία είχε απωλέσει την κριτική της ικανότητα με την οποία κάποτε «έβλεπε» πόσο προβληματικές είναι οι ασύδοτες αγορές χρήματος, εργασίας και ακινήτων. Όταν λοιπόν ήρθε το Κραχ του 2008, το ΠΑΣΟΚ παρεσύρθη από την φούσκα που έσκαγε, χωρίς αντιστάσεις στις επιταγές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος του οποίου τις αξίες είχε ασπαστεί πολλαπλώς. Αυτό όμως που είναι εντυπωσιακό είναι ότι, όπως η ελληνική κρίση δεν είναι παρά μια παραφυάδα της ευρωπαϊκής και διεθνούς κρίσης, έτσι και ο θάνατος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά η προαγγελία του θανάτου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Πηγή: www.protagon.gr

Μακρύς και δύσκολος ο δρόμος.. των μεταφορών

  Η ποιότητα παροχών ενός κράτους προς τους πολίτες του εξακριβώνεται από συγκεκριμένες αξίες. Κάποιες από αυτές είναι η ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης,του εκπαιδευτικού συστήματος και των δικτύων συγκοινωνίας.Αυτές είναι αξίες παγκόσμιες.

   Στον όρο ποιότητα παροχών συμπεριλαμβάνεται τόσο το προσφερόμενο επίπεδο όσο και η προσβασιμότητά τους από το κοινό. Συνεπώς δεν νοείται σύγχρονο σύστημα υγείας με υψηλό κόστος επιβάρυνσης για τον ασθενή, "δωρεάν" παιδεία με τον παρασιτικό ρόλο των φροντιστηρίων/ιδιαιτέρων μαθημάτων στο ρόλο του προπονητή πρωταθλητών-μαθητών.

  Στο χώρο των μεταφορών επιβαρυντικά δρουν οι κρατικοί φόροι/κρατήσεις.Σε θαλάσσιες/εναέριες μεταφορές μεταφέρονται στον καταναλωτή ως ποσοστό επί της τιμής του εισιτήριου, για τις οδικές   αυτό γίνεται με την τιμή των διοδίων.

  Φτωχά κράτη τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα κατασκευής/συντήρησης αυτοκινητοδρόμων μετακυλούν το κόστος των παραπάνω στους χρήστες της οδού. Το μοντέλο αυτό δίνει την δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας της χάραξης του οδικού τμήματος και εξυπηρέτησης των οδηγών.

  Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση της Εγνατίας οδού.Το κράτος σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες αφού κατασκεύασε την οδό προχώρησε στην τοποθέτηση διοδίων κατά μήκος της.Η αποπληρωμή θα γινόταν σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα (νομίζω 50 χρόνια) και έτσι θα φαινόταν στους χρήστες ως το ''αναγκαίο κακό''.

  Τα χρόνια πέρασαν,ο αριθμός των διοδίων αυξήθηκε-ίσως όχι και τόσο-ανάλογα με το μήκους του αυτοκινητοδρόμου. Την ίδια πορεία ακολούθησαν και τα αντίστοιχα κόμιστρα.

  Όλα καλά ως εδώ.

  Στην θύελλα των αποκρατικοποιήσεων-άμα τις δεις εσύ τις είδα και εγώ- και γενικά παραχώρησης δημόσιων αγαθών, η εκμετάλλευση της Εγνατίας ''πέρασε' εξ ολοκλήρου σε ιδιώτες.Δε γνωρίζω γιατί το κράτος προχωράει σε αυτή την κίνηση χρόνια μετά την αποπεράτωση του έργου και με πλήρη λειτουργία διοδίων. Δε πρόλαβε καλά-καλά να κλείσει η συμφωνία και οι τιμές των διοδίων αυξήθηκαν. 

  Η άρρηκτη σχέση κάθε κρατικής λειτουργίας με το δημόσιο κάποια στιγμή θα διαταρασσόταν. Έχοντας ήδη παραχωρήσει-σε μικρό χρονικό διάστημα-τη χρήση του Διεθνούς Αεροδρομίου των Σπάτων σε ιδιώτες (το μεγαλύτερο ποσοστό σε Γερμανούς), το λιμάνι του Πειραιά (σε Κινέζους) με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και την παραχώρηση μεγάλου αριθμού μαρίνων και κρατικών αερολιμένων να είναι οι επόμενες προτεραιότητες, το κράτος δείχνει να θέτει τον εαυτό του εκτός της υποχρέωσής του να εξυπηρετεί και να βελτιώνει την ποιότητα (και φυσικά το ανάλογο κόστος χρήσης) των δικτύων συγκοινωνίας.

Αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών «έβλεπε» την ένταξη της Ελλάδας στο ΔΝΤ

Λίγους μήνες πριν-στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου- ''έπαιξε'' ένα βίντεο στο οποίο ο Ντομινίκ Στρος Καν επιβεβαίωσε τις υποψίες πολλών. Η έλευση του ΔΝΤ στην χώρα μας είχε αποφασιστεί πολύ καιρό πριν δημοσιοποιηθεί στον ελληνικό λαό και η συμφωνία αποσιωπήθηκε.

 Έγγραφα που ήρθαν στο ''φως'' από τον-μέγα γνώστη- Wikileaks επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Στοιχεία αλληλογραφίας μελών του αμερικάνικου think tank Stratrfor βρίσκονται αναρτημένα στο διαδίκτυο. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται η έλλειψη  ταμειακών διαθέσιμων του ελληνικού κράτους, η συμφωνία που ενδέχεται να υπάρξει μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης-ΔΝΤ καθώς και το γεγονός ότι η χαμηλή δημοτικότητα του Καραμανλή εκείνη την περίοδο θα καθιστούσε δυσκολότερη το ''πλασάρισμα'' της συμφωνίας ως το αναπόφευκτο αναγκαίο κακό.


 Ενδεικτικό της πλάνης στο οποίο είμαστε πρωταγωνιστές τα τελευταία χρόνια είναι η πρόταση  Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μια ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της Ευρωζώνης. Είναι πιστευτό τα οικονομικά στελέχη της ΕΕ να μην μπορέσαν να προβλέψουν/διαχειριστούν κάτι που προ κρίσης είχε κάνει η Stratfor?


Ερωτήματα εγείρει η «διαίσθηση» της αμερικανικής ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Stratfor να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Νομισματικό Ταμείο από τον Ιούνιο του 2009, δέκα ολόκληρους μήνες πριν από την απόφαση για την προσφυγή στον μηχανισμό βοήθειας και σχεδόν μισό χρόνο πριν από τις διερευνητικές επαφές Παπανδρέου - Στρος-Καν.

Από τον ερευνητικό συνεταιρισμό που διοργάνωσε το Wikileaks με τουλάχιστον 25 μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως  ανάμεσά τους και «ΤΑ ΝΕΑ» - αποκαλύπτεται ότι η Stratfor διαθέτει πληθώρα πληροφοριοδοτών σε νευραλγικές θέσεις στην Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες, την Τουρκία, το Ιράν, το Ισραήλ, την Κίνα και σε πολλές ακόμα χώρες. Δύο τέτοιες πηγές της «σκιώδους CIA», όπως έχει χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη εταιρεία, έχουν εντοπιστεί και στην Ελλάδα. Μάλιστα, τους έχουν δώσει και κωδικούς (GR001 και GR101) για να μην αναφέρονται ονόματα.

Το σύστημα της «σκιώδους CIA» λειτουργεί ως εξής: οι πληροφοριοδότες παρέχουν ευαίσθητες πληροφορίες στους συλλέκτες-χειριστές δεδομένων της εταιρείας, οι οποίοι με τη σειρά τους τις αξιολογούν και τις αποθηκεύουν σε έναν ψηφιακό χώρο, όπου έχουν πρόσβαση οι αναλυτές που κάνουν την περαιτέρω επεξεργασία. Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες, οι «ανώδυνες», περιλαμβάνονται στις εκθέσεις και τα δημοσιεύματα της Stratfor για τους συνδρομητές της εταιρείας. Οι πλέον ευαίσθητες όμως δεν έβλεπαν το φως της δημοσιότητας - ούτε καν έμπαιναν στον ειδικό ψηφιακό χώρο: διανέμονταν μόνο στους αποδέκτες της λίστας ασφαλείας, που απαρτιζόταν από 10-15 υψηλόβαθμα στελέχη. Μάλιστα, όταν κάποιο στέλεχος ταξίδευε στο εξωτερικό, το όνομά του έβγαινε από τη λίστα για να μην υπάρχει περίπτωση να υποκλαπεί το e-mail κατά τη διαδρομή του εκτός συνόρων των ΗΠΑ.

Οπως προκύπτει από την ηλεκτρονική αλληλογραφία που απέκτησε το Wikileaks, στις 19 Ιουνίου 2009 υπάλληλος της Stratfor υπεύθυνος για τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, της Βαλτικής και των Βαλκανίων απέστειλε σε συναδέλφους του που ασχολούνται με την ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας μήνυμα με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3». Σε αυτό υπήρχε επισυναπτόμενο αρχείο κειμένου, όπου αναφέρονταν λεπτομέρειες για τα θέματα στα οποία πρέπει να δώσουν βαρύτητα. Συγκεκριμένα για τη χώρα μας, ανάμεσα σε άλλες οδηγίες παρακολούθησης, επισημαινόταν ότι «πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους».

Σε άλλο μήνυμα στις αρχές Νοεμβρίου 2011 αποκαλύπτονται οι στενές επαφές της Stratfor με το ΔΝΤ: σε αυτό αναφέρεται ότι υπάλληλος του Ταμείου ενημέρωσε την εταιρεία πληροφοριών πως τα διαθέσιμα ταμειακά αποθέματα της Ελλάδας στερεύουν ενάμιση μήνα μετά, στα μέσα Δεκεμβρίου.
Σημειώνεται ότι τον Ιούνιο του 2009 που απεστάλησαν οι «οδηγίες παρακολούθησης» δεν ήταν γνωστή η πρόβλεψη Μπαρόζο για τα υψηλά επίπεδα του ελληνικού ελλείμματος, καθώς το σχετικό έγγραφο συντάχθηκε τον επόμενο μήνα. Ούτε ότι το ταμειακό έλλειμμα κινείται στο 10%, όπως αποκαλύφθηκε στα τέλη του καλοκαιριού.

Επιπλέον, στο μήνυμα των οδηγιών ο υπάλληλος ζήτησε για την Ελλάδα την παρακολούθηση θεμάτων που έχουν να κάνουν με ομάδες αναρχικών, ακροδεξιούς και ρατσιστική βία, διαδηλώσεις και συνδικάτα («είναι σημαντικό επειδή ο Καραμανλής δεν είναι καθόλου λαοφιλής», αναφέρεται στις οδηγίες). Ακόμα στο μικροσκόπιο της Stratfor μπήκαν οι σχέσεις με την Τουρκία και οτιδήποτε έχει να κάνει με ασφάλεια στα νερά της Μεσογείου, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι σχέσεις με τους Σέρβους. «Το καίριο ζήτημα είναι πόσο καιρό ακόμα μπορεί να επιβιώσει ο Καραμανλής. Παρακολουθήστε τις κινήσεις συσπείρωσης της αντιπολίτευσης γύρω από το ΠΑΣΟΚ», έγραφε ο υπάλληλος. Εναν μήνα μετά, οι οδηγίες αυτές περιλήφθηκαν στο σύνολο των «οδηγιών παρακολούθησης» σε παγκόσμιο επίπεδο και αποστάλθηκαν σε συνεργάτη της Stratfor στην Ουάσιγκτον.

