Φαντάζομαι πως όλοι μας έχουμε κάνει έστω και μια πλάκα σε κάποιο συμμαθητή ή γνωστό μας με σκοπό να γελάσουμε όσο ήμασταν μαθητές (και όχι μόνο).Τις περισσότερες φορές εξετάζεις από πριν τα ''όρια'' του ατόμου που θα δεχθεί την πλάκα ώστε να μην έρθει σε πολύ δύσκολη θέση και να αποφευχθούν παρεξηγήσεις. Όσο όμως βλέπουμε ότι κάποιος ''σηκώνει'' τις πλάκες (ή στη συγκεκριμένη περίπτωση τo κοινό τις συνηθίζει) είμαστε έτοιμοι να ''τραβήξουμε''... το σκοινί.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει στο χώρο των ''τηλε-φαρσών''.Οι πρώτες φάρσες γίνονταν με την χρήση ενός μικροφώνου το 1947 από τον Allen Funt και μεταδίδονταν από το αμερικάνικο ραδιόφωνο.'Ενα χρόνο αργότερα το concept μεταφέρθηκε στην τηλεόραση και η εκπομπή έφτασε να μεταδίδεται μέχρι τη δεκαετία του 1980.Στο μεταξύ, αντίστοιχες εκπομπές ,όπως το Candid Camera, άρχισαν να εμφανίζονται σε όλη την Ευρώπη.Στην Candid Camera ανυποψίαστοι περαστικοί βρίσκοντον κάποιες φορές μπροστά σε έντονες σκηνές (όπως καυγάδες,συγκρούσεις αυτοκινήτων),και κάποιες άλλες δέχονταν οι ίδιοι τις πλάκες από άλλους ''επαγγελματίες' (ηθοποιούς).
Η εκπομπή ''ελληνοποιήθηκε'' το 1992 μέσω του Νίκου Μαστοράκη με μεγάλη επιτυχία.Μετά ήρθε ο ΒλάσηςΜπονάτσος,(σε ένα παρεμφερές είδος ο Μάρκος Σεφερλής) και βέβαια ο Χρήστος Φερεντίνος ακολουθώντας την ίδια συνταγή με το αρχικό προϊόν μεν,με πλάκες όμως που γίνονταν σε διάσημους 'Ελληνες αυτή τη φορά,με τον Χρήστο Φερεντίνο ομολογουμένως να κάνει λίγο πιο ''τραβηγμένες'' (για αυτό ίσως και τόσο επιτυχημένες φάρσες).
Στην Αμερική μετά την μανία του ''America's funniest videos'' που ξεκίνησε στα τέλη του 1980,επέστρεψε μια εκπομπή στο ύφος του candid camera, το Punk'd με τον Ashton Kutcher και τα διάσημα ''θύματά'' του.
Μια αγορά στην οποία δεν είχε για ευνόητους λόγους καταφύγει παραγωγή τέτοιου είδους ψυχαγωγικής εκπομπής ήταν εκείνη της Μέσης Ανατολής.Πρόσφατα είπε να το κάνει..και το παραέκανε μάλλον..
Πριν λίγες εβδομάδες ξεκίνησε στο Ιράκ να προβάλεται μέσω του καναλιού Al-Baghdadiya TV το Punk'd.Ε,εντάξει όλα καλά θα πείτε,μια χώρα που υπέφερε πολλά τα τελευταία χρόνια άρχισε να εκπολιτίζεται(ο Θεός να το κάνει) και να αναπτύσσεται(Τυπικά μια χώρα έχει ''λύσει'' τα βασικά προβλήματα επιβίωσης των πολιτών της πριν ενδιαφερθεί για την ψυχαγωγία τους).Δεν είναι όμως τόσο απλό το θέμα καθώς οι παραγωγοί της εκπομπής ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια.
Το Ιράκ δέχθηκε την ''ειρηνική εισβολή'' το 2003 και από τότε ζει υπό το στρατιωτικό καθεστός(αν και τυπικά έχουν γίνει και εκλογές πρόσφατα).Μιλάμε δηλαδή για ένα λαό που έχει στιγματιστεί από τις-όπως όλοι γνωρίζουμε-βίαιες συμπεριφορές από Αμερικάνους και όχι μόνο στρατιώτες.Συμπεριφορές που ξεκινάνε από δημόσιους εξεφτελισμούς,ξυλοδαρμούς,βιασμούς μέχρι και ομαδικές δολοφονίες.
'Ολοι μπορούμε να καταλάβουμε δηλαδή πως νιώθει ένα απλός πολίτης απέναντι σε ένα ένστολο.Πέραν όλων αυτών,η εσωτερική σταθερότητα δέν έχει επέλθει ακόμα και πολύ συχνές είναι οι επιθέσεις γηγενών καμικάζι.
Δείτε ένα παράδειγμα:
Δείτε το πως τρέμει ο άνθρωπος όταν του λένε για την βόμβα...Δεν έχω να πω πολλά.Είναι ξεφτίλα να κάνεις μια τόσο αληθοφανή πλάκα στους (καθημερινούς) εφιάλτες ενός λαού...
