Η ποιότητα παροχών ενός κράτους προς τους πολίτες του εξακριβώνεται από συγκεκριμένες αξίες. Κάποιες από αυτές είναι η ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης,του εκπαιδευτικού συστήματος και των δικτύων συγκοινωνίας.Αυτές είναι αξίες παγκόσμιες.
Στον όρο ποιότητα παροχών συμπεριλαμβάνεται τόσο το προσφερόμενο επίπεδο όσο και η προσβασιμότητά τους από το κοινό. Συνεπώς δεν νοείται σύγχρονο σύστημα υγείας με υψηλό κόστος επιβάρυνσης για τον ασθενή, "δωρεάν" παιδεία με τον παρασιτικό ρόλο των φροντιστηρίων/ιδιαιτέρων μαθημάτων στο ρόλο του προπονητή πρωταθλητών-μαθητών.
Στο χώρο των μεταφορών επιβαρυντικά δρουν οι κρατικοί φόροι/κρατήσεις.Σε θαλάσσιες/εναέριες μεταφορές μεταφέρονται στον καταναλωτή ως ποσοστό επί της τιμής του εισιτήριου, για τις οδικές αυτό γίνεται με την τιμή των διοδίων.
Φτωχά κράτη τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα κατασκευής/συντήρησης αυτοκινητοδρόμων μετακυλούν το κόστος των παραπάνω στους χρήστες της οδού. Το μοντέλο αυτό δίνει την δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας της χάραξης του οδικού τμήματος και εξυπηρέτησης των οδηγών.
Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση της Εγνατίας οδού.Το κράτος σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες αφού κατασκεύασε την οδό προχώρησε στην τοποθέτηση διοδίων κατά μήκος της.Η αποπληρωμή θα γινόταν σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα (νομίζω 50 χρόνια) και έτσι θα φαινόταν στους χρήστες ως το ''αναγκαίο κακό''.
Τα χρόνια πέρασαν,ο αριθμός των διοδίων αυξήθηκε-ίσως όχι και τόσο-ανάλογα με το μήκους του αυτοκινητοδρόμου. Την ίδια πορεία ακολούθησαν και τα αντίστοιχα κόμιστρα.
Όλα καλά ως εδώ.
Στην θύελλα των αποκρατικοποιήσεων-άμα τις δεις εσύ τις είδα και εγώ- και γενικά παραχώρησης δημόσιων αγαθών, η εκμετάλλευση της Εγνατίας ''πέρασε' εξ ολοκλήρου σε ιδιώτες.Δε γνωρίζω γιατί το κράτος προχωράει σε αυτή την κίνηση χρόνια μετά την αποπεράτωση του έργου και με πλήρη λειτουργία διοδίων. Δε πρόλαβε καλά-καλά να κλείσει η συμφωνία και οι τιμές των διοδίων αυξήθηκαν.
Η άρρηκτη σχέση κάθε κρατικής λειτουργίας με το δημόσιο κάποια στιγμή θα διαταρασσόταν. Έχοντας ήδη παραχωρήσει-σε μικρό χρονικό διάστημα-τη χρήση του Διεθνούς Αεροδρομίου των Σπάτων σε ιδιώτες (το μεγαλύτερο ποσοστό σε Γερμανούς), το λιμάνι του Πειραιά (σε Κινέζους) με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και την παραχώρηση μεγάλου αριθμού μαρίνων και κρατικών αερολιμένων να είναι οι επόμενες προτεραιότητες, το κράτος δείχνει να θέτει τον εαυτό του εκτός της υποχρέωσής του να εξυπηρετεί και να βελτιώνει την ποιότητα (και φυσικά το ανάλογο κόστος χρήσης) των δικτύων συγκοινωνίας.