Πηγή: tanea.gr

Η ΔΕΗ παίζει τα ρέστα με την «πράσινη» ενέργεια

Επενδυτικά σχέδια 3.000 MW στοχεύει να αναπτύξει η ΔΕΗ την τρέχουσα δεκαετία. Φωτοβολταϊκά πάρκα, εκτάσεις με ανεμογεννήτριες, γεωθερμική ενέργεια, μονάδα βιομάζας, υδροηλεκτρικούς σταθμούς αλλά και υβριδικά ενεργειακά έργα σε Ικαρία και Γαύδο, περιλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της ΔΕΗ Ανανεώσιμες ΑΕ. Σήμερα, με 20 αιολικά πάρκα, 15 μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς και 9 φωτοβολταϊκούς, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 145 MW, κατέχει σημαντικό τμήμα της αγοράς Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Χώρο στον «χάρτη» των χωρών που αξιοποιούν τις ΑΠΕ διεκδικεί ύστερα από χρόνια αναβολών και ολιγωρίας η Ελλάδα. Ο ευρωπαϊκός στόχος τού 20 - 20 - 20 (20% της ενέργειας να παράγεται από ΑΠΕ, 20% εξοικονόμηση ενέργειας ως το 2020) δείχνει να είναι εφικτός. Για να επιτευχθεί θα πρέπει ως το 2020 να έχουν εγκατασταθεί περίπου 11.000 MW ΑΠΕ. Αυτή τη στιγμή είναι εγκατεστημένα περίπου 2.400 MW.

«Το επενδυτικό πρόγραμμα των περίπου 3.000 MW είναι επιτεύξιμο αρκεί οι συνθήκες να διατηρηθούν θετικές για επενδύσεις» λέει στο «Βήμα» ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Ανανεώσιμες AE κ. Γιάννης Τσιπουρίδης καθώς οι εφετινές επενδύσεις έχουν ήδη γίνει αποδεκτές από τη διοίκηση της ΔΕΗ. «Εχουμε ήδη συμφωνητικά συνεργασίας με ομίλους όπως η ΤΕΡΝΑ, η Ρόκας, η ΕΛΙΚΑ AE του ομίλου Κοπελούζου, η EDF Energies Nouvelles και η κινεζική εταιρεία Sinovel Wind Energy Group» επισημαίνει. Και προσθέτει: «Μαζί με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ κ. Αρθούρο Ζερβό έχουμε βάλει ένα στοίχημα: να επαναφέρουμε τον ηγετικό ρόλο της ΔΕΗ στον τομέα των ΑΠΕ».
Οι νέες μονάδες θα κατασκευαστούν σταδιακά την επόμενη δεκαετία και η επενδυτική δαπάνη υπολογίζεται σε δισεκατομμύρια ευρώ. Το νέο πρόγραμμα της ΔΕΗ Ανανεώσιμες προωθεί την παραγωγή καθαρής ενέργειας από τη Γαύδο ως τη Ροδόπη και από τη Ρόδο ως την Κεφαλληνία. «Διαθέτουμε ένα πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο μελλοντικών επενδύσεων εντός Ελλάδος και παράλληλα εξετάζουμε την ευρύτερη ενεργειακή αγορά των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής» σημειώνει ο κ. Τσιπουρίδης.

Με τη δύναμη του ανέμου

Το πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της χώρας μας μπορεί, όπως αναφέρει ο ίδιος, «να οδηγήσει σε ενεργειακή ανεξαρτησία και οικονομική ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας παράλληλα ένα καθαρότερο περιβάλλον».
Δύο αιολικά πάρκα με 145 ανεμογεννήτριες, συνολικής ισχύος 360 MW, από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, σχεδιάζονται για τη Ροδόπη. Το έργο βρίσκεται στο στάδιο της αδειοδοτικής διαδικασίας στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.
Το πλέον φιλόδοξο ωστόσο έργο ΑΠΕ εντός των ελληνικών συνόρων, το οποίο ουσιαστικά αφορά ένα σύμπλεγμα αιολικών πάρκων, ισχύος 1.339 MW, προγραμματίζεται στην Κρήτη, στην Κάσο, στην Κάρπαθο και στη Ρόδο, με διασύνδεση στην ηπειρωτική χώρα. Περιλαμβάνει εννέα αιολικά πάρκα, χερσαία και υπεράκτια, και 490 ανεμογεννήτριες των 3 MW η καθεμία. Το έργο βρίσκεται στο στάδιο της αδειοδοτικής διαδικασίας στη ΡΑΕ.

Οι... ακτίνες της ενέργειας

Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες προγραμματίζει επίσης την εγκατάσταση αιολικού πάρκου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικής ισχύος 119,6 MW, στο βόρειο τμήμα της Ανδρου με ανεξάρτητη ηλεκτρική διασύνδεση με το Ηπειρωτικό Ηλεκτρικό Σύστημα μέσω υπόγειου και υποβρυχίου καλωδίου περίπου 90 χιλιομέτρων στο Κέντρο Υπερυψηλής Τάσεως Παλλήνης.
Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου έχει εγκριθεί από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το πάρκο αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2014 και θα προσφέρει δυνατότητα ηλεκτροδότησης του νησιού, πέραν της υφιστάμενης μέσω Εύβοιας. Επιπλέον, το 1,7% των ακαθάριστων εσόδων του θα πηγαίνει στον δήμο της Ανδρου ενώ το 1% θα αποδίδεται στους οικιακούς καταναλωτές του νησιού μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
Τα σχέδια δημιουργίας του μεγαλύτερου φωτοβολταϊκού πάρκου στον κόσμο, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 200 MW στην Κοζάνη, είχαν ανακοινωθεί πριν από περίπου έναν χρόνο από τον τότε πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου. Το έργο θα αναπτυχθεί σε περιοχή 5.200 στρεμμάτων στο λιγνιτικό κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας και αφορά επένδυση 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Η παραγωγή του σε καθαρή ηλεκτρική ενέργεια υπολογίζεται να καλύπτει τις ανάγκες 55.000 νοικοκυριών, ενώ η λειτουργία του θα συμβάλει στην αποφυγή εκπομπής 300.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
Στην ίδια περιοχή σχεδιάζεται να κατασκευαστεί και μονάδα κατασκευής φωτοβολταϊκών συλλεκτών. Το έργο βρίσκεται στη δεύτερη και τελική φάση του διαγωνισμού. «Η επιλογή στρατηγικού εταίρου θα γίνει με βάση την πλέον συμφέρουσα οικονομική προσφορά και σύμφωνα με τη συνολική βαθμολογία της κάθε προσφοράς. Στόχος είναι οι τελικές προσφορές να έχουν υποβληθεί στο τέλος Μαρτίου, ώστε να επιλεγεί ανάδοχος και η κατασκευή να ξεκινήσει εντός του 2012» αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Ανανεώσιμες.

Η Μεγαλόπολη των πάνελ

Ενα από τα μεγαλύτερα φωτοβολταϊκά πάρκα στην Ευρώπη, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 50 MW, θα κατασκευαστεί σε έκταση 2.000 στρεμμάτων εντός του λιγνιτωρυχείου της Μεγαλόπολης. Το έργο αναμένεται να ξεκινήσει εντός του έτους και η ετήσια παραγωγή του υπολογίζεται περίπου σε 70.000.000 κιλοβατώρες καθαρής ενέργειας, αρκετή για να καλύψει το 20% της ετήσιας ενεργειακής κατανάλωσης των νοικοκυριών του Νομού Αρκαδίας.
Η λειτουργία του υπολογίζεται να συμβάλει στην αποφυγή εκπομπής 70.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα και 250 τόνου διοξειδίου του θείου ετησίως. Ο διαγωνισμός για τη «Μελέτη, Προμήθεια, Μεταφορά, εγκατάσταση και θέση σε λειτουργία δύο φωτοβολταϊκών σταθμών ισχύος 39 MW και 11 MW στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας» έχει κατακυρωθεί στην εταιρεία J&P Αβαξ ΑΕ. Ωστόσο, για την υπογραφή της σύμβασης θα πρέπει προηγουμένως να εξευρεθεί η αναγκαία χρηματοδότηση η οποία θα εξασφαλίζει την ικανοποιητική για την επιχείρηση απόδοση του έργου.
Επίσης, φωτοβολταϊκά πάνελ συνολικής ισχύος 28,7 MW σχεδιάζει να εγκαταστήσει η ΔΕΗ σε εκτάσεις που βρίσκονται σε επτά βιομηχανικές περιοχές (ΒΙΠΕ). Δύο μικρά φωτοβολταϊκά πάρκα, συνολικής ισχύος 30 MW, θα κατασκευαστούν και σε εκτάσεις της ΔΕΗ στο λιγνιτικό κέντρο Δυτικής Μακεδονίας στην Πτολεμαΐδα. Προγραμματίζεται ακόμη και η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε στέγες κτιρίων της ΔΕΗ στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη (27 στέγες συνολικής ισχύος 1 MW).
Υβριδικά ενεργειακά έργα σε Ικαρία και Γαύδο
Το Υβριδικό Ενεργειακό Εργο Ικαρίας συνδυάζει δύο διαφορετικές μορφές ΑΠΕ, την αιολική και την υδροηλεκτρική ενέργεια. «Η επιτυχής λειτουργία του υβριδικού ενεργειακού έργου στην Ικαρία μπορεί να λειτουργήσει ως πιλότος για την υιοθέτηση παρόμοιας μορφής σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε ενεργειακά αυτόνομα, μη διασυνδεδεμένα ελληνικά νησιά όπως η Κρήτη, η Λέσβος και η Ρόδος, αλλά ακόμη και στο εξωτερικό» επισημαίνει ο κ. Τσιπουρίδης.
Το έργο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του έτους. Συνδυάζει την εκμετάλλευση των υδάτων που υπερχειλίζουν από το υφιστάμενο φράγμα στο Πέζι, με την αξιοποίηση της αιολικής παραγωγής. Αποτελείται από δύο μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς (Προεσπέρας 1,05 MW και Κάτω Προεσπέρας, 3,1 MW), ένα αντλιοστάσιο και το Αιολικό Πάρκο Στραβοκουντούρας (2,7 MW).
Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες (σε συνεργασία με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς καθώς και με εταιρείες) προχωρεί και στην υλοποίηση Υβριδικού Σταθμού ΑΠΕ στη Γαύδο, ο οποίος θα περιλαμβάνει τεχνολογίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και συστήματα αποθήκευσης ενέργειας, συνολικού προϋπολογισμού περίπου 2,6 εκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για ερευνητικό έργο με σκοπό την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του νησιού (σε ποσοστό τουλάχιστον 80%) από φιλικές προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας.

Υδροηλεκτρικά πρωτεία

Εχοντας το μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο εν λειτουργία μικρών υδροηλεκτρικών σταθμών (παραγωγής 184 GWh το 2011), η ΔΕΗ Ανανεώσιμες προχωρεί στην υλοποίηση και νέων έργων. Ηδη κατασκευάζονται τα Μικρά Υδροηλεκτρικά Εργα Ιλαρίωνα στην Κοζάνη (4,8 MW με προβλεπόμενη ετήσια παραγωγή 22 GWh), Αλατόπετρας στα Γρεβενά (4,95 MW και 14,3 GWh προβλεπόμενη ετήσια παραγωγή) και Μεσοχώρας Τρικάλων (ισχύος 1,6 MW με προβλεπόμενη ετήσια παραγωγή 10 GWh). Η κατασκευή του τελευταίου αναμένεται να ξεκινήσει μετά την πλήρωση του ταμιευτήρα του ομώνυμου φράγματος.
Επίσης, έχουν εκδοθεί άδειες παραγωγής και έχουν προχωρήσει οι οριστικές μελέτες προκειμένου να ακολουθήσουν οι δημοπρατήσεις κατασκευής για τα Μικρά Υδροηλεκτρικά Εργα:
* Μακροχώρι ΙΙ στην Ημαθία, ισχύος 4,84 MW και με προβλεπόμενη ετήσια παραγωγή 9,3 GWh.
* Σμόκοβο ΙΙ στην Καρδίτσα, 3,2 MW, με προβλεπόμενη ετήσια παραγωγή 5,5 GWh.
* Πουρνάρι ΙΙΙ, στην Αρτα, ισχύος 0,7 MW και με ετήσια παραγωγή 3,4 GWh.
* Λάδωνα, στην Αρκαδία, ισχύος 10 MW και προβλεπόμενης παραγόμενης ετήσιας ενέργειας 29,7 GWh.
* Καλαμά, ισχύος 5,7 MW και προβλεπόμενης παραγόμενης ετήσιας ενέργειας 19,7 GWh.
Τα συγκεκριμένα έργα ανήκουν στη ΔΕΗ - ΤΕΡΝΑ ΑΕ, στην οποία η ΔΕΗ Ανανεώσιμες συμμετέχει κατά 49%.
Επιπλέον έχουν δρομολογηθεί η ανακαίνιση και αναβάθμιση του σταθμού στον Λούρο.
Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες προωθεί και την ανάπτυξη σειράς σημαντικών υδροηλεκτρικών έργων, όπως στο Τέμενος της Δράμας (15 MW με μέση ετήσια παραγωγή 62 GWh). Οταν ολοκληρωθεί θα είναι το μεγαλύτερο στην κατηγορία του στον ελλαδικό χώρο.

Γεωθερμία και βιομάζα

Ηλεκτρισμός με τη βοήθεια της γης μας
Η ελληνική γεωθερμική αγορά για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι ουσιαστικά ανεκμετάλλευτη. Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες σχεδιάζει την εκμετάλλευση του δυναμικού πέντε γεωθερμικών πεδίων, στη Λέσβο, στην Κίμωλο, στα Μέθανα, στη Νίσυρο και στη Μήλο.
Το σύμπλεγμα Μήλου - Κιμώλου - Πολύαιγου έχει το μεγαλύτερο γεωθερμικό πεδίο με θερμοκρασία ρευστού άνω των 300°C και υψηλή πίεση (25 bar). Η Νίσυρος έχει το δεύτερο μεγαλύτερο γεωθερμικό πεδίο υψηλής ενθαλπίας με θερμοκρασία ρευστού άνω των 350°C.
Το γεωθερμικό πεδίο Λέσβου δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί πλήρως, εκτιμάται ωστόσο ότι είναι χαμηλότερης ενθαλπίας από τα υπόλοιπα.

Στην Πτολεμαΐδα

Αίτηση για μονάδα παραγωγής βιομάζας στην περιοχή της Πτολεμαΐδας κατέθεσε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Για την υλοποίηση του έργου απαιτούνται 20-25 στρέμματα για την εγκατάσταση του σταθμού και των αποθηκευτικών χώρων και 100.000 στρεμμάτων γης για την παραγωγή της πρώτης ύλης (αγριαγκινάρα, μίσχανθος, ινώδες σόργος). Η ετήσια παραγωγή θα φτάνει τις 186.150 MWh (μεγαβατώρες) και το κόστος της επένδυσης υπολογίζεται σε 80 εκατομμύρια ευρώ. Η καύση της βιομάζας περιορίζει τις εκπομπές διοξειδίου του θείου και έχει μηδενικό ισοζύγιο διοξειδίου του άνθρακα.

Πηγή:
tovima.gr

Το αποκαλυπτικό άρθρο του Marc Roche στη Le Monde

του Μάρκ Ρος

Ο Μάρκ Ρος αρθρογραφεί στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. Το 2010 κέρδισε το βραβείο βιβλίου οικονομίας για το ''H Τράπεζα: Πως η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο'' 

Τι κοινό έχουν ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι και ο Λουκάς Παπαδήμος ; Ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο διορισμένος Ιταλός πρόεδρος και ο νέος έλληνας πρωθυπουργός ανήκουν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας στην ευρωπαϊκή «κυβέρνηση Sachs». Η αμερικάνικη επενδυτική τράπεζα έχει πράγματι υφάνει στην Ευρώπη, εδώ και πολύ καιρό, ένα μοναδικό δίκτυο επιρροής χάρη σ’ένα πυκνό πλέγμα σχέσεων, φανερών ή υπόγειων.

Σε κάθε θεσμό χρειάζεται και μια ιεραρχία. Το πρώτο βραβείο ανήκει λοιπόν στο Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs στην Ευρώπη την περίοδο 2002-2005. Έγινε «εταίρος» της τράπεζας κι ανέλαβε τον τομέα των «επιχειρήσεων και των κυρίαρχων χωρών». Με αυτό τον τίτλο, μία από τις αποστολές του ήταν να πουλήσει το χρηματοδοτικό προϊόν «swap» που επιτρέψε να καλυφθεί μέρος του κρατικού χρέους και να «μαγειρευτούν» οι ελληνικοί λογαριασμοί. Μετά έρχεται ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της από το 2005. Την τρίτη θέση καταλαμβάνει ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος μόλις έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, και που ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 έως το 2002, και που, απ’ αυτό το πόστο πήρε μέρος στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση «καμουφλάζ» των λογαριασμών από την GS. Ο διαχειριστής του ελληνικού χρέους είναι επίσης ένας κάποιος Πέτρος Χριστοδούλου, πρώην trader του «Μαγαζιού».

Δυο άλλα μεγάλα ονόματα ηγούνται της προσπάθειας για την εκπαραθύρωση του ευρώ, ο Otmar Issing, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ο Jim O’Neill, ο εφευρέτης της έννοιας της BRICS, το ακρωνύμιο για τις αναδυόμενες αγορές με υψηλό δυναμικό ανάπτυξης (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Επίσης, ο πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs International, όπου και παραμένει σαν βασικό στέλεχος, ο Ιρλανδός Peter Sutherland διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη διάσωση της Ιρλανδίας. Τέλος, ο Paul Deighton, ο οποίος πέρασε 22 χρόνια στην Goldman Sachs, είναι γενικός διευθυντής της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012. Έτσι κρατούν τα προσχήματα αφού όλοι γνωρίζουν ότι ο αθλητισμός και η φιλία είναι εκτός συναγωνισμού.
Ωστόσο, πέρα από τα φαινόμενα, το δίκτυο επιρροής που ανέπτυξε τη δύναμή του, πριν ή κατά τη διάρκεια της πολιτικής και χρηματοοικονομικής αναταραχής του 2008 έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του. Πράγματι, οι παλιές συνεργασίες που συντηρούσαν οι πρώην ανώτεροι κεντρικοί τραπεζίτες, για να κινούν τα νήματα, φαίνονται σήμερα να είναι λιγότερο χρήσιμες απέναντι σε πολιτικούς ευαίσθητους στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τους επαγγελματίες του χρηματοπιστωτικού τομέα που θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση. Εκεί που η Goldman Sachs μπορούσε εύκολα να ασκήσει το ταλέντο της, μια σειρά από υποθέσεις – η Ελλάδα, η κερδοσκοπία έναντι του ευρώ, το σκάνδαλο Abacus όπου κι αναμείχθηκε ο γάλλος Fabrice Tourre, στέλεχος της GS – έστρεψαν εναντίον της την κρατική δύναμη.

Οι πολλές διασυνδέσεις είναι πάντα χρήσιμες αλλά δεν αρκούν πια από μόνες τους σ’ ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό κόσμο κι απέναντι σε μια νέα γενιά βιομηχάνων που ζυμώθηκαν με λιγότερο σεβασμό για την εταιρεία. Τα ευρωπαϊκά αφεντικά που ξεκίνησαν για να κατακτήσουν τον κόσμο έχουν απαλλαγεί από τους χρηματοπιστωτικούς σταυροφόρους του στυλ Goldman Sachs. Η προσπάθεια για αύξηση της μετοχικής αξίας, οι απαιτήσεις διαφάνειας των λογαριασμών και ο μονόδρομος της επέκτασης στο εξωτερικό αμβλύνουν την αξία του δικτύου. Τέλος, έχοντας γίνει πιο απαιτητικοί σε σχέση με την ποιότητα και την ανεξαρτησία των συμβούλων επιχειρήσεων, οι Ευρωπαίοι πελάτες της, και όχι μόνο, απαιτούν τη συμμόρφωση σ’ ένα μίνιμουμ ηθικής.
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την Goldman Sachs. Επειδή η τράπεζα θέλει να τοποθετεί τους άντρες της τηρώντας τα προσχήματα. Αυτός είναι ο λόγος που οι αφοσιωμένοι στην GS, κρύβουν τη σχέση αυτή όταν δίνουν μια συνέντευξη ή αναλαμβάνουν μια επίσημη αποστολή (όπως συνέβη με τον Μόντι που ανέλαβε το 2010 να συντάξει μια μελέτη σχετικά με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, José Manuel Barroso).

O Μάριο Ντράγκι διαβεβαιώνει ότι ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2002, άρα δεν είχε καμία σχέση με το μαγείρεμα των ελληνικών λογαριασμών που ενορχηστρώθηκε δύο χρόνια νωρίτερα από την τράπεζα. Και παραιτήθηκε το 2005, ένα χρόνο πριν η Goldman Sachs πωλήσει μέρος των «swap» υπό εξέταση στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδα, την πρώτη εμπορική τράπεζα της χώρας, με επικεφαλής τον πρώην άνθρωπο της Goldman, Πέτρο Χριστοδούλου, σήμερα επικεφαλής του οργανισμού διαχείρισης του ελληνικού χρέους.

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr

Η πραγματική ατζέντα

του Τάσου Τέλλογλου

Καθώς δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης-ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- αναρωτιούνται αν θα μπορέσουν να αγγίξουν το μαγικό αριθμό των 200-220 εδρών στις εκλογές της άνοιξης, αν και όταν γίνουν, οι δημοσκοπήσεις των επομένων ημερών θα αναδείξουν μια αριστερά που μοιάζει να προσεγγίζει στις τρείς εκδοχές της τις 100 έδρες, αφήνοντας πολύ μικρά περιθώρια στα κόμματα που θα συγκυβερνήσουν αυτό το τρίμηνο.

Όλα αυτά αφορούν αυτούς. Εμάς μας αφορούν διαφορετικά πράγματα. Ότι επιχειρήσεις που εισάγουν καύσιμα πχ είναι υποχρεωμένες για την αγορά αργού να χρησιμοποιούν ήδη πιστωτικές γραμμές του εξωτερικού (κάτι που συμβαίνει και με άλλες εισαγωγές) με εταιρείες που έχουν εκεί. Ότι τον Δεκέμβριο όλο και περισσότερες επιχειρήσεις θα σταματήσουν να πληρώνουν τους εργαζόμενους που θα κληθούν να εργάζονται δωρεάν ή έναντι. Ότι τα έσοδα θα καταρρεύσουν και ότι ο μηχανισμός του κράτους θα κινητοποιείται όλο και λιγότερο σε ένα καθεστώς γενικής απαξίωσης και διάλυσης.

