Made in..Japan

από τη Μαρίνα..(Αναγνώστρια)

Ιαπωνία… Τι μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω για αυτήν τη χώρα..; Τεράστιοι σχιστομάτηδες αθλητές του Σούμο, μικροκαμωμένοι και ταχύτατοι σαμουράι με περίεργες στολές και απειλητικά ξίφη όπως το γνωστό κατάνα, λεπτεπίλεπτες χλωμές γκέισες με κόκκινα χείλη, αμέτρητοι τουρίστες με μεγάλες φωτογραφικές μηχανές που γεμίζουν τις πλατείες όλων των ευρωπαϊκών πόλεων (πραγματικά, βρίσκονται παντού..!), το επιβλητικό ηφαίστειο Φούτζι και τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα σπιτάκια που μοιάζουν με χάρτινα, το περίφημο sushi-το εθνικό τους φαγητό που δε θα δοκίμαζα ποτέ-και τέλος κακές B-movies, καρτούν, κλιματιστικά, video games… Πολλά video games…!

Αυτήν την εικόνα είχα για τη χώρα αυτή μέχρι που είδα ένα σχετικό αφιέρωμα που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή. Δε θα πω τίποτα για την τεράστια ιστορία τους. Αυτό που θέλω να μοιραστώ είναι ο ιδιαίτερος τρόπος ζωής τους. Και, πραγματικά, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω!

Αν πιστεύει κάποιος ότι τα φοιτητικά διαμερίσματα στις πόλεις της Ελλάδας είναι μικρά, πιστεύω ότι διαβάζοντας τα παρακάτω, θα αναθεωρήσει. Οι περισσότεροι Ιάπωνες που ζουν σε μεγάλες πόλεις όπως είναι το Τόκυο, μένουν σε μικροσκοπικά διαμερίσματα τα οποία χρυσοπληρώνουν. Για παράδειγμα, ένα διαμέρισμα των 30 τμ (που θεωρείται άνετο!) ενοικιάζεται στην καλύτερη περίπτωση προς 36000 yen (δηλαδή 320 ευρώ περίπου). Τα διαμερίσματα είναι μικρά και με πολύ κακή διαρρύθμιση. Επομένως, αυτό που απασχολεί πολλούς αρχιτέκτονες στην Ιαπωνία είναι να καταφέρουν να κάνουν αυτές τις ‘τρύπες’ πιο άνετες. Έτσι, χρησιμοποιούν κάποια κόλπα η βασική νοοτροπία των οποίων είναι ‘να φέρουν το εξωτερικό περιβάλλον μέσα στο σπίτι’. Για το λόγο αυτόν, χρησιμοποιούν γυαλί για να κατασκευάσουν τους εσωτερικούς τοίχους και φτιάχνουν μεγάλα παράθυρα. Στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το φως και τα παιχνίδια του. Επίσης, στα παράθυρα τοποθετούν κάτοπτρα με τέτοιον τρόπο ώστε πάνω σε αυτά να απεικονίζεται ο δρόμος με τους περαστικούς και να δίνει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι έξω από το σπίτι! Τα τεχνάσματα αυτά έχουν επιτυχία καθώς τα διαμερίσματα γίνονται πολύ φωτεινά και επικοινωνούν ουσιαστικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό, με το εξωτερικό περιβάλλον. Παρόλα αυτά, χάνουν ένα τεράστιο κομμάτι από την ιδιωτικότητα που μπορούν να προσφέρουν καθώς είναι κυριολεκτικά see-through!

