Αγαπητέ μου κομπιούτερ, με... αγχώνεις

ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ Ηλεκτρονικοί υπολογιστές που δεν ανταποκρίνονται στις εντολές του χρήστη, αργές συνδέσεις και μεγάλο χρονικό διάστημα αναμονής της τεχνικής υποστήριξης είναι μερικοί από τους λόγους που προκαλούν το λεγόμενο «Σύνδρομο άγχους του υπολογιστή» («Computer Stress Syndrome» ή CSS), σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα για τις επιπτώσεις της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην υγεία. Οπως αναφέρει η μελέτη του Chief Μarketing Οfficer Council, εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτημένοι από το Διαδίκτυο στη δουλειά τους βρίσκονται καθημερινά σε μια κατάσταση αναστάτωσης και άγχους εξαιτίας προβλημάτων τεχνικής φύσεως, που όμως επηρεάζουν τη ζωή και την ψυχική υγεία σε βαθμό... κακουργήματος.

Σε έρευνα μέσω ερωτήσεων σε 1.000 ανθρώπους στη Βόρεια Αμερική, οι ειδικοί διαπίστωσαν με λύπη τους ότι «οι καθημερινές έγνοιες των ανθρώπων αυτών ήταν το πώς να αντιμετωπίσουν τα δεκάδες τεχνικά προβλήματα σύνδεσης, λειτουργίας των συσκευών και μόλυνσης από ιούς που ενέσκηπταν στους ηλεκτρονικούς τους υπολογιστές».

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης, το 64% των χρηστών ηλεκτρονικών υπολογιστών αντιμετώπισαν, κατά το 2009, τουλάχιστον μία φορά «Σύνδρομο άγχους του υπολογιστή». Το 40% των ερωτηθέντων είχαν προβλήματα στο σύστημα του υπολογιστή τους, ενώ περισσότεροι από τους μισούς χρήστες ζήτησαν βοήθεια από έναν τεχνικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα.

Οι κυριότερες αιτίες άγχους ήταν για το 51% η καθυστέρηση στη σύνδεση με μια ιστοσελίδα, για το 36% η αργή επιστροφή των συνδέσεων, για το 16% η μόλυνση από ιούς του Διαδικτύου, για το 15% η αδυναμία σύνδεσης στο Διαδίκτυο και για το 14% η αδυναμία εύρεσης ενός προσβάσιμου δικτύου Wi-Fi. Χαρακτηριστικό είναι ότι 94% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι η καθημερινότητά τους εξαρτάται απολύτως από την πρόσβαση σε έναν υπολογιστή.

«Ακριβώς επειδή οι κομπιούτερ είναι τόσο σημαντικοί για την καθημερινότητά μας, η χρήση τους τείνει να καταντήσει δίκοπο μαχαίρι για τον χρήστη. Οταν οι υπολογιστές λειτουργούν σωστά,είναι υπέροχοι.Αλλά όταν εμφανίσουν ένα πρόβλημα στη λειτουργία τους, τότε όλοι μας πανικοβαλλόμαστε.Αυτό ακριβώς ορίζεται ως Σύνδρομο Αγχους του Υπολογιστή» λέει ο αμερικανός φυσικός και ένας εκ των διοργανωτών της έρευνας Μάρεϊ Φάινγκολντ. «Η πραγματικότητα είναι ότι αναρίθμητα προβλήματα απασχολούν καθημερινά εκατομμύρια χρήστες. Και το αποτέλεσμα των προβλημάτων αυτών είναι άγχος και στρες» υποστηρίζει η ερευνήτρια Λιζ Μίλερ, καταλήγοντας: «Ευελπιστούμε η μελέτη αυτή να ωθήσει πολλές εταιρείες κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών να εστιάσουν την προσοχή τους επάνω στο σύνδρομο αυτό και να γίνουν πιο αποτελεσματικές και ευέλικτες, προς όφελος των καταναλωτών».

(Από τo tovima.gr)

Τα κορίτσια των εμπορικών κέντρων

Βαρσοβία-Νεαρές έφηβες κοπέλες περιφέρονται επί ώρες στο εμπορικό κέντρο και πωλούν το σώμα τους με αντάλλαγμα ένα επώνυμο παντελόνι τζιν,ένα κινητό Νοkia,ακόμη και ένα ζευγάρι κάλτσες.
Πριν από τρία χρόνια,η σκηνοθέτις,Κατάρζινα Ρόσλανιεκ,εντόπισε για πρώτη φορά μια ομάδα κοριτσιών που σύχναζαν στα εμπορικά κέντρα.Φορούσαν μπότες από λάτεξ που έφταναν ψηλά πάνω από το γόνατο.Τις ακολουθούσε και τους έπιασε κουβέντα.Τους έξι μήνες που ακολούθησαν,οι έφηβες της μίλησαν για την σεξουαλική τους ζωή,τους άντρες που αποκαλούσαν ''σπόνσορες'',τη μανία τους με τις πανάκριβες ετικέτες,την αδιαφορία των γονιών τους,τα κουρελιασμένα όνειρά τους.
Η 29χρονη κ.Ρόσλανιεκ κατέγραψε τα μυστικά τους στο σημειωματάριό της,απομνημονεύοντας τον τρόπο με τον οποίο γαρνίριζαν τα λόγια τους με λέξεις όπως ''frajer'',που σημαίνει ''αποτυχημένος''.Κουτσομπόλευε μαζί τους στο Grono.net,την αντίστοιχη του Facebook πολωνική ιστοσελίδα.Σύντομα,λέει,κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο από δεκάδες κορίτσια των εμπορικών κέντρων.
Τα αποτελέσματα είναι η συγκλονιστική ταινία ''Galerianki'',που σημαίνει ''Τα Κορίτσια του Εμπορικού Κέντρου'',η οποία έκανε πρεμιέρα στην Πολωνία τον περασμένο φθινόπωρο,προκαλώντας έντονη εθνική αντιπαράθεση γύρω από τον ηθικό ξεπεσμό της χώρας,όπου κυριαρχεί ο καθολικισμός,είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού
Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς πόσες είναι ακριβώς οι κοπέλες των εμπορικών κέντρων,αφού οι ίδιες δεν παραδέχονται ότι εκδίδονται και αποκαλούν τους πελάτες τους ''αγόρια τους'' ή ''ευεργέτες τους'',προκειμένου να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση ότι δεν είναι πόρνες.Πολωνοί κοινωνικοί λειτουργοί,όμως,υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο αυτό διογκώνεται και αποτελεί επακόλουθο της σύγκρουσης δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας με την μετά-κομμουνιστική οικονομία της Ανατολικής Ευρώπης.
Η ταινία,η οποία προκάλεσε όλη αυτή τη συζήτηση,αφηγείται την ιστορία τεσσάρων έφηβων κοριτσιών που πουλούν το κορμί τους στις τουαλέτες εμπορικών κέντρων,για να συντηρήσουν οικονομικά τον εθισμό τους στα ρούχα.'Εχει αποκτήσει τόσο καλτ υπόσταση ώστε οι γονείς σε ολόκληρη τη χώρα κατάσχουν τα DVD της ταινίας φοβούμενοι ότι λειτουργεί ως αρρωστημένο εγχειρίδιο οδηγιών.
Η αποκάλυψη ότι καθολικά κορίτσια,κάποια από τα οποία προέρχονται από οικογένεις της μεσαίας τάξης,εκπορνεύονται για μια εσάρπα της Chanel προβληματίζει πολλούς για το κατά πόσο ο υλισμός διαφθείρει την ψυχή του έθνους.
'Ενα βράδυ στο Space,το χορευτικό κλάμπ όπου συχνάζουν τα κορίτσια των εμπορικών κέντρων,δεκάδες έφηβες κοπέλες,φορώντας κολλητά μαύρα ρούχα,χόρευαν πολωνική χιπ χοπ συνοδευόμενες από πολύ μεγάλυτερους άντρες,οι οποίοι τις κερνούσαν κοκτέιλ των 13 δολαρίων.''Η ζωή είναι ακριβή στη Βαρσοβία'' υποστηρίζει η Σίλβια,μια 18χρονη άνεργη,χαϊδεύοντας το πόδι ενός 31χρονου άντρα.
Η κ.Ρόσλανιεκ αποκαλεί τα κορίτσια των εμπορικών κέντρων ''θυγατέρες του καπιταλισμού'' .''Οι γονείς'',αναφέρει ,''έχουν χάσει το παιχνίδι στον αγώνα τους να αποκτήσουν ένα νέο πλυντήριο ή αυτοκίνητο και περνούν ελάχιστες ώρες στο σπίτι.'Ενα 14χρονο κορίτσι χρειάζεται ένα ισχυρό σύστημα αξιών,το οποίο είναι αδύνατο να διαμορφωθεί χωρίς την καθοδήγηση των γονέων.Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτά τα κορίτσια ζουν σε ένα κόσμο χωρίς αισθήματα,παρά μόνο με ψυχρούς υπολογισμούς''.