Το σκηνικό μοιάζει να οδηγείται αναπόφευκτα στην διαδικασία εξόδου της χώρας από το κοινό νόμισμα, κάτι που η Γαλλία αντιμετωπίζει όλο και πιο αδιάφορα, με το Βερολίνο να προειδοποιεί για τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας και κυρίως για τις συνέπειές της στις άλλες χώρες του νότου. Οι πολιτικοί που συμμετέχουν στην κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, μοιάζουν να το έχουν αποδεχθεί ήδη αυτό. Μάλλον αγνοούν τι θα σημαίνει για τη ζωή μας και για τις εκλογές που θέλουν να κάνουν.

Πηγή: www.protagon.gr

Προφυλακιστέος κρίθηκε ο Δημήτρης Καπράνος

Προφυλακιστέος κρίθηκε μετά την πολύωρη απολογία του ενώπιον του Ειδικού Εφέτη Ανακριτή Γιώργου Λέκκα, ο πρώην πρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Εργαζομένων στον Τύπο (ΤΣΠΕΑΘ) Δημήτρης Καπράνος, κατηγορούμενος στην υπόθεση της αγοράς από το ταμείο δομημένου ομολόγου αξίας 130 εκατομμυρίων ευρώ, τον Ιούλιο του 2006.

Τις πρώτες πρωϊνές ώρες σήμερα, ολοκληρώθηκε η απολογία του κατηγορούμενου για τέσσερις κακουργηματικές πράξεις, που ξεκίνησε χθες το πρωί, οπότε ανακριτής και εισαγγελέας έκριναν ομόφωνα ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να οδηγηθεί στη φυλακή. Μάλιστα, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές του Εφετείου, ο Δημήτρης Καπράνος μόλις ενημερώθηκε για την απόφαση ανακριτή και Εισαγγελέα αισθάνθηκε εντονότατη δυσφορία, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να μεταφερθεί στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» .

Ο δημοσιογράφος αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της απιστίας, της απάτης, της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και της δωροδοκίας που αφορούν την επίμαχη αγοραπωλησία του δομημένου ομολόγου. Ο κ.Λέκκας έχει στα χέρια του σημαντικά στοιχεία που κατά το κατηγορητήριο συνδέουν τον πρώην πρόεδρο του ΤΣΠΕΑΘ με εμβάσματα ύψους 1,887 εκατομμύρια ευρώ που εντοπίστηκαν σε λογαριασμούς του, αμέσως μετά την αγορά του ομολόγου.

Όπως φαίνεται να προκύπτει από την άρση τραπεζικού απορρήτου και τη διαβίβαση στο Εφετείο ογκωδέστατου φακέλου με στοιχεία από την Ελβετία, στο όνομα του Δημήτρη Καπράνου εμβάστηκαν λίγες μόλις μέρες μετά την αγορά του ομολόγου ποσά ύψους 1,887 σε λογαριασμούς του στις τράπεζες HSBC Λονδίνου, Midland Πειραιά και Vontobel Γενεύης. Από την ανάλυση των στοιχείων φαίνεται να προέκυψε πως τα χρήματα ακολούθησαν διαδρομή από πρόσωπο που σχετίζεται με την χρηματιστηριακή εταιρία ΤΡΩΥΛΟΣ, που μεσολάβησε για την αγορά του ομολόγου, προς άλλο πρόσωπο, φίλο του Καπράνου και πρώην πρόεδρο κρατικού Νοσοκομείου. Ο πρώην κρατικός λειτουργός φαίνεται στην συνέχεια να εμβάζει μέρος του ποσού αυτού στον Καπράνο στους τρεις επίμαχους λογαριασμούς που του αποδίδονται.

Ο κατηγορούμενος δημοσιογράφος που είχε λάβει τέσσερις προθεσμίες για την απολογία του, φέρεται να υποστηρίζει πως το επίδικο ποσό προέρχεται από πώληση περιουσιακών του στοιχείων (τίτλοι εφημερίδων και περιοδικών) και πως επρόκειτο να ηγηθεί εκδοτικού συγκροτήματος που οργάνωναν τα δύο πρόσωπα, που εμπλέκονται στην διαδρομή των εμβασμάτων.

Υποστηρίζει, επίσης, πως το δομημένο ομόλογο δεν προκάλεσε ζημιά στο Ταμείο και ότι πωλήθηκε σε ποσό λίγο παραπάνω από αυτό που δαπανήθηκε για την αγορά του.

Πηγή: www.kathimerini.gr

Ηρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας

Εναλλακτικός τίτλος... ''που πήγαν τα λεφτά''

του Paul Krugman

Η οικονομική και κοινωνική ανισότητα στις ΗΠΑ επέστρεψε στην ειδησεογραφία, χάρη κυρίως στο κίνημα «Καταλάβετε την Wall Street», αλλά και το ανεξάρτητο Γραφείο Προϋπολογισμού του αμερικανικού Κογκρέσου. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό: ήρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας!

Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει το θέμα ξέρει τι εννοώ. Όποτε απειλείται να έρθουν στο επίκεντρο της προσοχής οι αυξανόμενες εισοδηματικές ανισότητες, μια αξιόπιστη ομάδα υπερασπιστών προσπαθούν να επαναφέρουν την θολούρα. Δεξαμενές σκέψης παρουσιάζουν εκθέσεις σύμφωνα με τις οποίες η ανισότητα στην πραγματικότητα δεν αυξάνεται ή και να αυξάνεται δεν έχει σημασία. Ειδικοί προσπαθούν να εξωραΐσουν το φαινόμενο, υποστηρίζοντας πως το χάσμα δεν εντοπίζεται στην πραγματικότητα ανάμεσα σε λίγους πλούσιους και σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά μεταξύ των «εκπαιδευμένων» και των λιγότερο εκπαιδευμένων

Πρέπει λοιπόν να ξέρετε ότι όλες αυτές οι αιτιάσεις δεν είναι παρά προσπάθειες να καλυφθεί η ωμή πραγματικότητα: πως έχουμε μια κοινωνία στην οποία τα χρήματα όλο και περισσότερο συγκεντρώνονται στα χέρια λιγοστών ανθρώπων, και στην οποία αυτή η συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου απειλεί την ίδια την δημοκρατία.

Το Γραφείο Προϋπολογισμού παρουσίασε ορισμένες πτυχές αυτής της σκληρής πραγματικότητας σε πρόσφατη έκθεση του, που τεκμηριώνει την ύπαρξη οξύτατης μείωσης στο μερίδιο του συνολικού εισοδήματος που καταλήγει στην μεσαία και την χαμηλότερη τάξη της Αμερικής. Εξακολουθούμε να φανταζόμαστε τους εαυτούς μας ως μια χωρά της μεσαίας τάξης. Όμως αυτό είναι ένα όραμα που δεν έχει πολλή σχέση με την πραγματικότητα, από την στιγμή που το φτωχότερο 80% των νοικοκυριών λαμβάνει λιγότερο από το μισό εθνικό εισόδημα.

Αντιδρώντας στις αποκαλύψεις, οι συνήθεις ύποπτοι επιστράτευσαν μερικά οικεία επιχειρήματα: ότι τα στοιχεία είναι λανθασμένα (που δεν είναι), ότι οι πλούσιοι είναι μια τάξη η σύνθεση της οποίας αλλάζει συνέχεια (κάτι που δεν ισχύει), και πάει λέγοντας. Το δημοφιλέστερο επιχείρημα αυτή τη στιγμή μοιάζει πάντως να είναι πως μπορεί να μην είμαστε πια μια κοινωνία της μεσαίας τάξης, αλλά παραμένουμε μια κοινωνία της ανώτερης μεσαίας τάξης, στην οποία εξακολουθεί να ευημερεί μια ευρεία τάξη άρτια εκπαιδευμένων εργαζομένων, αυτών που διαθέτουν τις δεξιότητες για να είναι ανταγωνιστικοί στον σύγχρονο κόσμο.

Είναι μια ωραία ιστορία, και σίγουρα λιγότερο ενοχλητική από την εικόνα ενός έθνους όπου κυριαρχεί όλο και περισσότερο μια μικρή ομάδα πλουσίων. Αλλά είναι ψευδής.

Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι με πτυχία κατά μέσο όρο τα πηγαίνουν καλύτερα από τους εργαζομένους χωρίς πανεπιστημιακή εκπαίδευση, και το χάσμα μεταξύ τους γενικώς μεγαλώνει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης Αμερικανοί έχουν ανοσία στο «πάγωμα» των εισοδημάτων και την αυξανόμενη εργασιακή ανασφάλεια. Οι αυξήσεις μισθών για τους περισσότερους πτυχιούχους εργαζομένους έχουν ουσιαστικά ξεχαστεί μετά το 2000, ενώ ακόμη και οι φορείς πολύ υψηλής εκπαίδευσης δεν μπορούν πλέον να θεωρούν εξασφαλισμένη την πρόσβαση σε υψηλές αμοιβές και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα οι εργαζόμενοι που έχουν ένα πτυχίο πανεπιστημίου αλλά όχι και μεταπτυχιακούς τίτλους έχουν λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν δουλειά με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, απ΄ ότι είχε ένας απόφοιτος γυμνασίου το 1979.

Ποιος λοιπόν καρπούται τα μεγαλύτερα οφέλη; Μια πολύ μικρή, πλούσια μειονότητα.

Η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού μας λέει πως το σύνολο σχεδόν των χρημάτων που έχασε στην μοιρασιά το φτωχότερο 80% των νοικοκυριών καταλήγει στο πλουσιότερο 1% των Αμερικανών. Με άλλα λόγια οι διαδηλωτές που αυτοπαρουσιάζονται σαν αντιπρόσωποι των συμφερόντων του 99% έχουν κατά βάση δίκιο, ενώ οι επαΐοντες που διαβεβαιώνουν πως η ανισότητα είναι ζήτημα εκπαίδευσης, και όχι κερδοφορίας μιας μικρής ελίτ, έχουν απόλυτο άδικο.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού πρόσφατη έκθεση του Γραφείου δεν εξετάζει τι συμβαίνει μέσα στο πλουσιότερο 1%. Παλαιότερη έκθεση, του 2005, κατέληξε πως ακόμη και μεταξύ των υπερπλούσιων υπάρχει μεγάλη ανισότητα, αφού σχεδόν τα 2/3 του μεριδίου εισοδηματικής αύξησης που αναλογεί στο πλουσιότερο 1% καταλήγει στο 0,1% των υπέρ-πλούσιων - στο πλουσιότερο εν χιλιοστό των Αμερικανών, που είδαν τα πραγματικά τους έσοδα να αυξάνονται πάνω από 400% μεταξύ 1979 και 2005.

