H Wati ήταν οχτώ χρονών όταν ο καταστροφικός σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι έπληξε το χωριο της στο Ujonh Baroh, West Aceh στις 26 Δεκεμβρίου του 2004. Η μητέρα της,Yusniar, προσπάθησε να μεταφέρει τα τρία της παιδιά σε μια ασφαλή τοποθεσία όταν τα χειμαρρώδη νερά τους πρόλαβαν.Η Wati προσπάθησε να πιαστεί από το μπράτσο της μάνας της αλλά απομακρύνθηκε βίαια από τα ορμητικά νερά.Η Yusniar έσωσε τα άλλα δύο παιδιά της πιστεύοντας ότι η Wati είχε χαθεί. Ειδικά όταν κανείς δεν ανέφερε να την είδε νεκρή ή ζωντανή, και εκείνη δεν επέστρεψε ποτέ.
Πριν κάποιες μέρες,ωστόσο, η οικογένεια βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν επισκέφτηκε το σπίτι του παππού της οικογενείας ένας γνωστός του συνοδευόμενος από μια άγνωστη νεαρή γυναίκα που φορούσε ένα μπλε μαντίλι στο κεφάλι. Ο γνωστός της οικογένειας είπε ότι η κοπέλα είχε φτάσει σε ένα τοπικό κατάστημα καφέ, όπου απλά καθόταν σιωπηλή. Οι κάτοικοι της πόλεως υπέθεσαν ότι ήταν ένα παιδί ζητιάνος και προσπάθησαν να της πιάσουν κουβέντα. Είπε ότι προσπαθούσε να βρει το δρόμο για το σπίτι της, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί που είναι. Είπε ότι ήρθε με το λεωφορείο από το Banda Aceh, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί το όνομα κανενός εκ των συγγενών της, εκτός από «Ιμπραήμ», το όνομα του παππού της.
Ο Ιμπραήμ αισθάνθηκε ότι το κορίτσι θα μπορούσε να είναι η χαμένη για πολύ καιρό εγγονή του και κάλεσε την Yusniar και τον άντρα της, Yusuf, για να ρίξουν μία αναγνωριστική ματιά στο κορίτσι. Οι γονείς αναγνώρισαν την κόρη τους από ένα μικρό σημάδι πάνω από το φρύδι της καθώς και από μια ελιά.
Το τι συνέβη στην Wati στα παρεμβαλλόμενα χρόνια δεν αποκαλύφθηκαν από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, εκτός από το γεγονός ότι είχε περιπλανηθεί σε διαφορετικές περιοχές στην επαρχία Aceh.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μπορεί ένα παιδί να ξεχάσει τα ονόματα των γονιών και των αδερφών του. Παρόλα αυτά, θύματα μίας τραυματικής εμπειρίας ορισμένες φορές εμφανίζουν παλίνδρομη αμνησία. Αυτός ο τύπος ψυχογενούς (ψυχολογική, αντίθετη της οργανικής, όπως συμβαίνει στην περίπτωση σωματικής εγκεφαλικής βλάβης) αμνησίας ή ψυχογενής Φούγκα, όπως συχνά αναφέρεται, εμφανίζεται συνήθως λόγω κάποιας τραυματικής εμπειρίας όπου κάποιος εύχεται-συνειδητά ή ασυνείδητα-να αποφύγει ή να ξεχάσει.
H φύση της ψυχογενούς αμνησίας μπορεί να είναι είτε ολική (π.χ. κάποιος χάνει όλες του τις αναμνήσεις) ή να εξειδικεύεται (π.χ. κάποιος δεν μπορεί να ανακαλέσει τις αναμνήσεις από ένα συγκεκριμένο γεγονός). Άτομα που αντιμετωπίζουν την ψυχογενή αμνησία έχουν ''μειωμένη επεισοδιακή μνήμη'', περιπτώσεις άσκοπης περιπλάνησης και ταξιδιών, και την αποδοχή μιας νέας ταυτότητας σαν αποτέλεσμα των απρόσιτων αναμνήσεων που αντιστοιχούν στην προηγούμενή τους ''ταυτότητα''.
