Οι εργάτες λειτουργούν ξανά το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ στη Θεσσαλονίκη (Greek Building Materials Firm Vio.Me Relaunched as an Employee-Run Company)

 Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής(ΒΙΟ.ΜΕ.) στη Θεσσαλονίκη, που αποτελούσε θυγατρική της ΦΙΛΚΕΡΑΜ, παράγοντας χημικά προϊόντα και οικοδομικά υλικά για τον κατασκευαστικό κλάδο και είχε εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του από τον Μάιο του 2011 μετά από πτώχευση της μητρικής εταιρείας, άνοιξε και πάλι με πρωτοβουλία των εργαζομένων και υπό τον πλήρη έλεγχό τους.

Από τους 120 εργαζόμενους στο παρελθόν στη ΒΙΟ.ΜΕ συμμετέχουν στο νέο εγχείρημα οι 38. Οι ιδιοκτήτες οδήγησαν σε πτώχευση την μητρική εταιρεία απολύοντας τους εργαζόμενους, ενώ στην θυγατρική εταιρεία ΒΙΟ.ΜΕ. κήρυξαν σταδιακά στάση πληρωμών, αφήνοντάς το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους στην τύχη τους. Περίπου 70 εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. με πρωτοβουλία τους από τον Οκτώβριο του 2011 δημιούργησαν έναν εργατικό συνεταιρισμό και σήμερα με τη συναίνεση και του συνδίκου(τις πιστώτριες τράπεζες), οι 38 απ΄ αυτούς ανέλαβαν οι ίδιοι τη διαχείριση και λειτουργία του εργοστασίου. Οι εργαζόμενοι μάλιστα υπέγραψαν και ιδιωτικό συμφωνητικό για την αυτοδιεύθυνση και τον έλεγχο του εργοστασίου.
«'Μόνο τα δεδουλευμένα καθώς και από τους μήνες που βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας, πρέπει να προσεγγίζουν τα 2 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι αποζημιώσεις μας. Από τον Μάϊο του 2011 βρισκόμασταν σ' αυτή την κατάσταση άπραγοι», λέει ο πρόεδρος του σωματείου εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ. Μάκης Αναγνώστου και προσθέτει: «Έχουμε φτάσει σε απόγνωση και βλέπουμε πως δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο περισσότερο από αυτό που έχουμε ήδη χάσει . Ενημερώσαμε πως εμείς ξεκινάμε την λειτουργία του εργοστασίου και δεν μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες όποιες και αν είναι γιατί θεωρούμε ότι είμαστε στα χειρότερα».

  Από την πλευρά του ο εργοδότης ξεκαθάρισε ότι δεν ενδιαφέρεται να ξανασχοληθεί με το εργοστάσιο το οποίο όσο καιρό είναι εγκαταλελειμμένο συσσώρευε ακόμα περισσότερα χρέη. Στις πρώτες προτεραιότητες των εργαζομένων είναι να πουλήσουν μέσω πλειστηριασμού το κατεσχεμένο στοκ της επιχείρησης στα δύο τρίτα της τιμής των προϊόντων προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την αγορά πρώτων υλών. Σύμφωνα με τον Μ. Αναγνώστου η πώληση των προϊόντων αναμένεται να φέρει στα ταμεία περίπου 200.000 ευρώ. Τα χρήματα που χρειάζονται για την πλήρη επανεκκίνηση της παραγωγής είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτά όπως και οι προμηθευτές αναμένεται να βρεθούν. Το εγχείρημά πρόκειται να στηρίξουν έμπρακτα και οργανώσεις από την Ολλανδία, τη Δανία την Αυστρία και την Ιταλία.

 

 «Ούτε που είχα ξανακούσει τη λέξη “αυτοδιαχείριση” στη ζωή μου. Τα έφερε όμως έτσι η τύχη που όχι μόνο την έμαθα, αλλά μπήκα μέσα από τους πρώτους». Ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος στα 55 του χρόνια –πριν 22 μήνες ακριβώς- είδε τη ζωή του να τινάζεται στον αέρα: το αφεντικό της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, της εταιρείας στην οποία ο Γιάννης εργαζόταν επί μία 7ετία, εγκατέλειψε την εταιρεία του, αφού τη βούλιαξε στα χρέη.

Είναι χιλιάδες οι εταιρείες που ακολούθησαν τον δρόμο της ΒΙΟ.ΜΕ.: μια ωραία πρωία –κι ενώ τις περισσότερες φορές τα κέρδη έχουν εξαχθεί στο εξωτερικό- οι εργαζόμενοι βρίσκονται να διεκδικούν δεδουλευμένα από επιχειρηματικά κουφάρια. Είναι ελάχιστοι οι εργαζόμενοι όμως που ακολούθησαν τον δρόμο των εργατών από τη Θεσσαλονίκη: αφού εξάντλησαν κάθε προσπάθεια διαλόγου με την εργοδοσία κι αφού δεν εισακούσθηκε καμία από τις προτάσεις τους, αποφάσισαν να αναλάβουν οι ίδιοι τη λειτουργία του εργοστασίου.

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς το σύνθημα «αφού δεν θέλετε εσείς, μπορούμε εμείς» άρχισε να ακούγεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Οι εργάτες αγκαλιάστηκαν από ένα κίνημα αλληλεγγύης που έφτασε μέχρι το εξωτερικό και κατέθεσαν τη δική τους πρόταση για την επαναλειτουργία της ΒΙΟ.ΜΕ. «Κάναμε υπομονή ένα χρόνο και μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις άρχισε να ζυμώνεται αυτή η ιδέα. Οι αλληλέγγυοι μας έφεραν σε επαφή με τους εργάτες της Αργεντινής που αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση και πήραν τα εργοστάσια στα χέρια τους μαζικά», μας λέει ο 43χρονος Δημήτρης Κουματσούλης. «Μας άνοιξαν ορίζοντες, μάθαμε πράγματα που αγνοούσαμε. Μετά ήρθε εδώ ο Ερνέστο Λάλο, μια εμβληματική μορφή των αργεντίνικων καταλήψεων. Μας είπε τα εύκολα, μας προετοίμασε για τα δύσκολα. Αυτό που καταλάβαμε στα σίγουρα είναι πως ο μόνος δρόμος για να μη γυρνάμε άνεργοι και με σκυμμένο το κεφάλι στις οικογένειές μας είναι να πάρουμε την παραγωγή στα χέρια μας».

 

«Δούλευα εδώ 22 χρόνια, είμαι ο παλιότερος. Μου άρεσε πάντα να διαβάζω και ήξερα πολλά για τα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, αλλά ούτε που το φανταζόμουν πως μια μέρα θα ζούσα το ίδιο πράγμα. Δεν φαντάζεσαι πόσα πράγματα μάθαμε όλοι και πόσο άλλαξε η ζωή μας μέσα από αυτή τη διαδικασία», λέει ο 46χρονος Δημήτρης Μόκας. «Από απλοί εργάτες, μάθαμε πτωχευτικό δίκαιο, μάθαμε να διαβάζουμε ισολογισμούς, μάθαμε να μιλάμε σε συνελεύσεις, μάθαμε να φτιάχνουμε επιχειρησιακά σχέδια».

Η συνέλευση των εργατών είναι καθημερινή κι εκεί συζητιούνται όλα τα θέματα. Εχουν αποφασίσει πως θα παίρνουν όλοι τους ίδιους μισθούς, ανεξαρτήτως θέσης εργασίας, και στον συνεταιρισμό που σκοπεύουν να φτιάξουν θα έχει ο καθένας τους από μία μετοχή. Είναι πανέτοιμοι να ξεκινήσουν την παραγωγική διαδικασία, αρκεί το κράτος να τους ικανοποιήσει ένα αυτονόητο, αλλά εξαιρετικά δύσκολο αίτημα: ζητούν τα χρέη που δημιούργησαν τα αφεντικά τους να βαραίνουν τους μετόχους της εταιρείας και η ΒΙΟ.ΜΕ. να λειτουργήσει ελεύθερη βαρών. Εχουν πραγματοποιήσει δύο συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, όπου εισέπραξαν αμέριστη κατανόηση και συμπάθεια, αλλά καμία δέσμευση για ικανοποίηση του αιτήματός τους.

Αν το αίτημά τους δεν ικανοποιηθεί, η εταιρεία δεν θα μπορέσει να επανεκκινήσει, αφού θα είναι υπερχρεωμένη. Οσον αφορά το κεφάλαιο έναρξης, οι εργαζόμενοι θα εκπλειστηριάσουν την υπάρχουσα παραγωγή που βρίσκεται στις αποθήκες (έχουν κερδίσει ασφαλιστικά μέτρα) και θα διεκδικήσουν το 1,6 εκατ. ευρώ που χρωστάει η μητρική Filkeram Jonhson στη ΒΙΟ.ΜΕ. Τέλος, ζητούν να ενταχθούν σε επιδοτούμενα προγράμματα.

Πόσο εφικτό είναι η τρόικα εσωτερικού να νομοθετήσει υπέρ των εργαζομένων; Στην Αργεντινή για να αλλάξει η νομοθεσία χρειάστηκε να διώξει ο λαός τους μνημονιακούς πολιτικούς νύχτα, με τα ελικόπτερα. Οι εργάτες είναι αισιόδοξοι: «Δεν έχουν άλλη λύση, θα το κάνουν», λέει ο 49χρονος Φίλιππος Χαρίδης. «Από εργοστάσια κουφάρια δεν θα εισπράττουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές από πουθενά. Εμείς κάνουμε έναν αγώνα όχι μόνο για τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας, αλλά για την τάξη μας. Θα αγωνιζόμαστε μέχρι να κερδίσουμε ή να πέσουμε όλοι μαζί».

Greek Building Materials Firm Vio.Me Relaunched as an Employee-Run Company


Vio.Me is a brand new experiment to see whether a formerly bankrupt company can be re-opened and operated by its workers. The workers of Vio.Me haven't been paid since mid 2011. The company used to be a building materials factory in Thessaloniki, Greece.
Recently, the company's general assembly of workers voted to take over factory operations and perform work under democratic principles. Production was to begin February 12, 2013. Greece and the rest of the world anxiously wait to see whether the worker takeover of operations can succeed without the previous bureaucratic levels of management.
The workers have crafted a serious business plan reflecting research on non-toxic cleaning products for home use. The factory is slated to make building materials like plaster, tile adhesive, grouting, and mortar. The workers are seeking donations from the public and from interested parties outside Greece to help jump-start operations, which have been halted for two long years.
If they are wise, the workers will also seek help from retired professionals throughout Greece to help reformulate the business, e.g. doctors, lawyers, accountants, etc.
Due to the high cost of transportation, the company must stay local by selling within Greece and its surrounding trading partners. Neighboring countries that are potential trading partners include Albania, Macedonia, Bulgaria, and Turkey. Nearby islands within Greece that can also do business with the company include Crete, Rhodes, Milos, Samos, Delos, Mykonos and over 100 others.
Over the next months, the workers must develop viable distribution networks so that its products can be sold on the open market. This task might require partnering with affiliates to get the job done quickly and efficiently.
Vio.Me could supply larger conglomerates in Europe with building products made by its workers. The advantage of seeking conglomerate partners would be to develop a predictable source of demand for Vio.Me's products.

Πηγή: blogcritics.org
           imerisia.gr