Ποιοι είναι αυτό το 0,1%; Είναι μήπως ηρωικοί επιχειρηματίες, που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας; Όχι, κατά κύριο λόγο πρόκειται για στελέχη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι περίπου το 60% του κορυφαίου 0,1% είτε είναι executives σε διάφορες εταιρείες, είτε βγάζουν τα χρήματα τους στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, δηλαδή με την ευρεία έννοια στην Wall Street. Προσθέστε σε αυτούς τους δικηγόρους και όσους θησαυρίζουν από τις αγοραπωλησίες ακινήτων, και έχεις πάνω από το 70% αυτού τυχερού ενός χιλιοστού.

Γιατί όμως έχει σημασία αυτή η αυξανόμενη συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου στα χέρια των ολίγων; Εν μέρει η απάντηση είναι πως η αυξανόμενη ανισότητα οδηγεί σε ένα κράτος όπου ο περισσότερες οικογένειες δεν καρπώνονται το μερίδιο της οικονομικής ανάπτυξης που τους αναλογεί. Άλλο σκέλος της απάντησης είναι πως, μόλις κατανοήσει κανείς πόσο πολύ πλουσιότεροι έχουν γίνει οι πλούσιοι, το επιχείρημα υπέρ της υψηλότερης φορολόγησης των εχόντων ως μέσο για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.

Η πραγματική απάντηση, όμως, είναι πως η υπερβολική συσσώρευση πλούτου είναι ασύμβατη με την αληθινή δημοκρατία. Μπορεί κανείς να αρνηθεί σοβαρά ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει στρεβλωθεί από την επίδραση των υπέρ-πλουσίων, και ότι η στρέβλωση αυτή γίνεται όλο και χειρότερη, καθώς αυξάνεται ο πλούτος των ολίγων;

Ορισμένοι «σοφοί» προσπαθούν ακόμη να διαλύσουν τις ανησυχίες για την αυξανόμενη ανισότητα σαν κάτι ανόητο. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η φύση της κοινωνίας μας.

Πηγή: www.tovima.gr

Ξεμπλοκάρει ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης!

Ανακοίνωση του Υπουργείου Περιβάλλοντος σχετικά με τον αγωγό πετρελαίου Burgas - Αλεξανδρούπολη:

Δρομολογείται η τελική φάση αδειοδότησης του αγωγού πετρελαίου Burgas - Αλεξανδρούπολη, μετά την απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Υδάτων της Βουλγαρίας με την οποία έκανε θετική αξιολόγηση της νέας περιβαλλοντικής μελέτης του αγωγού για το λιμάνι του Burgas που είχε παραδοθεί πριν λίγες εβδομάδες. Η απόφαση γνωστοποιήθηκε στην εταιρεία Υλοποίησης του Αγωγού (T.B.P.) με χθεσινή επιστολή του Βουλγαρικού Υπουργείου και ανακοινώθηκε σήμερα στο πλαίσιο της Ελληνοβουλγαρικής συνάντησης για το ίδιο θέμα, που διεξήχθη σήμερα στη Σόφια.

Η θετική αυτή αξιολόγηση, με δεδομένο ότι έχει ήδη προηγηθεί προ πολλού (27.07.2010) η αντίστοιχη αποδοχή εκ μέρους των αρμόδιων ελληνικών περιβαλλοντικών αρχών για την πληρότητα της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του τμήματος του αγωγού στην ελληνική επικράτεια, σημαίνει ότι μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα τόσο...


...στην Ελλάδα όσο και στη Βουλγαρία οι προβλεπόμενες από το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης με το ενδιαφερόμενο κοινό, το περιφερειακό συμβούλιο και τους λοιπούς φορείς από τις περιοχές ευθύνης των οποίων θα διέλθει ο αγωγός.

Σημειώνεται ότι σήμερα έγινε στη Σόφια ελληνοβουλγαρική συνάντηση για τα περιβαλλοντικά θέματα του αγωγού με συντονισμό της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ε.Ε. και με συμμετοχή εκπροσώπων των Υπουργείων Περιβάλλοντος Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Το ΥΠΕΚΑ εκπροσωπήθηκε από αντιπροσωπεία της οποίας επικεφαλής ήταν ο Γ.Γ. Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, καθ. Κ. Μαθιουδάκης και συμμετείχαν ο Διευθυντής της Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (ΕΥΠΕ), Ν. Τολέρης και ο Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων, Χ. Πίππος.

Αναφορικά με το θέμα ο Υφυπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά θετική και δικαιώνει τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία με σταθερότητα και επιμονή προώθησε και στήριξε όλες τις διαδικασίες, προκειμένου το εθνικής σημασίας έργο του αγωγού Burgas - Αλεξανδρούπολη να αντιμετωπιστεί από την περιβαλλοντική του πλευρά με τις καλές υπηρεσίες και το συντονισμό της Ε.Ε. και στο πλαίσιο των σχέσεων καλής συνεργασίας ανάμεσα στις γειτονικές και φίλες χώρες Ελλάδα και Βουλγαρία. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που οι αρμόδιες περιβαλλοντικές υπηρεσίες της Βουλγαρίας, γνωμοδότησαν θετικά ως προς την πληρότητα της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου. Η σημαντική αυτή εξέλιξη, μετά μάλιστα την πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του Νομοσχεδίου που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο έργο ως έργο εθνικής σημασίας, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό σταθμό στην πορεία εξέλιξης του έργου. Με την ίδια προσήλωση στο στόχο θα συνεχίσουμε και στα επόμενα βήματα».

Πηγή: www.parapolitiki.gr

1944: Κυκλοφορεί χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών

Εναλλακτικός τίτλος.. Μια κούτα από αυτά να είχαμε σήμερα

Σαν σήμερα, στις 3 Νοεμβρίου του 1944, κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα. Πρόκειται για εκείνο των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο φέρει την υπογραφή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα. Ωστόσο, η ουσιαστική του αξία ήταν σχεδόν μηδαμινή.

Γενικά, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπό την πίεση της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας και του υπερπληθωρισμού, η δραχμή γνώρισε τη μεγαλύτερη απαξίωση στην ιστορία της. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών, που η ανταλλακτική τους αξία όμως ήταν μηδαμινή. Το χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών ακολούθησε τις εκδόσεις των 5, 25 και 200 εκατομμυρίων και 2 δισεκατομμυρίων.

Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ.

Τελικά, αποσύρθηκε λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του. Στην μετακατοχική περίοδο, έγιναν δύο νομισματικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αποκτήσει η Ελλάδα ένα σταθερό νόμισμα. Η πρώτη έγινε τον Νοέμβριο του 1944, οπότε η υποτιμημένη δραχμή αντικαταστάθηκε με μια νέα, με ισοτιμία που ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για κάθε 1 νέα. Η δεύτερη μεταρρύθμιση σημειώθηκε μία δεκαετία αργότερα, το 1954, όταν η δραχμή αντικαταστάθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς 1 νέα.

Πηγή: www.tvxs.gr

Φεσωμένοι με μετοχοδάνεια οι διευθυντές τραπεζών

Εναλλακτικός τίτλος: hasta la vista baby..


Τι περιμένεις όταν οι τράπεζες στην πιο δύσκολη στιγμή τους..απλά αυτοκτονούν. Επειδή το ''μαξιλαράκι'' της κρατικής διάσωσης δεν ισχύει-όχι τουλάχιστον για όλους, νέα κεφάλαια δεν υπάρχουν, οι τράπεζες είναι ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία/κρατικοποίησή τους.Τι θα κάνουν για να  κερδίσουν χρόνο? Θα μηχανευτούν την πιο απρεπή λύση. Θα προσπαθήσουν να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο καταβάλλοντας χρήματα που έχουν ''δανειστεί'' από τους εαυτό τους.


Ακριβώς στο ίδιο καταστροφικό σημείο οδηγούνται και τα  δημόσια ασφαλιστικά ταμεία όταν με σκοπό να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους (ψέμματα, να διασφαλίσουν το κράτος τους),έσπευσαν σε αγορές-των άλλοτε ''χρυσών''- ελληνικών ομολόγων. 
Αποτέλεσμα, τράπεζες και ''ταμεία'' με άδεια ''χέρια'' αλλά με αποπνικτικά,γεμάτα με το 35-40% των ελληνικών ομολόγων, γραφεία.
Αν την Τετάρτη υπάρξει κάποια καθοριστική απόφαση από τις Βρυξέλλες για την απομείωση του χρέους οι πρώτοι χαμένοι θα είναι το δίδυμο τράπεζες/ταμεία.Από εν δυνάμει πτωχευμένοι θα βρεθούν 35-40% φτωχότεροι...
      
Την ανέχεια των πελατών τους ζει μεγάλος αριθμός στελεχών των ελληνικών Τραπεζών το τελευταίο διάστημα. Μεγάλος αριθμός διευθυντικών στελεχών υποχρεώθηκαν σχεδόν, να πάρουν από τις ίδιες τις Τράπεζες τους δάνεια για να αγοράσουν μετοχές των τραπεζών συμμετέχοντας στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.Τα δάνεια φυσικά δεν είχαν καμία υποθήκη ή εγγύηση, αφού δημιουργούσαν εικόνα ευρωστίας για τους τραπεζικούς οργανισμούς.

Το θέμα όμως είναι πώς όταν πάρθηκαν τα μετοχοδάνεια,οι τιμές των μετοχών των Τραπεζών ήταν 20-25 ευρώ.Τώρα όμως έχουν κατρακυλήσει στα 0,40 ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι οι μέτοχοι-διευθυντές, να έχουν χάσει μεγάλα ποσά τα οποία θεωρείται βέβαιο πώς δεν θα αναπληρώσουν. Εκτός από την οικονομική πλευρά του θέματος, σοβαρό θέμα υπάρχει με την διαδικασία δανειοδότησης όλων αυτών των δανειοληπτών τραπεζικών,καθώς και των διαδικασιών που τηρήθηκαν,ή μάλλον που δεν τηρήθηκαν.

Η Τράπεζα της Ελλάδας αντί να ασκήσει ελέγχους για την υπόθεση αυτή, φρόντισε να την αποσιωπήσει εξυπηρετώντας και πάλι τους τραπεζίτες. Για πολλούς από τους διευθυντές που πήραν δάνεια, υπάρχει θέμα με το πόθεν έσχες ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι μέτοχοι γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο έχουν κρυφτεί πίσω από off shore εταιρείες. Η Blackrock και οι έλεγχοι που έχουν ξεκινήσει στις Τράπεζες είναι ένας ακόμη πονοκέφαλος για τους τραπεζίτες που είναι εντελώς έκθετοι στην υπόθεση των μετοχοδανείων.

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr

863 εκατ. ευρώ από την τσέπη μας στην Proton Bank

Των Αριστέας Μπουγάτσου, Μπάμπη Πολυχρονιάδη..


Ενώ διατυμπανίζουν ότι ο «φιλάνθρωπος» μεγαλοεπιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης επέστρεψε 51 εκατ. ευρώ στην Proton Bank (για να εξασφαλιστεί έναντι της ποινικής δικαιοσύνης που εντόπισε απάτη, υπεξαίρεση, ξέπλυμα, απιστία), αποκρύπτουν επίμονα την «τρύπα» που έμεινε στην τράπεζα.