Σκέψου… Πας στο σπίτι ενός φίλου σου για φαγητό και αντί να καθίσετε στο τραπέζι, σου λέει να καθίσεις στο πάτωμα. Εσύ του λες: ‘Ε όχι και στο πάτωμα…! Τι είμαστε…; Ιάπωνες;’ Και πολύ καλά κάνεις! Ο λόγος όμως που οι Ιάπωνες τρώνε στο πάτωμα δεν είναι επειδή τους αρέσει ή το βρίσκουν πιο ρομαντικό… Είναι η έλλειψη χώρου που τους αναγκάζει να κατέβουν χαμηλότερα! Επειδή, όπως είπαμε, τα διαμερίσματα δεν έχουν πολύ χώρο είναι πολλές φορές αδύνατον να χωρέσουν ακόμα και τα πιο βασικά έπιπλα όπως το τραπέζι και οι καρέκλες του φαγητού. Έτσι, προκύπτει η ανάγκη να εκμεταλλευτούν ακόμα και το πάτωμα. (γι’ αυτό έχουν σαν βασικό και απαραβίαστο κανόνα να βγάζουν τα παπούτσια πριν μπουν στο σπίτι τους). Βάζουν ένα πολύ μικρό και χαμηλό τραπέζι, δυο-τρία μαξιλάρια γύρω-γύρω και έτοιμη η τραπεζαρία. Πολλές φορές, ακόμα και το κρεβάτι μπορεί να είναι ένα στρώμα στο πάτωμα! Για τον ίδιο λόγο, η ιαπωνική βιομηχανία επίπλων έχει προσαρμόσει τα έπιπλα στον περίεργο αυτόν τρόπο ζωής. Τα περισσότερα έπιπλα σχεδιάζονται έτσι ώστε να έχουν παραπάνω από μία χρήσεις : αναδιπλούμενα σκαμπό τα οποία μετατρέπονται σε τραπέζια, κρεβάτια τα οποία βγαίνουν μέσα από τοίχους, λεκάνες τουαλέτας που είναι ταυτόχρονα και νιπτήρες…

Όπως είπα και λίγο παραπάνω, όλες αυτές οι επεμβάσεις στα διαμερίσματα έχουν σαν αποτέλεσμα τα σπίτια να γίνονται διάφανα. Επομένως, οι κάτοικοι δεν μπορούν να έχουν ιδιωτικότητα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Έτσι, βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να καλύψουν και τις πιο βασικές ανάγκες τους!

Μία καυτή μέρα του Ιουνίου, μόλις έχεις δώσει ένα δύσκολο μάθημα στη σχολή και ανυπομονείς να γυρίσεις σπίτι σου, να κάνεις ένα δροσερό ντουζάκι και να ξεραθείς στον ύπνο… Απλά, καθημερινά και δεδομένα πράγματα, έτσι…; Ευτυχώς λοιπόν που δεν είσαι Ιάπωνας! Πρώτον, γιατί δε θα καταλάβαινες λέξη στις εξετάσεις, δεύτερον, γιατί θα ήσουν αρκετά κοντός και ασχημούλης με μικρό …. σπιτάκι και τρίτον, γιατί για να κάνεις μπάνιο θα έπρεπε να πας σε κάποιο από τα πολλά δημόσια λουτρά! Είναι δημόσιοι χώροι με πισίνες όπου πάνε οι Ιάπωνες με τις πετσετούλες τους για να κάνουν το μπάνιο τους καθημερινά. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι, μετά από μία πολύ κουραστική μέρα η επίσκεψη στα λουτρά τους χαλαρώνει πολύ και το να κάνουν μπάνιο δεν είναι για αυτούς μια ξεπέτα αλλά κάτι σαν τελετουργία.

Και αν φαντάζεστε τα λουτρά κάπως έτσι :

Τότε είστε πολύ αισιόδοξοι!

Γύρισες, λοιπόν, σπίτι, έκανες το μπανάκι σου, ξεκουράστηκες και αποφασίζεις να πεις στην κοπέλα/αγόρι σου να βρεθείτε γιατί με τα διαβάσματα έχεις καιρό να ….. την/τον δεις. Έρχεται σπίτι σου, αρχίζουν οι γλύκες και σιγά-σιγά γίνεται η σκηνή πιο ακατάλληλη… Αν ήσουν Ιάπωνας και δεν ήθελες να σε παίρνουν μάτι οι γείτονες, το να προχωρήσεις δε θα ήταν καλή ιδέα! Και επειδή δεν κόβεται το σεξ (!), υπάρχουν κάποια ξενοδοχεία ειδικά φτιαγμένα για να στεγάζουν κυριολεκτικά τον έρωτα των ζευγαριών. Ονομάζονται Love Hotels και βρίσκονται ελαφρώς κρυμμένα σε διάφορα σημεία της πόλης του Τόκυο. Τα Love Hotels προσφέρουν πλήρη μυστικότητα και πραγματικά δε σε βλέπει κανείς. Όλα γίνονται με μηχανήματα και δεν υπάρχει προσωπικό. Μπαίνοντας από την είσοδο, υπάρχει ένα μηχάνημα με πολλά κουμπιά πάνω στα οποία υπάρχουν φωτογραφίες των δωματίων τα οποία είναι θεματικά, θεαματικά και διαφορετικά μεταξύ τους. Πατώντας το κουμπί του δωματίου που σε ενδιαφέρει και εισάγοντας τα χρήματα, το μηχάνημα σου βγάζει την κάρτα η οποία σου εξασφαλίζει την είσοδο στον παράδεισο…! Μέσα στο δωμάτιο η διακόσμηση είναι εντυπωσιακή και σου ανοίγει την όρεξη. Υπάρχουν αυτόματα μηχανήματα για προφυλακτικά, φαγητό και ποτά. Οπότε ό,τι χρειαστείς θα είναι δίπλα σου με το πάτημα ενός κουμπιού! Έχουν επίσης τηλεόραση και σύστημα καραόκε. (είναι πολύ δημοφιλές στην Ιαπωνία). Τα ξενοδοχεία αυτά δεν είναι στιγματισμένα και δεν έχουν κακή φήμη καθώς είναι καθαρά και ασφαλή και χρησιμοποιούνται από συνηθισμένους ανθρώπους. Το κόστος τους είναι από 10000 μέχρι 20000 yen (δηλαδή 88-180 ευρώ).

Και αυτές είναι οι φωτογραφίες από τα δωμάτια… Όπως φαίνεται είναι για όλα τα γούστα : ρομαντικά και αισθησιακά μέχρι πιο kinky και βιτσιόζικα!

Κι άλλα δωμάτια:

Η εργασία αποτελεί το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής ενός Ιάπωνα. Δουλεύουν πολλές ώρες κάθε μέρα και ως αργά. Έτσι, επειδή οι αποστάσεις είναι μεγάλες και μένουν μακριά από τη δουλειά τους, όταν χρειαστεί να δουλέψουν ως αργά, προτιμούν να μη γυρίσουν σπίτι τους. Εκεί έρχονται τα capsule hotels. Πρόκειται για ξενοδοχεία τα δωμάτια των οποίων είναι σα μικροί θάλαμοι στο μέγεθος ενός κρεβατιού (έχουν διαστάσεις 2*1*1,25 m) και έχουν μια μικρή τηλεόραση, ραδιόφωνο, ξυπνητήρι και ένα φωτάκι. Οι Ιάπωνες επιλέγουν τα ξενοδοχεία αυτά επειδή είναι οικονομικά (2000-4000 yen, δηλαδή 18-35 ευρώ τη βραδιά). Παρόλα αυτά, δεν μπορεί κάποιος να μείνει εκεί πάνω από δύο βράδια και επιλέγονται κυρίως από επαγγελματίες που χρειάζεται να διανυκτερεύσουν σε κάποια πόλη λόγω υποχρεώσεων. Τα capsule hotels ποικίλλουν σε μέγεθος και μπορεί να έχουν από 50 έως και 700 θαλάμους. Οι θάλαμοι είναι έτσι κατασκευασμένοι ώστε να είναι ασφαλείς σε περίπτωση σεισμού και πυρκαγιάς. Σε ένα μεγάλο σεισμό, κατέρρευσε ένα ξενοδοχείο και οι θάλαμοι παρέμειναν ακέραιοι!

Ένα από τα πιο γνωστά και ιδιαίτερα capsule hotels είναι αυτό του αρχιτέκτονα Kisho Kurokawa και βρίσκεται στο Τόκυο. Έχει 14 ορόφους και 140 θαλάμους. Οι θάλαμοι τοποθετήθηκαν με γερανό ο ένας πάνω στον άλλο και στόχος του αρχιτέκτονα ήταν να μπορεί να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί οποιοσδήποτε θάλαμος σε περίπτωση φθοράς του. Παρακάτω βλέπουμε το περίεργο αυτό ξενοδοχείο:

 

Τελικά, είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες…!