Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των φυλακισμένων δεν ''σωφρονίζεται'' και εγκληματεί για άλλη μια φορά ύστερα από την αποφυλάκισή του.Μάλλον αυτό θα οφείλεται στο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των φυλακισμένων είναι χρήστες ναρκωτικών.Φυσικά αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό καθώς το ότι οι φυλακές γεμίζουν με άτομα εξαρτημένα οφείλεται

          α.στην έλλειψη σωστής νομοθεσίας (διάκριση μεταξύ κατοχής-χρήσης-διακίνησης) 

β.στην έλλειψη κέντρων απεξάρτησης (και όσα υπάρχουν σιγά σιγά κλείνουν ελλείψει κρατικής χρηματοδότησης) 

γ.στην αδυναμία των περισσότερων-όχι εύπορων- χρηστών  να έχουν κατάλληλη νομική εκπροσώπηση και 

δ.στο ΄΄όποιος κλέψει 100€ μπαίνει στην φυλακή ως εγκληματίας ενώ όποιος ''κλέψει'' 100000€ μένει εκτός και είναι και ''μάγκας'' ΄΄    

Μεγάλο ποσοστό των φυλακισμένων εξηγούν-ίσως και προφασίζονται ότι κύρια αιτία που τους οδήγ-ει-ησε στην παρανομία ήταν το κακό ενδοοικογενειακό περιβάλλον.Αυτό υποστηρίζει και ο Δημήτρης Μαγκάκης-πολύ υποσχόμενο όνομα δεν μπορείτε να πείτε- ένας από τους 3 καλεσμένους της τελευταίας εκπομπής των Πρωταγωνιστών.


Αν όντως τα δύο παραπάνω στοιχεία (ποσοστά εθισμένων-ενδοοικογενειακή βία) ευσταθούν,σίγουρα δεν μπορούν να αμβλυνθούν μέσα στην φυλακή.Το αντίθετο ίσως.Αλλά ποιος θα κάτσει να το ψάξει παραπάνω...


 Συνεπώς το ποσοστό εκείνων που καταφέρνει να ορθοποδήσει μετά τον εγκλεισμό είναι πολύ μικρό.Πόσο παραπάνω να ξεχωρίσει μέσα στη κοινωνία. 


Αυτό είναι και το θέμα της εκπομπής των Πρωταγωνιστών,

τρεις άνθρωποι που έζησαν για χρόνια στο περιθώριο, έκαναν φυλακή και αλλάζουν τώρα τη ζωή τους μίλησαν στον Σταύρο Θεοδωράκη, στους «Πρωταγωνιστές» την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011.

Ο Νίκος Γρίτσης έκλεινε συμβόλαια ξυλοδαρμού, ήταν μπράβος της νύχτας, έπινε ναρκωτικά και μπήκε στη φυλακή σαν τρομοκράτης. Ο 15μηνος εγκλεισμός του τον έκανε στιχουργό μεγάλων λαϊκών επιτυχιών (Κρίση του Νίκου Μακρόπουλου, Μετανιώνω του Νότη Σφακιανάκη, Μίλα του Γιώργου Μαζωνάκη). Σήμερα ο Νίκος Γρίτσης είναι στιχουργός του Μιχάλη Χατζηγιάννη, έχει δυο παιδιά και δηλώνει «δεν είμαι πια εκτελεστικό όργανο, είμαι ο ιθύνων νους».  (Μέρος 3ο και Μέρος 4ο)

Η Μαρίνα Λιτβίνοβα είναι το κορίτσι που ο έρωτας την έβαλε φυλακή και η φυλακή την έβαλε στη Νομική Αθηνών. «Ίσως να μην είχα μπει ποτέ στη Νομική, αν δεν έμπαινα στη φυλακή. Είναι όπως όταν παθαίνεις ένα ατύχημα. Μένεις καθηλωμένος στο κρεβάτι και σκέφτεσαι να σηκωθείς και να γίνεις αθλητής». Στα 27 της αφού το ελληνικό κράτος της «ζήτησε συγγνώμη», δίνοντάς της αποζημίωση 28.700 ευρώ (25 ευρώ για κάθε μία από τις 1.148 ημέρες κράτησης), δεσμεύεται ότι «αν τα καταφέρω και πάρω το πτυχίο μου και ασκήσω δικηγορία, θα βοηθάω τα φτωχά κορίτσια, τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη».   (Μέρος 4ο και Μέρος 5ο)

Ο Δημήτρης Μαγκάκης, «ο Φαντομάς του Κολωνακίου», λήστευε για πολλά χρόνια χωρίς ενοχές «τα ρετιρέ των πλουσίων». Το κατηγορητήριό του ήταν 42 ρετιρέ (39 κλοπές και 3 απόπειρες). Από τα 16 του και για 3 δεκαετίες ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών και τελικά πέρασε το 1/3 της ζωής του στη φυλακή. Τώρα στα 52 του είναι ερωτευμένος, έχει δουλειά και ολοκληρώνει το πρώτο του βιβλίο «Ο ήχος της χειροπέδας -- ο κόσμος του χρήστη». «Το ναρκωτικό για μένα πλέον είναι τα ίδια μας τα συναισθήματα», αυτά που τα 24 χρόνια χρήσης είχαν παγώσει.  (Μέρος 1ο και Μέρος 2ο)