του Dan Bilefsky

Το παιχνίδι του ''θανάτου''

Ήταν ένα πείραμα για να διαπιστώσουμε μέχρι πού θα μπορούσε να φτάσει η αντοχή,η σκληρότερα,οπωσδήποτε και η ανοσία κάποιου που συμμετέχει σε ριάλιτι παιχνίδι της τηλεόρασης και επιθυμεί διακαώς να κερδίσει το βραβείο που του εξασφαλίζει χρήμα και δημοσιότητα,τα οποία,συνήθως,''σβήσουν'' πολύ γρήγορα.Κατά την διάρκεια ενός ψεύτικου προγράμματος,που είχε τίτλο ''Το παιχνίδι του θανάτου'',το οποίο έστησαν στη Γαλλία οι δημιουργοί ενός ντοκιμαντέρ για ''Τα όρια των ριάλιτι παιχνιδιών'', ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να κάνουν οι ίδιοι ηλεκτροσόκ στους αντίπαλους παίχτες ώστε να τους εκτοπίσουν από το παιχνίδι.Οι αντίπαλοι παίχτες,όμως,δεν ήταν κανονικοί παίχτες αλλά ηθοποιοί,που δέχθηκαν να παίξουν αυτό το ρόλο και να υποδυθούν ότι πράγματι δέχονται στο σώμα τους μια τεράστια ''δόση'' ηλεκτρισμού.
Οι διοργανωτές του πειράματος έδεσαν κανονικά τους παιχτες-ηθοποιούς σε ηλεκτρικές καρέκλες,μόνο που φρόντισαν να μην είναι στην πρίζα το καλώδιο με το ρεύμα.Μόλις πάτησαν,όμως,το κουμπί,οι παίχτες-ηθοποιοί άρχισαν να χτυπιούνται και να σφαδάζουν ωσάν πράγματι να τους διοχετεύτηκε μεγάλη ποσότητα ρεύματος.Οι κανονικοί παίχτες δεν γνώριζαν βέβαια ότι το ηλεκτροσόκ που κλήθηκαν να κάνουν στους αντιπάλους τους δεν ήταν κανονικό.Παρ'ολα αυτά,όμως,κανένας από αυτούς δεν δίστασε ούτε στιγμή να κατεβάσει το μοχλό και να ''απελευθερώσει'' το ρεύμα.Η σκηνή που αντίπαλος παίχτης τινάσσεται στην καρέκλα του από το ρεύμα είναι τρομερή.Και ο παραγωγός του ντοκιμαντέρ,ο Γάλλος Κριστόφ Μικ,δηλώνει ότι το πείραμα αυτό μας διδάσκει πόσο επικίνδυνα είναι,τις περισσότερες φορές,αυτά τα ακραία(extreme) παιχνίδια της νέας τηλεόρασης.
Αυτοί που δημιουργούν αυτά τα παιχνίδια,ξέρουν πολύ καλά ότι ο παρουσιαστής μπορεί,στην ουσία,να ζητήσει από τους παίχτες να κάνουν οτιδήποτε και να είναι βέβαιος ότι θα το κάνουν.''Σε αυτά τα extreme,ανόητα παιχνίδια'',λέει ο Κριστόφ Μικ,''η απόσταση ανάμεσα στο αλήθινο και στο φανταστικό εξαφανίζεται-δεν υπάρχει''.Ακόμα και όταν ο αντίπαλος παίχτης και σε εκλιπαρεί να σταματήσεις,εσύ δεν το κάνεις,γιατί έχεις βυθιστεί στην επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι όλα στη ζωή είναι ένα παιχνίδι.Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Γαλλικής τηλεόρασης,με το στημένο ριάλιτι παιχνίδι,προέκυψε ότι το 89% των παιχτών ήταν πρόθυμοι να κατεβάσουν το μοχλό και να κάνουν ηλεκτροσόκ στους αντιπάλους τους,γνωρίζοντας ότι με την ηλεκτροπληξία θα έφταναν ''πολύ κοντά στο θάνατο'',όπως τους είπαν πριν οι δήθεν παρουσιαστές του προ γράμματος.

(Από τον Χρήστο Μιχαηλίδη της Ελευθεροτυπίας)