Το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι Ελληνες φορολογούμενοι, θα επωμιστούν συνολικά 863 εκατ. ευρώ για να μαζευτούν τα συντρίμμια που άφησε η διοίκηση Λαυρεντιάδη και για να διασφαλιστούν οι καταθέτες. Το ποσό των 863 εκατ. ευρώ δεν προέρχεται από έναν αυθαίρετο υπολογισμό και μία δημοσιογραφική εκτίμηση, αλλά από αξιολόγηση των στοιχείων της τράπεζας που ανέλαβε και έκανε η Ernst & Young κατόπιν παραγγελίας της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) και από στοιχεία τα οποία κατετέθησαν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).*

Την περασμένη Τρίτη 4 Οκτωβρίου, σε μία συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΤΧΣ εν κρυπτώ και παραβύστω, αποκαλύφθηκε ότι το υπουργείο Οικονομικών, η ΤτΕ και το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων-Επενδύσεων (ΤΕΚΕ)** προχωρούν όλες τις διαδικασίες για τη σύσταση της Νέας Τράπεζας Proton, δηλαδή του μεταβατικού πιστωτικού ιδρύματος ή αλλιώς της «τράπεζας-γέφυρας» που θα διαδεχθεί την υπό κατάρρευση σημερινή Proton Bank.

Το Δημόσιο αναλαμβάνει να καλύψει:

Α) Τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού και τα οποία θα μεταβιβαστούν στη νέα τράπεζα. Η διαφορά αυτή είναι ύψους 613 εκατ. ευρώ και θα καλυφθεί «από το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ». Τα στοιχεία του ενεργητικού, σύμφωνα με την εκτίμηση της Ernst & Young, είναι ύψους 2,173 δισ. ευρώ, ενώ αυτή του παθητικού 2,786 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η διαφορά θα καλυφθεί από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων, δηλαδή από το ΤΕΚΕ.

Β) Τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της νέας τράπεζας που εκτιμώνται σε 250 εκατ. ευρώ και τα οποία θα προέλθουν από το ΤΧΣ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι δεν θα μεταφερθούν στη νέα τράπεζα θαλασσοδάνεια «που έχουν χορηγηθεί προς εταιρείες που έχουν εξαγοράσει κλάδους δραστηριοτήτων επιχειρήσεων του κ. Λαυρεντιάδη με πιθανή ζημιά πάνω από 50%».

Επισημαίνεται ότι τα στοιχεία του ενεργητικού της τράπεζας έχουν υποστεί μία καθίζηση ύψους 1,4 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό της Proton στις 30/6/2011 που ήταν 3,525 δισ. ευρώ έναντι 2,173 δισ. ευρώ που αποτιμώνται σήμερα.

Από την ΤτΕ αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να διευκρινίσουν πόσο είναι το συνολικό ύψος των δανείων το οποίο χορηγήθηκε προς εταιρείες συμφερόντων Λαυρεντιάδη -άμεσα ή έμμεσα- ο οποίος τελικά χρησιμοποίησε την τράπεζα ως εργαλείο για όλες τις δουλειές του. Αυτό έγινε σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός έτους (από τον Δεκέμβριο του 2009 που την εξαγόρασε) με την ανοχή της ΤτΕ, της οποίας οι ελεγκτές κατ' εξακολούθηση είχαν επισημάνει κανονιστικές παραβάσεις, δίχως όμως να υπάρχει παρέμβαση για συμμόρφωση.

Διφορούμενη στάση

Από το καλοκαίρι του 2010 που τα ευρήματα πλήθυναν ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης φρόντισε να παραιτηθεί από πρόεδρος της Proton Bank (20/8/2010), ενώ μέχρι τα «αποκαλυπτήρια» του φετινού Ιουλίου η ΤτΕ τηρούσε μία στάση διφορούμενη: ενώ από τη μία είχε ανησυχητικά ευρήματα στην Proton Bank, από την άλλη δεν απαντούσε σε αιτήματα υπηρεσιακών παραγόντων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που ρωτούσαν για την κεφαλαιακή κατάσταση της Proton.

Ο υπουργός Οικονομικών παρακάμπτοντας το νόμο «αιμοδότησε» την Proton με διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία σε συγκεκριμένη μέρα (15/7/2011) έφτασαν να ξεπερνούν τα 230 εκατ. ευρώ.

Η πολιτικάντικη διαχείριση του προβλήματος της Proton, η συγκάλυψη της κακοδιαχείρισης από τη διοίκηση Λαυρεντιάδη, οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις και η αποκάλυψη της υπεξαίρεσης υποχρέωσαν την ΤτΕ να ορίσει επίτροπο σε αυτήν τον περασμένο Αύγουστο.

«Πρεμιέρα»

Η αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από την αγορά, η έλλειψη βιώσιμου σχεδίου, η εμπλοκή του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη με ποινικά θέματα και ο κλονισμός της πίστης των καταθετών υποχρεώνουν την κυβέρνηση να κάνει με την Proton «πρεμιέρα» στο πρόσφατα νομοθετημένο μοντέλο κρατικοποίησης τραπεζών. Και αυτό βέβαια για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με μία εξέγερση καταθετών, οι οποίοι αν δεν κρατικοποιούνταν η τράπεζα θα υφίσταντο τα δεινά της ειδικής εκκαθάρισης και θα έχαναν μέρος των καταθέσεων που δεν εγγυάται το ΤΕΚΕ.

Πληροφορίες της «Ε», η οποία στο φύλλο της περασμένης Κυριακής είχε αποκαλύψει το σχέδιο λύσης και αναδοχής της Proton από «τράπεζα-γέφυρα», αναφέρουν ότι η τρόικα είναι πλήρως ενημερωμένη για το φαινόμενο Proton, ενώ για τη σύσταση της Νέας Proton εκκρεμεί έγκριση και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.

Σε ό,τι αφορά τους «μνηστήρες» που εκπροσωπεί ο πρώην διοικητής της ΑΤΕ Δημ. Μηλιάκος (επενδυτικό fund) ή τους «πόθους» της Τράπεζας Αττικής, το ενδιαφέρον τους μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου αν αναλογιστεί κανείς ότι η μετά Λαυρεντιάδη «τρύπα» ξεπερνά τα 850 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν όσα μέχρι στιγμής έχει αφαιμάξει η κυβέρνηση από τους φορολογουμένους με την είσπραξη του φόρου αλληλεγγύης.

Εάν τελικά οριστικοποιηθεί το σχέδιο κρατικοποίησης της Proton Bank κατά τον τρόπο με τον οποίο έχει δρομολογηθεί, τα 51 εκατ. ευρώ που επέστρεψε ο μεγαλοεπιχειρηματίας στην τράπεζα θα μοιάζουν με φιλοδώρημα μπροστά στα 863 εκατ. ευρώ που θα κληθεί να εισφέρει ο ανυποψίαστος φορολογούμενος.

* Το ΤΧΣ διαθέτει 20 δισ. ευρώ και από τα δύο πακέτα βοήθειας για τις τράπεζες που αδυνατούν να αντλήσουν κεφάλαια από την αγορά.

** Σύμφωνα με το νόμο 3746/2009 εγγυάται μέχρι 100 χιλιάδες ευρώ ανά καταθέτη και ανά τράπεζα. Με πρόσφατη προσθήκη στο νόμο δημιουργείται το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ στο οποίο συνεισφέρουν υποχρεωτικά όλα τα πιστωτικά ιδρύματα. Κατά την πρώτη εφαρμογή του νόμου, όμως, το κεφάλαιο που απαιτείται για το σχηματισμό του Σκέλους Εξυγίανσης δύναται να καταβληθεί υπό μορφή δανείου από το Ελληνικό Δημόσιο ή από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή από το Σκέλος Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ ή από κρατικά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, για το οποίο δύναται να εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο. Κοινώς, η διάσωση της Proton θα γίνει με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.

Πηγή: www.enet.gr

Εγκληματικό λάθος

Του Γιάννη Βαρουφάκη..

Ποιό ήταν το εγκληματικό λάθος της Ευρώπης το 2008; Ότι την ώρα που κατέρρεαν οι τράπεζες, οι ηγέτες μας αποφάσισαν πως η διάσωσή τους θα πρέπει να ανατεθεί στις κυβερνήσεις της κάθε χώρας. Έτσι, οι τράπεζες διεσώθησαν μεν, σε νεκροζώντανη κατάσταση δε. Κι αυτό επειδή καμία εθνική κυβέρνηση δεν είχε ούτε το χρήμα ούτε το πολιτικό τσαγανό να κάνει αυτό που έπρεπε - να εκκαθαρίσει τις τράπεζες της χώρας της, να τις παραδώσει υγιείς στον ιδιωτικό τομέα, να τους βάλει όρια σε νέα παραληρήματα έκδοσης συνθετικών χρεών (τοξικών παραγώγων) κλπ.

Κάπως έτσι, τρία χρόνια μετά, η Ευρώπη επιστρέφει στο 2008, σε μια νέα κρίση τραπεζών η οποία απειλεί το ευρώ με τελική κατάρρευση. Το ελληνικό χρέος μπορεί να κυριαρχεί στους τίτλους των δελτίων ειδήσεων αλλά η ουσία της Κρίσης καιροφυλακτεί στις γαλλογερμανικές τράπεζες. Η προχθεσινή κατάρρευση της Dexia δεν ήταν παρά ο προπομπός. Κάτι σαν την Bear Stearns που κατέρρευσε μήνες πριν το 'μεγαλειώδες' φθινόπωρο του 2008.

Και πως αντέδρασαν οι υπουργοί των οικονομικών μας; Ακριβώς όπως το 2008: αρνούμενοι, και αυτή την φορά, να αντιμετωπίσουν την συστημική τραπεζική κρίση συστημικά. Επιμένοντας και πάλι ότι η γαλλική κυβέρνηση πρέπει να επανακεφαλαιοποιήσει και να ελέγχει τις γαλλικές τράπεζες, η γερμανική τις γερμανικές κλπ. Όλα τα περί συντονισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι τρίχες. Στην ουσία οι πολιτικοί του Παρισιού, του Βερολίνου, ακόμα και των Αθηνών, εξακολουθούν να μην θέλουν να απαγκιστρωθούν από την προνομιακή (και πελατειακή) τους σχέση με τις 'εθνικές' τράπεζες. Όσο το συμφέρον τους υπερτερεί της λογικής, που απαιτεί μία και μόνο μία ευρωπαϊκή αρχή επίβλεψης και κεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η Κρίση θα συνεχίζει την επέλασή της και το ευρώ θα οδεύει προς το προαναγγελθέν τέλος του.

Πηγή: www.protagon.gr

Σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης για τα νησιά του Αιγαίου

Μετά την ίδρυση της Ε.Υ.Δ.Α.Π  (μικρών) Νήσων έρχεται και η αύξηση των-σχετικών με την καλλιέργεια τους κονδυλίων.Τα πράγματα στον τομέα της αλιείας είναι άσχημα.Συνεπώς οι κάτοικοι των μικρών ελληνικών νησιών πρέπει με κάποιο τρόπο να αποκτήσουν σταθερό ετήσιο εισόδημα 





Ψηφίσθηκε τη Δευτέρα από την Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η έκθεση σχετικά με τον καθορισμό μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου.

Η έκθεση, που αποτελεί ουσιαστικά αναδιατύπωση του υφιστάμενου σχετικού κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1914/2006, προκειμένου αυτός να εναρμονισθεί με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, έδωσε την αφορμή στους έλληνες ευρωβουλευτές κ.κ. Γ. Παπαστάμκο και Σ. Δανέλλη, να ζητήσουν και τελικά να εξασφαλίσουν από την Επιτροπή Γεωργίας την έγκριση για να προωθηθούν επιπροσθέτως τα εξής θέματα:

-κατά 30% αύξηση της προτεινόμενης από την Κομισιόν χρηματοδότησης για το πρόγραμμα σε 31,11 εκ. ευρώ

-χρηματοδότηση του κόστους μεταφοράς όχι μόνο για τα γεωργικά προϊόντα που προορίζονται για εφοδιασμό των νησιών αλλά και για αυτά που παράγονται στα νησιά και προορίζονται για εμπορία σε αγορές εκτός της τοπικής

-μεγαλύτερη εμπλοκή των δήμων και των περιφερειών στην κατάρτιση του προγράμματος.

Επιπλέον, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σ. Δανέλλης ζήτησε -με τροπολογία του- από την Κομισιόν να εξετάσει την υποβολή προτάσεων για «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, που να λαμβάνει υπόψη την πολιτισμική παράδοση και την περιβαλλοντική σημασία των μικρών νησιών του Αιγαίου, καθώς και τις ιδιομορφίες και τα προβλήματα που συνδέονται με την ιδιαίτερη γεωγραφική θέση, την περιβαλλοντική τους κατάσταση και την αυξανόμενη λαθρομετανάστευση».

Επίσης ζήτησε την κατά το δυνατόν αξιοποίηση του τοπικού γενετικού ή πολλαπλασιαστικού υλικού, καθώς και των δυνατοτήτων που προσφέρει για την ενίσχυση της τοπικής εμπορίας η ανάπτυξη άλλων τομέων, όπως ο τουρισμός.

Πηγή: http://www.econews.gr

Ιδρύθηκε η ΕΥΔΑΠ Νήσων Α.Ε.

Ήταν σωστό κάποια στιγμή να γίνει και αυτό..Τόσα νησιά αναγκάζονταν να αγοράζουν ''πανάκριβο'' νερό για να καλύπτουν τις ανάγκες τους,ενώ παράλληλα δεν είχαν την κατάλληλη υποδομή αποχέτευσης.Το μόνο περίεργο στην υπόθεση είναι ο χρόνος που επιλέχθηκε να γίνει η συγκεκριμένη κίνηση.Η ΕΥΔΑΠ είναι μια από τις δημόσιες επιχειρήσεις η οποία θα πωληθεί-χρηματιστηριακής αξίας επιτρέποντος- εντός του 2011.Αν η κίνηση της ίδρυσης της ΕΥΔΑΠ Νήσων ΑΕ αποδειχθεί κερδοφόρα ή μη για το κράτος θα φανεί στο εγγύς μέλλον.

Προς οριστική λύση οδεύει πλέον το οξύ πρόβληµα της λειψυδρίας στα µικρά νησιά του Αιγαίου, αλλά και το πρόβληµα της υδρευτικής αναρχίας που επικρατεί σε νησιά, όπως π.χ. η Λευκάδα, τα οποία διαθέτουν φυσικούς υδάτινους πόρους αλλά ως σήµερα δεν µπορούσαν να τους διαχειριστούν σωστά.

Πριν από περίπου 10 ηµέρες η ΕΥ∆ΑΠ ίδρυσε την κατά 100% θυγατρική της εταιρεία ΕΥ∆ΑΠ Νήσων ΑΕ µε σκοπό να διαχειριστεί δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης στα ελληνικά νησιά, αλλά και σε παράκτιες περιοχές σε εθελοντική βάση.

Ηδη στο σχήµα έχουν ενταχθεί µε αποφάσεις των δηµοτικών συµβουλίων τους η Λευκάδα και η Σίκινος, ενώ « ένα βήµα πριν από την οριστική συµφωνία βρίσκονται η Νάξος, τα Κουφονήσια, η Ηρακλειά, η ∆ονούσα, η Σχοινούσα, η Υδρα, το Αγκίστρι, οι Λειψοί, η Χάλκη στα ∆ωδεκάνησα και η Ελαφόνησος στη Λακωνία», όπως λέει στο «Βήµα της Κυριακής» ο διευθύνων σύµβουλος της ΕΥ∆ΑΠ κ. Ν. Μπάρδης, και σε διαπραγµατεύσεις βρίσκονται η Σαντορίνη και η Κεφαλλονιά.

Xάος στη διαχείριση

Το δράµα της λειψυδρίας των πανέµορφων αλλά άνυδρων ελληνικών νησιών περιγράφει µε τον πιο γλαφυρό τρόπο ο δήµαρχος της Σικίνου κ. Ι. Συρίγος µιλώντας προς «Το Βήµα». «Στο νησί φέρνει νερό µια υδροφόρα από το Λαύριο. Ο ιδιοκτήτης της υδροφόρας το έχει µονοπώλιο και φυσικά είναι πανάκριβος. Χρεώνει 10 ευρώ το κυβικό µέτρο µόνο τη µεταφορά του νερού, µε αποτέλεσµα κάθε χρόνο µόνο η µεταφορά να κοστίζει στο νησί µας πάνω από 200.000 ευρώ. Σε ένα νησί όπως η Σίκινος, µε περίπου 260 κατοίκους τον χειµώνα, η µεταφορά του νερού κοστίζει σχεδόν 900 ευρώ ανά κάτοικο. Επιπλέον» προσθέτει ο ίδιος «µεγάλες ποσότητες χάνονται µυστηριωδώς στον δρόµο, µε αποτέλεσµα να παραλαµβάνουµε πολύ λιγότερες ποσότητες νερού από αυτές που πληρώνουµε. Το καλοκαίρι το πρόβληµα είναι οξύτατο, αλλά πιστεύουµε ότι θα το λύσουµε µε την ένταξή µας στο νέο σχήµα» εκτιµά ο δήµαρχος Σικίνου. Αλλά και σε ένα νησί που δεν αντιµετωπίζει πρόβληµα επάρκειας υδάτων η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, λόγω της διαχειριστικής αναρχίας που επικρα τεί. Ο δήµαρχος Λευκάδας κ. Κ. Αραβανής επισηµαίνει ότι «η Λευκάδα δεν έχει πρόβληµα τροφοδοσίας στο νερό, αφού υδρεύεται από τον ποταµό Λούρο µε πεντακάθαρα νερά. Ο Λούρος φέρνει νερό σε ένα µεγάλο αντλιοστάσιο της Λευκάδας, το οποίο στη συνέχεια διανέµεται σε όλο το νησί. Από ‘κεί και πέρα όµως», σύµφωνα µε τον ίδιο, «επικρατεί ένα τεράστιο διαχειριστικό χάος στο νερό, µε αποτέλεσµα ο δήµος να µην µπορεί να πάρει ανάσα. Το δίκτυο παραµένει ασυντήρητο, µε συνεχείς βλάβες και πτώση της πίεσης του νερού, ενώ όποιος χτίζει µια καινούργια οικοδοµή µπορεί να µπει αυθαίρετα στο υδρευτικό δίκτυο, να συνδέσει το σπίτι του µε όσους σωλήνες θέλει ο ίδιος, χωρίς καθόλου προδιαγραφές, και εν τέλει να µην το δηλώσει πουθενά και να µην πληρώσει ποτέ κανέναν λογαριασµό νερού» προσθέτει ο κ. Αραβανής.

Οι λανθασμένες επιλογές


Είναι φανερό ότι η κακή κατάσταση που επικρατεί στους υδάτινους πόρους σχεδόν στη µισή Ελλάδα οφείλεται σε λανθασµένες επιλογές αλλά και σε µικροσυµφέροντα, τα οποία ως τώρα εµπόδιζαν τις τοπικές κοινωνίες να έχουν πρόσβαση σε σωστή υδροδότηση, σε σύγχρονη αποχέτευση και σε ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων. Η συνεργασία της ΕΥ∆ΑΠ µε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως εκτιµά ο δήµαρχος Λευκάδας, «θα δηµιουργήσει νέες υποδοµές σε δίκτυα, σωστές γεωτρήσεις και σύγχρονο αποχετευτικό δίκτυο µε εκµετάλλευση των υφιστάµενων βιολογικών καθαρισµών και δηµιουργία νέων µονάδων βιολογικής επεξεργασίας λυµάτων τρίτης γενιάς, από τις οποίες θα βγαίνει ποτιστικό νερό που θα ενισχύσει και τις αγροτικές καλλιέργειες».

Χαρακτηριστικά του χάους που επικρατεί είναι ότι, όπως λέει ο κ. Αραβανής, «κάθε χρόνο η Λευκάδα παίρνει από τον Λούρο 3,2 εκατ. κυβικά µέτρα νερού, από τα οποία µόλις 800.000 κυβικά καταγράφονται σε λογαριασµούς, ενώ οι λογαριασµοί που εισπράττονται τελικά αντιστοιχούν σε περίπου 200.000 κυβικά μέτρα νερού µόνο. Τα υπόλοιπα 3 εκατ. κυβικά είτε χάνονται στον δρόµο είτε δεν καταγράφονται καν»!

Αντιδράσεις από τα συμφέροντα

Oι αντιδράσεις δεν είναι λίγες για την επέκταση της ΕΥ∆ΑΠ και σύµφωνα µε πληροφορίες του «Βήµατος» ήδη κάποιοι ιδιοκτήτες υδροφόρων πλοίων έχουν στείλει προφορικά τελεσίγραφα στους δηµάρχους µικρών νησιών ώστε να µην προσχωρήσουν στην ΕΥ∆ΑΠ Νήσων, διαφορετικά απειλούν να σταµατήσουν άµεσα να τους τροφοδοτούν. «Κρύβονται µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα πίσω από τις αντιδράσεις, αλλά για εµάς προέχει το συµφέρον του νησιού µας» λέει ο δήµαρχος Σικίνου κ. Συρίγος.

Πολλοί δήµαρχοι όµως διστάζουν να µπουν στο σχήµα, εκτιµώντας ότι σύντοµα οι τιµές του νερού θα εκτοξευθούν. «Είναι εντελώς λάθος» λέει ο κ. Μπάρδης, διευθύνων σύµβουλος της ΕΥ∆ΑΠ. Οπως εξηγεί, «η τιµή του νερού από ‘δώ και πέρα θα διαµορφώνεται µε έναν αλγόριθµο που θα υπολογίζει συγκεκριµένους συντελεστές βαρύτητας. Ακόµη και αν η εταιρεία ιδιωτικοποιηθεί, ο αλγόριθµος θα ισχύει υποχρεωτικά, άρα δεν θα υπάρχουν σηµαντικές αυξήσεις. Η τιµή είναι δεδοµένη µε τον αλγόριθµο και δεν αλλάζει. Η ΕΥ∆ΑΠ» συνεχίζει ο ίδιος «εισπράττει τον µήνα από το µέσο νοικοκυριό της Αττικής περίπου 10-12 ευρώ για ύδρευση και αποχέτευση, στέλνοντας φυσικά τρίµηνους λογαριασµούς. Παράλληλα αυτή τη στιγµή στην εταιρεία κάνουµε αναλυτική µελέτη χρεώσεων ακριβώς επειδή έχουµε επάρκεια νερού, ώστε να µην ανεβαίνει υπερβολικά η χρέωση για κάποιον που πιθανόν καταναλώνει µεγάλες ποσότητες για ένα διάστηµα» επισηµαίνει ο κ. Μπάρδης.

Μήπως όµως η ΕΥ∆ΑΠ θα έχει µεγάλες ζηµιές µε την ανάµειξή της στα νησιά; «∆εν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αφού το κόστος θα έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα, και µάλιστα σε λογικές τιµές» λέει ο διευθύνων σύµβουλος της εταιρείας. «Εξάλλου» προσθέτει «θα συνδυάσουµε την υδροδότηση των νησιών µε βιολογικούς καθαρισµούς και εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, µε το αφαλατωµένο νερό να είναι πόσιµο, και µάλιστα σε τιµή γύρω στο 1 ευρώ ανά κυβικό µέτρο, ώστε να µη γίνουν αυξήσεις». Πάντως στόχος του σχεδίου είναι να επιτευχθεί µεγάλη οικονοµία στο νερό µε άµεσο αποτέλεσµα την άνοδο του υδροφόρου ορίζοντα και τη βελτίωση του περιβάλλοντος. «Σήµερα το 80% του νερού που χρησιµοποιείται πηγαίνει στην αποχέτευση και εµείς θα το κάνουµε να επαναχρησιµοποιείται για αγροτικές δουλειές. Η χρήση φθηνού ποτιστικού νερού θα ζωντανέψει τη µικρή αγροτική παραγωγή στα νησιά, η οποία σήµερα έχει σχεδόν βυθιστεί» επισηµαίνει ο κ. Μπάρδης.

Πηγή: http://www.tovima.gr

Οι Κινέζοι (συνεχίζουν να) φθάνουν.. (A Chinese Tycoon Is Buying A Huge Amount Of Land In Iceland)

 Η αλήθεια είναι ότι η Κίνα έχει μεταβληθεί από ''κοιμώμενος νάνος'' σε  υπερπληθησμιακό ''γίγαντα''.Από την εποχή που εταιρείες ίδρυαν τα εργοστάσιά τους στην Κίνα της φτωχής εργασίας, περάσαμε στην εποχή η χώρα αγοράζει τους-πάλαι ποτέ- κολοσσούς (βλέπε Saab).Η Κίνα την περίοδο αυτή αποτελεί-σχεδόν κυριολεκτικά-την παγκόσμια ''ατμομηχανή'' κινούμενη με απίστευτους ρυθμούς ανάπτυξης . Προϊόντα της ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο,την ώρα που ολόκληρη η αμερικανική αγορά εξαρτάται από εκείνη.Η Κίνα,την ίδια ώρα,είναι ο βασικός δανειστής της Αμερικής (και παρά λίγο και της Ελλάδας).Τον τελευταίο χρόνο ο Κινέζος πρωθυπουργός,σε ρόλο σύγχρονου Ρομπέν των δασών, επισκέφθηκε τις ''αυλές'' οικονομικά παραλυμένων κρατών.Η παρουσίας της χώρας έχει γίνει έντονα αισθητή σε στρατηγικά σημεία της Μεσογείου (COSCO στο λιμάνι του Πειραιά,ενδεχόμενη κατασκευή λιμανιού-σταθμού μεταφόρτωσης στην νότια Κρήτη)  και όχι μόνο.. Άραγε που θα οδηγήσει αυτό?

Ελεύθερη μετάφραση από άρθρο του http://www.businessinsider.com

 O Huang Nubo, Κινέζος μεγιστάνας της αγοράς ακινήτων,θα αγοράσει μια τεράστια έκταση 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων (όσο περίπου είναι η Μάλτα δηλαδή) στην βορειοανατολική πλευρά της Ισλανδίας σύμφωνα με τους Financial Times.
 Πρόκειται για ένα κομμάτι αγροτικής γης με το όνομα Grímsstadir á Fjöllum.Η αγορά αυτή έχει προβληματίσει μεγάλο αριθμό ανθρώπων.Γιατί να θέλει κάποιος να αγοράσει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι γης-πρόκειται για το 0,3% της Ισλανδίας?Ο Nubo σκοπεύει να εγκαταστήσει στην περιοχή ξενοδοχεία καθώς και γήπεδα γκολφ.
 Η Ισλανδία κατέχει μια μοναδική στρατηγική θέση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και κάποιοι ανησυχούν ότι αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός της αγοράς.
 ''Η Κίνα είναι πολύ ενεργή στο θέμα της αγοράς γης ανά τον κόσμο,και πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή σε μία ενδεχόμενη διεθνή ΄΄εξάπλωσή΄΄ της '' δήλωσε ο Ögmundur Jónasson,υπουργός Εσωτερικών της Ισλανδίας στους Financial Times.
 Ο Nubo,νούμερο 161 στην λίστα των πλουσιότερων Κινέζων του περιοδικού Forbes,σκοπεύει να αγοράσει την έκταση για  8.8 εκατομμύρια δολάρια.Φαίνεται πως διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την χώρα αυτή (Ισλανδία),καθότι πέρυσι ξόδεψε 1 εκατομμύριο δολάρια για την χρηματοδότηση τοπικών πολιτιστικών γεγονότων.

Huang Nubo, a Chinese real estate tycoon, is buying a huge 300 square kilometers (115 square miles) of land in north-east Iceland, reports the FT.
The purchase of the land, a rural area known as Grímsstadir á Fjöllum, has worried a number of people who wonder why such a huge amount of land -- 0.3 percent of Iceland's total -- is needed for Nubo's plans for a hotel and golf course.
Iceland has a unique strategic position between the United States and Europe that some worry may be an ulterior motive for the purchase.
“China has been very active in buying up land around the world so we need to be aware of the international ramifications,” Ögmundur Jónasson, the Icelandic interior minister, told the Financial Times.
Nubo currently ranks #161 on Forbes's 2010 list of China's richest, and plans on buying the land for $8.8 million. He apparently has deep ties to the country, last year spending $1 million on an Icelandic cultural fund.

Τα νέα έγγραφα του Wikileaks σχετικά με την ελληνική δημοσιογραφία και τον Γιώργο Παπανδρέου

Επικριτική στάση απέναντι στην ελληνική δημοσιογραφία αλλά και εγκωμιαστικά σχόλια για συγκεκριμένους δημοσιογράφους επιφυλλάσει η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα η οποία, όπως προκύπτει από τηλεγραφήματα στο Wikileaks, επιχειρεί να παρεισφρήσει σε σχολές δημοσιογραφίας.

Σε τηλεγράφημα με ημερομηνία 13 Ιουλίου 2006 οι Αμερικανοί διπλωμάτες αναφέρουν ότι τα ελληνικά ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν (και δεν ενδιαφέρονται) για την κερδοφορία αφού επιχορηγούνται από τους ιδιοκτήτες τους σαν μέσα άσκησης πολιτικής και οικονομικής πίεσης.

Στο ίδιο τηλεγράφημα αναφέρεται ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι συχνά εργάζονται στα ίδια πολιτικά γραφεία Τύπου τα οποία θα έπρεπε να καλύπτουν και ότι αρκετοί λαμβάνουν δώρα ή ακόμη και χρήματα. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται ο χρηματισμός δημοσιογράφων από την επιτροπή διοργάνωσης των ολυμπιακών αγώνων του 2004.

Οι Αμερικανοί διπλωμάτες σχολιάζουν ότι τα ΜΜΕ δεν ασκούν ποτέ κριτική για θέματα που θα μπορούσαν να βλάψουν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών. Χαρακτηριστικά αναφέρεται σχόλιο γνωστής δημοσιογράφου του MEGA η οποία αποκάλυψε στην πρεσβεία πως δεν μπορεί να θυμηθεί παρά μόνο ένα περιστατικό στο οποίο το κανάλι άσκησε κριτική σε έναν από τους ιδιοκτήτες του.

Από άλλα τηλεγραφήματα προκύπτει η προσπάθεια παρέμβασης της πρεσβείας όχι μόνο σε συγκεκριμένα μέσα (και κυρίως στο χώρο του free press) αλλά ακόμη και σε σχολές δημοσιογραφίας. Συγκεκριμένα σε τηλεγράφημα με ημερομηνία 4 Αυγούστου 2008 αναφέρεται ότι η πρεσβεία «τοποθέτησε - set up» μια συνέντευξη στο περιοδικό Lifo προκειμένου να προωθήσει συνέδριο δημοσιογραφίας που η ίδια είχε διοργανώσει την ίδια περίοδο.

Με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια αναφέρονται οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην εκπομπή Νέοι Φάκελοι του ΣΚΑΙ και ιδιαίτερα στον Αλέξη Παπαχελά - «ίσως τον πιο γνωστό Έλληνα δημοσιογράφο» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Στο τηλεγράφημα, με ημερομηνία 2 Σεπτεμβρίου 2008 σημειώνεται ότι η εκπομπή Νέοι Φάκελοι έκαναν «πολύ καλή επιλογή παρουσίασης των αμερικανικών θέσεων». Σύμφωνα πάντα με τους αμερικανούς διπλωμάτες ένας από τους τρείς παρουσιαστές της εκπομπής ενημέρωσε την πρεσβεία ακόμη και για λεπτομέρειες του μοντάζ - όπως το ποιά πλάνα Ρώσων αξιωματούχων κόβονταν και ποιά θα έμεναν.

Τα τηλεγραφήματα αναφέρονται αρκετές ακόμη φορές στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ για την κάλυψη που παρείχε σε εκδηλώσεις της πρεσβείας αλλά και τη διοργάνωση αμερικανικού τύπου debate μέσω του youtube πριν από τις εκλογές.

Αίσθηση προκαλεί η αποκάλυψη, σε τηλεγράφημα με ημερομηνία 13 Ιουλίου 2006, ότι η πρεσβεία κατευθύνει «πόρους» της σε σχολές δημοσιογραφίας και φοιτητές προκειμένου να κάμψει τα αντιαμερικανικά αισθήματα που όπως αναφέρεται ευδοκιμούν στα ελληνικά ΜΜΕ. «Ελπίζουμε ότι η νέα γενιά δημοσιογράφων θα είναι πιο απελευθερωμένη από τις προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν τη σημερινή αλλά και τις προηγούμενες γενιές» αναφέρει ο συντάκτης του τηλεγραφήματος ο οποίος κάνει λόγο για «συνομιλητές» της πρεσβείας μέσα σε σχολές δημοσιογραφίας.

Υπέρ της αναβάθμισης του ρόλου του ΔΝΤ σε διεθνές επίπεδο εμφανιζόταν ο Γιώργος Παπανδρέου, πολύ προτού γίνει πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, το Φεβρουάριο του 2009, το οποίο αποκαλύπτει το Wikileaks, αναφέρει ότι ο Γ.Παπανδρέου θα ήθελε να δει έναν οργανισμό σαν το ΔΝΤ να δραστηριοποιείται περισσότερο στο να θέσει αυστηρούς διεθνείς κανόνες για τη χρηματοοικονομική ανάπτυξη για να «δούμε τον πλανήτη που θέλουμε».
Σημαντικό είναι, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου», ότι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να γνωρίζει πολύ καλά το μείζον πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Στο ίδιο έγγραφο ο Γ.Παπανδρέου εμφανίζεται να εκφράζει το θαυμασμό του για την οικονομική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα, καταθέτει τη δυσαρέσκειά του για τη γερμανική στάση στην οικονομική κρίση και για την καθυστέρηση της Ε.Ε. στην αντιμετώπισή της. Επίσης, ο Γ.Παπανδρέου φέρεται να δήλωνε τότε ότι εφόσον εκλεγεί Πρωθπυουργός, προτεραιότητά του θα είναι η αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης.


Πηγή:  http://thepressproject.gr
          http://www.newsbeast.gr