Μπορείτε να ανακαλέσετε τον σεισμό και το τσουνάμι που συνέβη το 2004 στον Ινδικό Ωκεανό.Ο σεισμός συνέβη την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου,στις 00:58 (UTC), με το επίκεντρο έξω από τις ανατολικές ακτές της Σουμάτρα,στην Ινδονησία.Στο επακόλουθο καταστροφικό τσουνάμι έχουν δοθεί αρκετά ονόματα όπως, το Τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού 2004, το Τσουνάμι της Νότιας Ασίας, το Ινδονησιακό Τσουνάμι και το ''Boxing Day'' Τσουνάμι.
Το τσουνάμι ήταν στην πραγματικότητα μια σειρά από τσουνάμι, το οποίο έπληξε τις ακτές κατά μήκος της ξηράς στην περιοχή του Ινδικού Ωκεανού. Πάνω από 230.000 άτομα σε 14 χώρες έχασαν τη ζωή τους.Παραθαλάσσιες πολιτείες σκεπάστηκαν με κύματα έως και 30 μέτρα σε ύψος.
Wati was eight years old when the devastating earthquake and subsequent tsunami hit her home village of Ujong Baroh, West Aceh on December 26, 2004. Her mother, Yusniar, was trying to take her three children to a safe place when the torrential waters caught up with them. Wati tried to hold on to her mother’s arm but was swept away by the rushing waters. Yusniar saved her other two children but believed that Wati perished in the calamity, especially when no one had reported seeing Wati dead or alive, and she never returned.
On Wednesday, however, the family received the shock of a lifetime when the family’s grandfather received at his home an acquaintance, who came along with an unknown young woman wearing a blue head scarf. The acquaintance said the girl had arrived at a local coffee shop, where she simply sat in silence. The townsfolk assumed she was a beggar child and tried to engage her in conversation. She said she was trying to find her way home but could not remember where it was. She said she came by bus from Banda Aceh, but could not recall the names of any of her relatives besides “Ibrahim,” the grandfather’s name.
Ibrahim sensed the girl could be his long-lost granddaughter and called Yusniar and her husband Yusuf to come and take a closer look at the girl. The parents recognized their daughter by a small scar above her eyebrow and a mole.
What had happened to Wati in the intervening years was not disclosed by the local media, except to say that she had wandered in different districts throughout Aceh province.
It is difficult to imagine how a child could forget the names of her parents and siblings, but victims of extreme trauma sometimes experience retrograde amnesia. This type of psychogenic (psychological, as opposed to organic, as occurs in physical brain damage) amnesia or psychogenic fugue, as it is often referred to, often occurs due to a traumatic situation that individuals wish to consciously or unconsciously avoid or forget.
The onset of psychogenic amnesia can be either global (i.e., individual forgets all history) or situation specific (i.e., individual is unable to retrieve memories of specific situations). People who experience psychogenic amnesia have impaired episodic memory, instances of wandering and traveling, and acceptance of a new identity as a result of inaccessible memories pertaining to their previous identity.
You may recall the 2004 Indian Ocean earthquake and tsunami. The quake occurred at 00:58:53 UTC on Sunday, December 26, 2004, with an epicenter off the west coast of Sumatra, Indonesia. The quake itself is known by the scientific community as the Sumatra-Andaman earthquake. The resulting devastating tsunami has been given various names, including the 2004 Indian Ocean tsunami, South Asian tsunami, Indonesian tsunami, and Boxing Day tsunami.
The tsunami was actually a series of tsunamis, along the coasts of most landmasses bordering the Indian Ocean. Over 230,000 people in fourteen countries were killed, and coastal communities were inundated with waves up to nearly 100 feet high.
Πηγή:
http://www.huliq.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου